Για όλους τους λόγους του κόσμου
Αν και η 6η Δεκέμβρη τυπικά παρήλθε, όλοι οι λόγοι που ανατάραξαν “επεισοδιακά” για λίγες ώρες την, κατά τα άλλα, φιλήσυχη ζωή της Κομοτηνής παραμένουν στο προσκήνιο. Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε την επέτειο της δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου παιδιού για να εξεγερθούμε γιατί, αν και αποτελεί πρωτοφανή αφορμή, έχουμε χιλιάδες άλλους λόγους να το κάνουμε αδυνατώντας να χωρέσουμε στο καλούπι της λογικής του “μεμονωμένου περιστατικού”: από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας που επίκεινται παραδίδοντας ολοκληρωτικά πια τις ανθρώπινες ζωές στις αδηφάγες ορέξεις του κεφαλαίου και τον πλειστηριασμό του οικοπέδου της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ως την ποινικοποίηση των συγγενικών σχέσεων (Μ. Θεοφίλου, Ε. Στατήρη, Α. Τσάκαλου) και την άρνηση εκπαιδευτικών αδειών κρατουμένων (Τ. Θεοφίλου, Ν. Ρωμανού), νομοθετική και δικαστική εξουσία αυθαιρετούν ανενδοίαστα και προσπαθούν με όλη τους τη δύναμη ,λειτουργώντας σε αγαστή συνεργασία πάντοτε, να δημιουργήσουν εσωτερικούς εχθρούς με σκοπό να εξαλείψουν κάθε μορφή αντίδρασης και διαφοροποίησης στο πλαίσιο ζωής που επιβάλλουν. Ταυτόχρονα, (έθνη-)κράτη και Ε.Ε.(-φρούριο) θωρακίζονται υπό το ιδεολόγημα της ασφάλειας και δομούν κράτη έκτακτης ανάγκης που λειτουργούν με φράχτες , κλειστά σύνορα και ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης πλάθοντας, έτσι, μια τεχνητή συνείδηση ενότητας και αντίθεσης του πολιτισμένου δυτικού κόσμου ενάντια στις τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών αλλά και στα διεθνή κινήματα αγώνα και αλληλεγγύης.
Αυτό, λοιπόν, το κυρίαρχο δυτικό κοινωνικό φαντασιακό επιλέγουμε να αποδομούμε και στο δρόμο και εναντίον όλων αυτών εξεγειρόμαστε και τότε και τώρα γιατί η εξέγερση εκτός του ότι αποτελεί καθεαυτή πολιτικό πρόταγμα, είναι και βασικός κορμός της κοινωνικής μεταβολής που οραματιζόμαστε :μια πολύμορφη εξεγερτική διαδικασία συνείδησης και πράξης. Μιας πράξης που αποτέλεσε γεγονός και στη Κομοτηνή το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2015 όταν στο δρόμο συναντήθηκαν οι αγωνίες και έπαψαν οι φόβοι των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Σε αυτή τη διαδικασία μέσα από τη αντίληψη της συλλογικής δράσης συλλογικοποιείται αυτόματα η ίδια η ζωή ενώ συγχρόνως με αυθορμητισμό και εκρηκτικότητα οι εξεγερμένοι υπερασπίζονται ό,τι πολυτιμότερο έχουν, το δημόσιο χώρο όπου ,συνειδητά, επιλέγουν να τοποθετούν χωροταξικά τις δράσεις τους.
Πιο συγκεκριμένα, μετά την ολοκλήρωση της προγραμματισμένης πορείας που κατέληξε στο πανεπιστήμιο εντός της πόλης και επέλεξε συνειδητά να μη συμπεριλάβει στο δρομολόγιό της το αστυνομικό τμήμα Κομοτηνής, ακολούθησε εκτεταμένη σύγκρουση πλήθους κόσμου με τις δυνάμεις των ΜΑΤ (οι οποίες είχαν την ακατάπαυστη βοήθεια κουκουλωμένων συναδέλφων τους με πολιτικά που δεν σταμάτησαν λεπτό να προμηθεύουν με πέτρες τα όργανα της τάξης, γεγονός που καταγράφηκε από εντόπια ΜΜΕ καθώς και αυτόπτες μάρτυρες). Καμία έκπληξη δεν προκάλεσε βέβαια η χρήση χημικών και κρότου λάμψης αλλά και η διαρκής πρόθεση της αστυνομίας να εισέλθει στο χώρο του πανεπιστημίου που τελικά εξανεμίστηκε αφού κάτι τέτοιο δεν θα επιτρεπόταν επ’ουδενί από τον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος εντός του πανεπιστημιακού ασύλου. Εκτίμηση, αντιθέτως, προκάλεσε η δυναμική και ο παλμός του κόσμου που υπερασπίστηκε με αμείωτο θάρρος ό,τι του ανήκει και ό,τι διεκδικεί. Παρόλα αυτά , δε στάθηκε δυνατό να αποφευχθούν δύο ,επίσης αυθαίρετες, συλλήψεις φοιτητών η εκδίκαση των οποίων αναβλήθηκε για τον Απρίλιο του 2016. Δηλώνουμε ,λοιπόν, στα παιδιά αυτά την αμέριστη αλληλεγγύη μας με τη σιγουριά ότι αγνοώντας κάθε εμπόδιο θα συνεχίσουμε με κάθε ευκαιρία να βγαίνουμε στους δρόμους για να ανασάνουμε, για όλους τους λόγους του κόσμου.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
Βίντεο από τις συγκρούσεις στην Κομοτηνή :
