Πριν μερικές μέρες, στην παραλία Χαλκιάδα του Αγκιστρίου, βρεθήκαμε παρούσες και αντιμέτωπες με δύο περιστατικά σεξουαλικού παρεμβατισμού, τα οποία θεωρήσαμε πως έπρεπε να γνωστοποιηθούν.
Ένας άνδρας γύρω στα σαράντα, με γυαλιά, κόκκινο μαγιό και ιδιαίτερη ελληνική προφορά, με πρόσχημα το ενδιαφέρον για γνωριμία και την κουβέντα, παρενέβη σωματικά σε μια από εμάς. Πιο συγκεκριμένα, σε πρώτη φάση, ενώ ήταν μέσα στην θάλασσα την χαιρέτησε και ρώτησε το όνομά της. Εκείνη προσπαθούσε να του εξηγήσει, πως δεν θέλει να κάτσει μαζί του να μιλήσουν και μετά από λίγο βγήκε έξω. Λίγο μετά, ήρθε και έκατσε πάλι δίπλα της αγνοώντας με χυδαιότητα της προσπάθειές της να την αφήσει ήσυχη και δημιουργώντας ένα κλίμα εξαναγκασμού, λέγοντας “όχι θα κάτσω”, που κατέληξε σε ένα σιχαμένο άγγιγμα και χάδι. Την επόμενη μέρα, την πλησίασε πάλι και ενώ εκείνη, για ακόμα μια φορά, του έλεγε πως θέλει να φύγει, δείχνοντάς το ξεκάθαρα, αυτός συνέχισε να την πλησιάζει και να της μιλάει ειρωνικά, δίνοντάς της εριστικές απαντήσεις (του τύπου “α, ναι;”) και έχοντας πάντα ένα ηλίθιο χαμόγελο. Ο συγκεκριμένος αυτές τις ημέρες, κάθε φορά που έβρισκε ευκαιρία, συνέχιζε να μιλάει, να χαιρετάει και ως επί το πλείστον, να ενοχλεί με αποκορύφωμα την τελευταία μέρα, οπού αντέδρασε λεκτικά και με κάποια βιαιότητα, στην θέλησή μας να τον αγνοήσουμε, λέγοντάς του να φύγει, καταλήγοντας στην επικότατη φράση “ο μαχητικός φεμινισμός είναι κατά σας”.
Θενκ γκοντ, τώρα ξέρουμε.
(Αυτό το κωμικοτραγικό παραλήρημα μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε μέσα σ’ άλλα, πως ο τύπος, έχοντας την σκηνή του λίγα μέτρα δίπλα απ’ την δική μας, άκουγε και συζητήσεις μας)
Ταυτοχρόνως, μια από τις ημέρες παραμονής μας στον νησί και αφού είχαν φύγει όλοι οι cis άνδρες φίλοι μας από την παρέα –κάτι που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο, καθώς καταστεί σαφές το πώς αντιμετωπίζουν οι cis άνδρες την ανδρική παρουσία γύρω από την γυναικεία ύπαρξη, δηλαδή σαν μια αυτονόητη προστασία, σαν ένας άγραφος κώδικας τιμής, που τους αποτρέπει από το να προβούν σε οποιαδήποτε ασεβή/παρεμβατική πράξη απέναντί μας, μέχρι να βρουν την κατάλληλη στιγμή- ένας άλλος τύπος (θαμώνας κάθε καλοκαίρι και “εγκατεστημένος” στην γνωστή σπηλιά της Χαλκιάδας) γύρω στα πενήντα, με μακριά γκρι μαλλιά, γαλάζια μάτια, γυμνιστής και γνωστός ως «Ινδιάνος», καθόταν ακριβώς πίσω μας, κοιτούσε επίμονα και έχοντας γύρω του άλλα 4-5 παλικάρια αυνανιζόταν, ενώ σε κάποια φάση, κατά την διάρκεια, μας απήυθυνε τον λόγο, ρωτώντας μας για τις ηλικίες μας. Οι παρευρισκόμενοι δεν είπαν λέξη και εμείς, νιώθοντας εκτεθειμένες καθόμασταν άβολα στις θέσεις μας μην μπορώντας να μιλήσουμε.
Στην συνέχεια, μάθαμε, έχοντας αναφορές από θαμώνες της παραλίας, πως υπάρχει μια γενικότερη ανοχή από αυτούς που μένουν εκεί, όσον αφορά τέτοια περιστατικά.
Τέτοια σεξιστικά περιστατικά, που μας υποτιμούν και μας στέλνουν στην κατηγορία των αντικειμένων με αποκλειστικό σκοπό την τέρψη – την ικανοποίηση δηλαδή των αντρικών βλεμμάτων και όχι μόνο – τέτοιες συμπεριφορές που ξεκάθαρα υποδηλώνουν, πως αυτοί που τις κάνουν πράξη δεν αναγνωρίζουν ούτε ένα κομμάτι του αυτοσεβασμού μας και της δύναμης που καταβάλουμε για να τον αποκτήσουμε και εν τέλει να τον διατηρήσουμε άμεμπτο και σταθερό ως γυναίκες, δεν τα ανεχόμαστε και τα κατακρίνουμε ανοικτά.
Κάθε εμετική προσπάθεια cis ματσό ελληναράδων να παρέμβουν στα σώματά μας και στις ζωές μας γενικότερα υποδηλώνει την συνεχιζόμενη προσπάθεια συντήρησης της χιλιοειπωμένης πατριαρχίας, που είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην ελληνική νοοτροπία και που ηχεί παρ’ όλα αυτά τόσο γραφικά πλέον στα αυτιά πολλών.
Και φυσικά θα επαναλάβουμε και θα το κάνουμε πάντα μέχρις ότου γίνουμε κατανοητές, πως η πατριαρχία με όπλο της τον σεξισμό και με δημιούργημά της την κουλτούρα του βιασμού, δεν κάνει διακρίσεις. Ο θύτης δεν είναι μόνο ένας περίεργος με γυαλιά που έκατσε 2 μέτρα μακριά σου στην παραλία και σου έλεγε ασυναρτησίες, μπορεί να είναι και ο ελκυστικά ελευθεριάζων κουλ τύπος που έχει γυναίκα και παιδιά, μπορεί να είναι φίλος σου. Μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε και αυτός που θα αντιδράσει αρνητικά σε αυτή μας την σκέψη, είναι μάλλον ο άνθρωπος που θα του φανούν τα παραπάνω περιστατικά αδιάφορα ή στην καλύτερη περίπτωση αναγνωρίσιμα, αλλά πάντα υπερβολικά.
Φυσικά, εμείς πιστεύουμε πως δεν είναι, διότι βιώσαμε και βιώνουμε συνεχώς το άγχος και τον φόβο, μικρό ή μεγάλο, πρωί ή βράδυ, με κόσμο γύρω μας ή χωρίς.
Προσπαθήσαμε, λοιπόν, να κάνουμε μια πρόχειρη περιγραφή των προαναφερθέντων, έτσι ώστε να αποτραπούν παρόμοια ή χειρότερα περιστατικά σε περίπτωση που γίνουν αντιληπτά.
Κατακρίνουμε, λοιπόν, τον σεξουαλικό παρεμβατισμό και γενικότερα ό,τι απορρέει από και εξαιτίας αυτής της απεχθούς και σιχαμένης κουλτούρας, που βοήθησε εξαρχής στην δόμηση της ελληνικής κοινωνίας.
Συνεχίζουμε παρατηρώντας, ενημερώνοντας και δρώντας κατά αυτής.
6 τύπισσες που πήγαν διακοπές Αγκίστρι
