Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Στις 15/7/2016, πραγματοποιήθηκε αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος στη γειτονική Τουρκία. Μετά από αυτό η κυβέρνηση Ερντογάν κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης υπό το πρόσχημα της οποίας, ξεπερνάει κάθε όριο στις είδη υπάρχουσες κατασταλτικές μεθοδεύσεις της ενάντια σε όποιον και ότι φαντάζει επικίνδυνο για τις βλέψεις σουλτανοποίησής του. Το μπαράζ διώξεων που ξεκίνησε την επομένη του πραξικοπήματος δείχνει να μην γνωρίζει κανένα όριο και να εντείνεται συνεχώς. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και εκπαιδευτικοί έχουν απολυθεί με συνοπτικές διαδικασίες ενώ υπέρογκος είναι ο αριθμός των προφυλακίσεων που έχουν πραγματοποιηθεί. Σχεδόν όλα τα αντιπολιτευτικά ΜΜΕ έχουν κλείσει ενώ έχουν πραγματοποιηθεί απόπειρες απενεργοποίησης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οι επιχειρήσεις της αστυνομίας αλλά και του στρατού σε πολλές περιοχές τη Τουρκίας και του κουρδιστάν είναι πλέον καθημερινές όπως και οι συλλήψεις που πραγματοποιούν. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ανάμεσα στους χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται στην φυλακή βρίσκονται και μερικοί από τους βουλευτές του κουρδικού κόμματος. Επίσης, πριν από μερικούς μήνες πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα με ερώτημα την αύξηση των εξουσιών του Ερντογάν στο οποίο επικράτησε η θετική απάντηση και είχε ως στόχο να ντύσει με έναν δημοκρατικό μανδύα τις φασιστικές τακτικές του φιλόδοξου σουλτάνου.
Λόγω αυτής της κατάστασης μεγάλος είναι και ο αριθμός των απεργιών πείνας που έχουν πραγματοποιηθεί τον τελευταίο καιρό με αρκετές από αυτές να φτάνουν σε οριακό σημείο. Μία από τις εκπαιδευτικούς που απολύθηκαν είναι η Νουριγιέ Γκιουλμέν, η οποία είχε συλληφθεί 99 φορές μέσα σε τρεις μήνες, διότι επέλεγε να διαμαρτυρηθεί για την απόλυσή της αλλά και την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία. Έτσι λοιπόν, έβγαινε καθημερινά στην πλατεία κρατώντας ένα πλακάτ στο οποίο αναγράφονταν κάποιες φράσεις εναντίωσής στις παραπάνω τακτικές της κυβέρνησης. Παρά τις συνεχείς συλλήψεις της, η εν λόγω καθηγήτρια συνέχισε την αντίστασή της, ξεκινώντας απεργία πείνας μαζί με τον επίσης απολυμένο δάσκαλο Σεμίχ Οζακτσά. Κατά την 76η ημέρα της απεργίας πείνας οι δύο εκπαιδευτικοί συνελήφθησαν από την αντιτρομοκρατική και προφυλακίστηκαν, ενώ η απεργία τους συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι δύο αυτές προφυλακίσεις σύμφωνα με εισαγγελική πρόταση, έγιναν με σκοπό την αποτροπή γεγονότων όπως η εξέγερση του Γκεζί και οι αγώνες των καπνεργατών του ΤΕΚΕΛ το 2010. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει την προληπτική καταστολή που εφαρμόζει το κράτος για να ‘προλάβει’ ανεπιθύμητες κοινωνικές αντιδράσεις, να ξεκαθαρίσει πως οποιαδήποτε μορφή αγώνα θα περιορίζεται με οποιονδήποτε τρόπο, υπό το πρόσχημα της διασφάλισης της «ειρήνης» και γενικότερο να καθιερώσει τον τρόμο και την ποινικοποίηση σε περιπτώσεις διεκδίκησης των αυτονόητων δικαιωμάτων.
Άλλη μια περίπτωση αγώνα διαρκείας, αποτελεί αυτή του 70χρονου πατέρα, ο οποίος πραγματοποίησε απεργίας πείνας 83 ημερών με σκοπό να του παραδοθούν τα οστά του γιού του, ενός απ’ τους 11 αντάρτες που ‘έπεσαν’ στο κουρδικό μέτωπο . Ο άνθρωπος αυτός διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμά του, να κάνει την ταφή του γιού του, τιμωρήθηκε με πρόστιμο δεκαοχτώ χιλιάδων λιρών για κατοχή δημόσιου χώρου, καθώς πραγματοποίησε την απεργία πείνας σε πάρκο πόλης της Τουρκίας. Σε πολλές περιπτώσεις απεργών πείνας το κράτος δεν έχει διστάσει να χρησιμοποιήσει και την ενδεχομένως πιο ακραία μορφή καταστολής που κατέχει προκειμένου να κάμψει την αντίσταση των αγωνιστών και να πάψουν τις διεκδικήσεις τους, την αναγκαστική σίτιση. Η απεργία πείνας αποτελεί το ύστατο μέσο διεκδίκησης απέναντι στο κράτος, την τελευταία λύση των αγωνιζομένων και όταν απειλείται μια τέτοια ενέργεια από την παρέμβαση των εντολοδόχων του κράτους, απαιτείται η άμεση παρέμβαση του κινήματος.
Παρατηρούμε λοιπόν καθημερινά, μέσα από πολλά παραδείγματα, την μανία που διακατέχει τα κράτη και του κυβερνήτες τους, να περιορίζουν και να καταστέλλουν οποιαδήποτε μορφή αντίστασης και αγώνα. Με τις μεθοδεύσεις της φίμωσης των επαναστατημένων λαών, της λογοκρισίας των μέσων – καθεστωτικών και μη – , με τις διώξεις και τις φυλακίσεις αγωνιστών και την ποινικοποίηση της όποιας ελεύθερης έκφρασης εναντιώνεται στις κυρίαρχες πολιτικές. Πολιτικές όπου έχουν καθιερωθεί μέσα απ’ την χρόνια καταστολή και διαστρέβλωση της πραγματικότητας, απ’ το φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν, δημιουργώντας εθνικιστικές αντιλήψεις και ρητορικές μίσους, ενώ συγχρόνως προσπαθεί να αποτρέψει την κοινωνία να ακολουθήσει επαναστατικά πρότυπα, όπως αυτό των κούρδων ανταρτών/ισσων της Ροζάβα.
Όταν ο φασισμός και ο κοινωνικός κανιβαλισμός γίνονται καθημερινότητα όπως στην περίπτωση της Τουρκίας η αντίσταση και η εξέγερση είναι μονόδρομος. Ο τουρκικός λαός έχει δείξει ότι μπορεί να αντισταθεί στην καταδυνάστευση της ζωής του, με ένα από τα κυριότερα παραδείγματα την προαναφερθείσα εξέγερση του πάρκου Γκεζι το 2013 ενάντια στην καταστροφή του και το χτίσιμο εμπορικού κέντρου στην περιοχή. Ενάντια στο αναχρονιστικό καθεστώς Ερντογάν καλούμαστε να προτάσσουμε την αξία της αλληλεγγύης η οποία δεν γνωρίζει σύνορα και έθνη και να καταστήσουμε σαφές ότι οι Τούρκοι και Κούρδοι αγωνιστές δεν είναι μόνοι τους. Είμαστε δίπλα τους, εκφράζοντας την αμέριστη συμπαράσταση μας και αγωνιζόμενοι για κοινές διεκδικήσεις.
ΑΜΕΣΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΝΟΥΡΙΓΙΕ ΓΚΙΟΥΛΜΕΝ ΚΑΙ ΣΕΜΙΧ ΟΖΑΚΤΣΑ
Σ’ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
ΚΑΜΙΑ/ΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ/ΗΣ ΜΟΝΗ/ΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΛΑΟ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Κομοτηνής
