Χρονια τωρα στο ιδιο εργο θεατες. Κρατος, πολιτικοι, Μεσα Μαζικης Εξημερωσης, αστικη Δικαιοσυνη και φιλελε(φτ) διαννοηση παρουσιαζουν τους αναρχικους ως βιαιους ακραιους και παρομοιαζουν την (ελαχιστη) βια που ασκουν, με την βια των φασιστων η και του κρατους.
Η οπτικη αυτη δυστυχως εχει υιοθετηθει απο μεγαλα τμηματα τουν εν Ελλαδι πληθυσμου και συντηρειται απο τα δελτια των 8 και τις ανευρες φωνουλες των αριστερων που με καθε ευκαιρεια καταδικαζουν τη βια “απ’ οπου κι αν προερχεται”. Λοιπον, η λογικη της θυματοποιησης δεν (πρεπει να) εχει θεση στην αντιεξουσιαστικη κοσμοθεωρια και δραση και γι’ αυτο αναλαμβανουμε να κανουμε τα πραγματα πιο ξεκαθαρα ωστε να τα καταλαβουν και οι πιο αδαεις.
1) Η εικονα που παρουσιαζουν τα ΜΜΕ ειναι παραπλανητικη και λειτουργει ετσι για λογους θεαματος και μικροπολιτικους σκοπους. Το να καψεις ενα αμαξι η να σπασεις μια τζαμαρια δεν σε κανει αναρχικο αυτοματως. Οσοι εχουν συμμετασχει η εστω παρευρεθει σε συγκρουσεις και γνωριζουν 5-6 πραγματα και καταστασεις ξερουν οτι στα “μπαχαλα” δεν μετεχουν μονο αναρχικοι αλλα και πληθος αλλων υποκειμενων – συχνα λουμπεν, παραβατικοι και αγρια νεολαια που αντιλαμβανονται το ποιος ειναι ο εχθρος και συγκρουονται απο κοινου με τις δυναμεις καταστολης. Ολοι αυτοι δεν ειναι απαραιτητα αναρχικοι και ουτε βαλτοι η ασφαλιτες οπως τσιριζουν δεξιοι κι αριστεροι αντιστοιχα.
2) Οι πραξεις βιας δεν ειναι το μοναδικο μας μελημα και αυτοσκοπος. Συχνα αντιστοιχει σε ενα μικρο ποσοστο (ουτε ενα 10% θα μπορουσαμε να πουμε) απο την συνολικη μας δραση και παρουσια. Σχεδον σε καθε γωνια της Ελλαδας εχουμε παρουσια. Στεκια και καταληψεις, συνελευσεις, συλλογικοτητες, παρεμβασεις, αυτοοργανωμενα εγχειρηματα, εντυπο υλικο, οπαδικα, διοργανωση συναυλιων, συμμετοχη σε πρωτοβαθμια σωματεια και διοργανωση κινητοποιησεων για φυλακες, δημοσια αγαθα, προσφυγικο, ευπαθεις κοινωνικες ομαδες και περιβαλλοντικα ζητηματα. Αυτη την στιγμη λιγες χιλιαδες ατομα σε ολη την χωρα τρεχουν εκατονταδες εγχειρηματα που ελαχιστη εως ουδεμια σχεση εχουν με αυτα που μας προσαπτουν.
3) Βια. Λενε οτι μας αρεσει η βια. Προσωπικα δεν την απεχθανομαι ουτε την εχω φετιχ. Το ιδιο και πολλοι ακομα. Η βια ειναι εργαλειακη. Μπορει να χρησιμοποιηθει για “καλους” και για “κακους” σκοπους. Βια ειναι το να απαλλοτριωσεις το σουπερμαρκετ η την δεινα πολυεθνικη, βια ειναι το να εισαι στα ΜΑΤ και να βαρας διαδηλωτες, βια ειναι και το να ποδοπατανε 10 φασιστες εναν αλλοδαπο. Το θεμα ειναι ποιος ασκει την καθε βια και με ποιον σκοπο.
4) Τελος, η πιο υπουλη κατηγορια. Το χτυπημα “κατω απο την ζωνη”. Οτι δηλαδη ειμαστε σαν τους φασιστες. Συσσωμο το πολιτικο φασμα μας το προσαπτει : απο την φιλελευθερη Δεξια εως τους φιλησυχους αριστεριστες. Ποια ειναι η αληθεια; Η αναρχικη / αντιεξουσιαστικη / αντικαπιταλιστικη / αντικρατικη βια δεν εχει ουδεμια σχεση με την βια του παρακρατους και των νεοφασιστων. Φτανει να ειναι στοχευμενη και να διεπεται απο απελευθερωτικα προταγματα. Να εξυπηρετει αυτο που λεμε “λαικο” συμφερον και να προστατευει τους αδυναμους. Αντιθετως, η βια του κρατους στρεφεται κατα των αγωνιζομενων και αυτων που υποφερουν. Η καθημερινοτητα ειναι βια. Η ανεργια, η ανεχεια, η μισθωτη σκλαβια, ο πολεμος, η πεινα, το γκλοπ του μπατσου, οι φοροι, το στιλεττο του φασιστα, το στειλιαρι του εργατοπατερα και τα “αποκαλυπτικα” ρεπορταζ ειναι βια. Βια εναντιον μας, εσυ με ποια βια τασσεσαι κι αν οχι θα μεινεις αμετοχος; Θα κοιταξεις την βολη σου επικαλουμενος/η ειρηνιστικες φανφαρες; Θα τους αφησεις να σε λιανισουν; Εν αναγκη αν φοβασαι η απεχθανεσαι τοσο πολυ την “βια” κανε κατι αλλο.. Διαλεξε ομως πλευρα, γιατι η σιωπη ειναι συνενοχη.
Αγωνιστικα,
Εξεγερμενη Ατομικοτητα – Μαυρος Λυκος
