Λάβαμε 12/02/2020
Αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα, τον Γιάννη, την Δήμητρα
Το πρωί της Τετάρτης 29/1 συνελήφθησαν στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής έπειτα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής οι αναρχικοί καταζητούμενοι Γιάννης Μιχαηλίδης και Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου καθώς και η συντρόφισσα Δήμητρα Βαλαβάνη. Στο αμάξι στο οποίο επέβαιναν βρέθηκε οπλισμός την ευθύνη του οποίου ανέλαβε ο καταζητούμενος σύντροφος.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης τους ξεκινάει για ακόμα μια φορά η ενορχηστρωμένη ιδεολογική και πολιτική επίθεση του κράτους και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σε βάρος των συντρόφων μας, των επιλογών αγώνα που έχουν κάνει, των αξιών της αλληλεγγύης και της ανιδιοτέλειας, του αναρχικού κινήματος ευρύτερα.
Οι σύντροφοι παρουσιάζονται ως αιμοσταγή κτήνη, δεκάδες τηλεοπτικά ρεπορτάζ σε πολεμικό ύφος βομβαρδίζουν τους τηλεθεατές προσπαθώντας να τους πείσουν ότι η τάξη και η ασφάλεια αποκαταστάθηκε μετά τις συλλήψεις των συντρόφων/ισσών μας. Ότι η ύπαρξη αγωνιστών και αγωνιστριών που μάχονται το καπιταλιστικό σφαγείο είναι το κοινωνικό πρόβλημα των ημερών μας.
Είναι αλήθεια ότι ζούμε στην “εποχή των τεράτων” όπως εύστοχα περιέγραψε την άνοδο του φασισμού ο κομμουνιστής Αντόνιο Γκράμσι την δεκαετία του ’30. Στην εποχή των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των επιτροπών κατοίκων για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Των “καθαρών πλατειών”. Της σιδερόφραχτης πόλης. Των φυλακών και της άνευ προηγουμένου ηλεκτρονικής επιτήρησης των ζωών μας. Στην εποχή των πογκρόμ και της τηλεοπτικής αποχαύνωσης. Ζούμε καθημερινά στο πετσί μας τη χούντα των καναλαρχών, τις συνθήκες εργασιακής γαλέρας, το άγρυπνο βλέμμα των ένστολων φονιάδων, τις σεξιστικές επιθέσεις. Βομβαρδιζόμαστε με τάξη και ασφάλεια. Με αλλοτριωμένα πρότυπα. Πιστά στα πρότυπα της “εποχής των τεράτων” τα κανάλια και τα μέσα των πρεζέμπορων και λαθρέμπορων πετρελαίου μας “ενημέρωσαν” για άλλη μια φορά “αντικειμενικά” για τη σύλληψη των 3 συντρόφων μας. “Ξέχασαν” φυσικά να αναφερθούν στον ξυλοδαρμό της Δήμητρας από τους νταήδες της “αντι”τρομοκρατικής υπηρεσίας. Αδιαφόρησαν επίσης για την επιλογή των μπάτσων να συλλάβουν τους συντρόφους μας σε ώρα αιχμής σε πολυσύχναστο σημείο της Αγ. Παρασκευής. Ενδεικτικότης τηλεοπτικής προπαγάνδας ήταν η βάφτιση του νόμιμου σπιτιού της συντρόφισσας Δ. Βαλαβάνη σε γιάφκα με άμεσο στόχο τη ποινική επιβάρυνση της για την επιλογή της να σταθεί αλληλέγγυα στους καταζητούμενους συντρόφους μας.
Για όποιον και όποια κλείσει τα μάτια του στην αδιάκοπη ροή της κρατικής προπαγάνδας, είναι εύκολο να δει ότι η ρίζα των κοινωνικών προβλημάτων βρίσκεται στην ύπαρξη του κράτους, του κεφαλαίου, του πολιτισμού τους, της οργανωμένης βίας που ασκεί η κυριαρχία σε βάρος των αδύναμων. Ότι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που με πείσμα, αποφασιστικότητα και αυτοθυσία οπλίζονται για να καταθέσουν την συνεισφορά τους στην αδιάκοπη πάλη ανάμεσα στον κόσμο της ελευθερίας και αυτόν της εξουσίας είναι σάρκα από την σάρκα μας. Είναι αναπόσπαστο και αδιαίρετο κομμάτι του αγώνα μας.
Στα πρόσωπα του Γιάννη, της Κωνσταντίνας, της Δήμητρας συναντάμε τις επιλογές του ανυποχώρητου αγώνα, της αδιαπραγμάτευτης αλληλεγγύης, της άρνησης παράδοσης στο κράτος και τους λακέδες του. Επιλογές που κουβαλούν μια πλούσια ιστορική και πολιτική εμπειρία μέσα στο κίνημα ανά τα χρόνια και παραμένουν επίκαιρες στην εποχή μας.
Σε μια περίοδο όπου το κράτος εφορμά με λύσσα ενάντια σε δομές αγώνα και σε καταλήψεις, σε αγωνιστές και αγωνίστριες, σε εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Σε μια περίοδο όπου η διαχείριση αποκλεισμένων πληθυσμών (μετανάστες) μυρίζει εξαθλίωση και θάνατο. Σε μια περίοδο όπου εντείνονται οι διακρατικοί ανταγωνισμοί και η εμπλοκή του ελληνικού κράτους στο σφαγείο που στήνει ο καπιταλισμός αναβαθμίζεται. Σε μια περίοδο όπου οι εξεγέρσεις και οι λαϊκές κινητοποιήσεις ξεσπούν σε ολοένα και περισσότερα σημεία του πλανήτη προκαλώντας εφιάλτες στην οικονομική και πολιτική ελίτ. Η οργανωμένη σύγκρουση με τους εγχώριους πολιτικούς και οικονομικούς διαχειριστές της φτώχειας και της κρατικής βίας περνάει μέσα από την οργάνωση του αναρχικού αγώνα σε όλα τα επίπεδα. Οργάνωση πολιτική, οργάνωση μαχητική, οργάνωση με στόχο την ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση των όρων του απελευθερωτικού πολέμου απέναντι σε κράτος και καπιταλισμό.
Η αλληλεγγύη σε όσους βρέθηκαν στα νύχια του κράτους σε αυτή την προσπάθεια δεν είναι μόνο αναγκαία και αδιαπραγμάτευτη. Είναι σημείο αιχμής για την συνέχεια του αγώνα. Γιατί ένα κίνημα που ξεχνάει τους αιχμαλώτους του παύει να είναι κίνημα.
Ενάντια στα κατηγορητήρια και την αντιτρομοκρατική υστερία των Μ.Μ.Ε
Κανένας μόνος του στα χέρια του κράτους
Ο αγώνας συνεχίζεται…
Συνέλευση αλληλεγγύης
στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές
