Το απόγευμα της 8ης Μαρτίου, σταματήσαμε ένα λεωφορείο στη Limmerstraße (Ανόβερο-Λίντεν). Το βάψαμε με τα μηνύματα μας και συνεχίσαμε τη πορεία μας στη πόλη. Βλέπουμε αυτή τη πράξη ως μια επιθετική χρήση του δημόσιου χώρου. Ενός χώρου όπου λόγω του ότι είμαστε Τρανς λεσβίες δεν είναι εύκολος για μας και πρέπει να παλεύουμε σ’ αυτό καθημερινά.
Είμαστε έξαλλ@!
Η σεξουαλική βία ενάντια σε γυναίκες και τρανς λεσβίες είναι μια καθημερινότητα. Στους δρόμους, στις πλατείες, στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στις κρεβατοκάμαρες μας. Ανήκει στο ποσοστο σεξουαλικής βίας της κανονικότητας Από τη παραμονή της πρωτοχρονιάς στην Κολωνία, οι φωνές έχουν αρχίσει να γίνονται όλο πιο δυνατές και αβάσταχτες, κατηγορώντας ως πρόβλημα την υποτιθέμενη «κουλτούρα» των άλλων.
Εμείς λέμε ότι το πρόβλημα είναι η σεξιστική και ρατσιστική κουλτούρα στην οποία ζούμε!
Μια κουλτούρα στην οποία το ευρύ κοινό σοκάρεται για τη σεξουαλική βία μόνο όταν μπορούν να εκμεταλλευτούν το ρατσισμό. Η παραμονή της πρωτοχρονιάς στη Κολωνία δημιούργησε μια μιντιακή έκτακτη ανάγκη. Αργότερα, δύο μήνες μετά έγινε γνωστό ότι συνέβαιναν συστηματικά επιθέσεις ενάντια σε γυναίκες και κορίτσια πρόσφυγες από το προσωπικό ασφάλειας σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, για το οποίο παρ’ όλα αυτά δεν υπήρξε καμία αναφορά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Αν θέλουμε να πολεμήσουμε τον σεξισμό αποτελεσματικά θα πρέπει επίσης να δράσουμε ενάντια στον ρατσισμό.
Ο φεμινισμός μας δεν έχει να κάνει με το να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στις πολιτικές ισότητας της μπουρζουαζίας! Πολύ συχνά, επιτρέπει την χειραφέτηση του ενός με το κόστος του άλλου. Ο ρατσισμός και οι ταξικές σχέσεις συνεχίζονται μέσα από αυτή την πρόφαση.
Ο φεμινιστικός μας αγώνας δεν είναι απλά για νομική αναγνώριση!
Έχουμε σεβασμό για όλους αυτούς που έχουν αγωνιστεί για να μπορούν να γίνονται εκτρώσεις χωρίς τιμώρηση. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας με τ@ τρανς και τ@ Inter οι οποι@ παλεύουν σήμερα για να επιτραπεί η οικογενειακή κατάσταση της αλλαγής φύλλου και να εξασφαλίσουν την πρόσβαση σε ορμόνες. Αλλά θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας ότι αυτοί οι αγώνες δεν θα είχαν ξεκινήσει για να αλλάξουν τους νόμους αν μας υποστήριζαν τα κοινωνικά κινήματα τα οποία εμπλέκονται σε θεμελιώδεις αλλαγές καταστάσεων. Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό, είναι ή νομική αναγνώριση των διαφόρων τρόπων ζωής και αγάπης, μια μοντερνοποίηση των ιδανικών του γάμου και της οικογένειας που έχουν αφήσει πολλ@ στο περιθώριο.
Ο φεμινισμός μας δε δέχεται να συμβιβαστεί!
Μαχόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή κυριαρχίας, στο κράτος που προστατεύει τέτοιους θεσμούς και στους μπάτσους που προστατεύουν αυτή τη χώρα.
Καταλαμβάνουμε το χωρο.
Τώρα και στο μέλλον.
Μετάφραση @Karvounina
Στα αγγλικά
