Για τον σύντροφο Παναγιώτη Ζ.
25/07/2017 αργά το βράδυ, ο σύντροφος Παναγιώτης εγκλωβίζεται από ένα τσούρμο περίπου 40 μπάτσων της κρατικής ασφάλειας που του επιτέθηκαν και τον συνέλαβαν κάτω από ένα φιλικό του σπίτι. Το ένταλμα σύλληψής του εκκρεμούσε εδώ και 3 μήνες χωρίς ο σύντροφος να έχει ειδοποιηθεί ποτέ. Αντιμετωπίζει κατηγορίες κακουργηματικού τύπου για μια υπόθεση του 2012. Από την πρώτη στιγμή έγιναν εμφανείς οι μεθοδεύσεις των κρατικών μηχανισμών, για την συνοπτική καταδίκη του σε προφυλάκιση μέχρι να πραγματοποιηθεί το δικαστήριο. Μια προφυλάκιση η οποία βασίζεται στην γελοία επιχειρηματολογία πως ο σύντροφος Παναγιώτης δεν έχει δηλώσει διεύθυνση κατοικίας γεγονός που ούτε ισχύει αλλά ούτε αποτελεί σοβαρό επιχείρημα προφυλάκισης.
Μια προγραμματισμένη δικαστική απόφαση, ένα σαφές μήνυμα από ένα δογματικό καθεστώς που βροντοφωνάζει ότι όποιος το αμφισβητεί θα «εκτελείται». (Και μην αμφισβητείτε πως η χειρότερη εκτέλεση δεν είναι η σωματική-βιολογική, αλά αυτή της συνολικής στέρησης της ελευθερίας σου και της απομόνωσης σου από όλους αυτούς που αγάπησες και που, έστω και σε πείσμα όλων, πάλεψες για να τους χαρίσεις αυτές τις στιγμές ελευθερίας που θα μοιραζόσουν μετά).
Κατά τα τεκταινόμενα των δικαστικών τραγέλαφων, δύο ακόμα σύντροφοι συνελήφθησαν και χτυπήθηκαν, μετά από συμπλοκές που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ μπάτσων και αλληλέγγυων. Την επόμενη μέρα (27/07) αφήνονται «ελεύθεροι», με αναβολή δίκης ως τις 10/08/2017.
Όταν βλέπεις συντρόφους, που στάθηκαν αμετανόητοι στο ύψος των περιστάσεων, ενάντια όχι μόνο σε ένα πάνοπλο κράτος, θρασύδειλων στρατιωτών, αλλά απέναντι σε μια ολόκληρη κοινωνία υποταγμένων συνηγόρων του κρατικού ολοκληρωτισμού, να φυλακίζονται και να κυνηγιούνται. Αντιλαμβάνεσαι την επιτακτική ανάγκη της συνολική και αμετάκλητης αντιπαράθεσης με τα κράτη και τους μηχανισμούς τους, πολύμορφα και πολυμέτωπα, ως το τέλος αυτών.
Βιώνουμε έναν συντονισμένο πόλεμο ενάντια σε όσους και όσες επιλέγουν να αρνηθούν τις υπάρχουσες νόρμες και τους θεσμούς που επιβάλλονται, σε όσους αρνούνται την υπάρχουσα δυστοπία και επιλέγουν να αντισταθούν στο ολοκληρωτικό κτήνος. Υποθέσεις σαν και αυτή είναι κομμάτια ενός συνολικότερου παζλ. Ενός παζλ οικοδόμησης ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος ελέγχου και τρομοκρατίας. Ενός καθεστώτος που υπνοβατούσε για καιρό και τώρα, ένθερμα, έρχεται να ισοπεδώσει κάθε σπιθαμή αντίστασης και αγώνα για ελευθερία.
Ο ασφυκτικός κλοιός, η θηλιά στο λαιμό όσων πάλευαν και παλεύουν για ολική ελευθερία, μας αγκάλιαζε ανέκαθεν, αλλά όπως και τότε έτσι και τώρα θα σταθούμε απέναντι στην προέλαση των κρατιστών, για να συνθλίψουμε τα νέα φέουδα, για να γκρεμίσουμε τα κελιά που χτίστηκαν και χτίζονται ακόμη, για να οικοδομήσουμε το αύριο που αρπάζει την πνοή της ζωής ελεύθερα και χαοτικά πάνω από τον ίσκιο, όχι συρόμενο στον βούρκο της μετριότητας και της κενότητας.
Νιώθουμε την ανάγκη να σταθούμε δίπλα σε αυτούς που αιχμαλωτίζονται από το καθεστώς, όχι στα πλαίσια κάποιας κινηματικής υποχρέωσης αλά επειδή αντιλαμβανόμαστε τις αρνήσεις τους και τον αγώνα τους, ενάντια στο κρατικό κτήνος, ως ένα κομμάτι και της δικής μας πραγματικότητας, ως μια εξωστρεφή ανάγκη και επιθυμία του εαυτού μας να σταθούμε σε αυτούς που στάθηκαν δίπλα μας εκεί έξω, ακόμα και αν δεν προλάβαμε να γνωριστούμε καλά ακόμα και αν δεν προλάβαμε να συμπορευτούμε αρκετά.
Ένα κοινό πείσμα είναι αυτό που μας ενώνει. Μια επιθυμία, να μην κοιτάξουμε χαμηλά όταν το κτήνος ορθώνετε μπροστά μας. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πως κτήνη γίνονται και αυτοί που κλείνουν τα μάτια, αυτοί που ανέχονται την βαρβαρότητα και την υποτέλεια. Εμείς θα παλέψουμε τα κτήνη δεν θα γίνουμε κομμάτι τους. Με τη σειρά μας θα συνεχίσουμε να πολεμάμε τους κρατικούς μηχανισμούς δείχνοντας ότι οι τρομοδίκες τους δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν.
Λευτεριά στον αναρχικό Παναγιώτη – προφυλακισθέντα από 26/7/2017
Λευτεριά σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους
Θάνατο στο δικαστικό κτήνος
Αναρχικός Μαύρος Σταυρός-Πυρήνας Έμπρακτης Αναρχικής Αλληλεγγύης
