ΓΙΑΤΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ.
Από τα εκατοντάδες εγκαταλελειμμένα κτήρια, που ρημάζουν στις πόλεις μας, κάποια αποκτούν ξανά ζωή ως κατειλημμένοι αυτοοργανωμένοι χώροι. Δημιουργούνται έτσι εστίες αγώνα ενάντια στη μιζέρια της καθημερινότητας, που θέλει όλες τις σχέσεις να βασίζονται στο χρήμα. Οι καταλήψεις αυτές συχνά προσφέρουν στέγη, μόνιμη ή προσωρινή, σε όσους την στερούνται, αλλά κυρίως αποτελούν χώρους ελεύθερης έκφρασης, διαμόρφωσης πολιτικής συνείδησης, αντι-πληροφόρησης, αντιφασιστικού αγώνα και δημιουργίας σχέσεων αλληλεγγύης.
Η αμφισβήτηση, που γεννάται μέσα από αυτές, ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, προκαλεί διαρκώς την βίαιη αντίδραση του κράτους και του παρακράτους, πάνω στη λογική πως «ό,τι δεν ελέγχεται, πρέπει να καταστρέφεται». Για αυτό οι εξουσίες εξαπολύουν, ενάντια στις καταλήψεις, κάθε μέσο που έχουν στη διάθεσή τους, από την συκοφαντική προπαγάνδα των ΜΜΕ, μέχρι τα γκλοπ των ματατζήδων.
Αυτό συνέβη και τα ξημερώματα της Δευτέρας 12/3, όταν κατόπιν συντονισμένης επιχείρησης της αστυνομίας, εκκενώθηκαν ταυτόχρονα οι καταλήψεις Ματρόζου 45 (Κουκάκι), Gare και Ζαΐμη 11 (Εξάρχεια). Η αριστερή κυβέρνηση που ενορχήστρωσε την καταστολή αυτών των εγχειρημάτων ξεχνά όμως ότι οι καταλήψεις δεν είναι τα ντουβάρια, αλλά οι άνθρωποι που τις πλαισιώνουν. Ο αγώνας συνεχίζεται.
Ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης θλίψης
10, 100, 1000δες καταλήψεις.
Συγκέντρωση-πορεία Σάββατο 24 Μαρτίου, στις 12:00 ΜΜ, στην Παιδική χαρά, στο Κουκάκι.
Ανοιχτή Συνέλευση «Βαβέλ»
