Η προκήρυξη λογοκρίθηκε από το πασιφιστικό/νομοταγές Indymedia UK
Ανάληψη ευθύνης – Η αλληλεγγύη δε γνωρίζει νόμους
Στις 22 Μαΐου, εκτελέσαμε μια εμπρηστική επίθεση στα κεντρικά δικαστήρια του Yate. Δέκα γκαζάκια, με ένα χειροποίητο μίγμα ναπάλμ για πυροκροτητή, ήταν αρκετά για να καταστρέψουν το μπροστινό lobby. Διαλέξαμε τις πρώτες πρωινές ώρες, ώστε να αποφευχθούν τραυματισμοί. Ο κοινωνικός πόλεμος δεν κοιμάται· σε κάθε δεδομένη στιγμή, εκείνοι που δεν καταστέλλονται βρίσκονται κάπου άγρυπνοι και θυμωμένοι, λυσσομανώντας ενάντια στις επιβολές του κυρίαρχου συστήματος, το οποίο μας θέλει για γρανάζια του. Αυτή τη νύχτα έτυχε να είμαστε εμείς.
Νέα και μεγαλύτερα κέντρα κράτησης, περισσότερο περιοριστικοί νόμοι, διατάγματα και νομοθεσία περί «αντικοινωνικής συμπεριφοράς», μειωμένη νομική βοήθεια, που παγιδεύει τους φτωχούς, τηλεφωνικές γραμμές με σκοπό το ρουφιάνεμα, διαφορετικές αποχρώσεις μπάτσων, που ενσωματώνονται στα διάφορα επίπεδα της κοινωνίας, προγράμματα αναστολής, με σκοπό την επανένταξη κρατουμένων στον κόσμο της μισθωτής σκλαβιάς και του καταναλωτισμού, ένας ολόκληρος κόσμος-φυλακή, αποτελούμενος από τσιμεντουπόλεις και υπό παρακολούθηση ροές δεδομένων, που επιβλέπονται από τους ισχυρούς, τους οπλισμένους με κάμερες, με τη βιομετρία και την ηλεκτρονική παρακολούθηση, ώστε να προστατεύουν τον πλούτο τους και την κοινωνική ευταξία…
Αυτή η εξουσιαστική πειθάρχηση του ατόμου εκτελείται επίσης και από τα δικαστήρια. Με τη βία εφαρμοστές της ανθρώπινης δυστυχίας, εφαρμόζουν ξεδιάντροπα τους νόμους, που έχουν σχεδιαστεί από τις ανώτερες τάξεις, τους πολιτικούς και ηγέτες των επιχειρήσεων. Καταπνίγουν, με σκοπό να υποτάξουν τους ανθρώπους, που προσπαθούν απλά να εξασφαλίσουν τα μέσα για την επιβίωσή τους, ενώ ο καπιταλισμός προάγει τον πόλεμο όλων εναντίον όλων…
Το σύστημα δικαιοσύνης θέλει να περνιέται ως το μόνο μέσο προστασίας από την ίδια την απόγνωση και τις ανισσοροπίες, που δημιουργεί η πολιτισμένη κοινωνία. Η μόνη του λειτουργία είναι αυτή που πάντα ήταν, το να προστατεύει και το να αγιοποιεί την περιουσία και το προνόμιο πάνω από όλα και το να καταστέλλει τη δυνατότητα των ελεύθερων κοινοτήτων και τον ατόμων για αυτονομία, εκδίκηση και συμφιλίωση.
Το σύστημα δεν ενδιαφέρεται για την αλλαγή στις ρίζες, που προκαλούν το περισσότερο «έγκλημα» (φτώχια, αποξένωση, ανία κλπ.), παρά μόνο σε ένα συμβολικό επίπεδο, αλλά απλά διαχειρίζεται την κατανομή του, κρατώντας τους εκμεταλλευομένους τον έναν εναντίον του άλλου. Αυτό είναι αλήθεια περισσότερο τώρα, που η αγορά κάνει μια ανθηρή μπίζνα με την εργασία χαμηλού κόστους των κρατουμένων και από τη βιομηχανία των ιδιωτικών φυλακών. Όλα είναι εντάξει, όσο οι προσωπικές γειτονιές των αφεντικών και των δικαστών παραμένουν καταφύγια ελεύθερα από τους δυσαρεστημένους της ταξικής κοινωνίας, που συντηρούν: καταφύγια, στα οποία σκοπεύουμε διακαώς να μπουκάρουμε.
Στην καρδιά της «ευημερούσας Ευρώπης», υπάρχει μια τεράστια σύγχρονη υπο-τάξη ανέργων, εγκληματιών και «παράνομων» (οι περισσότεροι από τους υπολοίπους απέχουν κατά πολύ από το βιομηχανικό εργάτη του προηγούμενου αιώνα), οι οποίοι πειθαρχούνται κυρίως μέσω της πρόνοιας, των μεταναστευτικών πολιτικών και βέβαια, μέσω του δικαστικού συστήματος. Η δική μας εποχή είναι εκείνη της προσωρινής εργασίας, της αναγκαιότητας να είμαστε ευέλικτοι ως ένας υπάκουος πόρος για την τάξη των ιδιοκτητών, των ατελείωτων αποχαυνωτικών δουλειών με υψηλό τζίρο σε δυσαρεστημένο και αλλοτριωμένο προσωπικό. Η παρανομία και η μαύρη εργασία είναι η γραμμή ζωής για τα εκατομμύρια εκείνων, που παραδόθηκαν στη στέρηση στα περιθώρια μιας κοινωνίας, της οποίας οι αποδέκτες πρόνοιας γίνονται αντικείμενο εποπτείας ως «αποκλίνοντες» και «εγκληματίες», με αυξανόμενο ρυθμό. Εκείνοι, που κάποτε είμαστε φυλακισμένοι (ή λαμβάναμε επίδομα ανεργίας), μπορεί να αναγκαστούμε να δουλέψουμε υπό τις απειλές περαιτέρω τιμωρίας και να γίνουμε παραγωγικοί μέσω συνθηκών σκλαβιάς, λύνοντας έτσι μια από τις αντιφάσεις του καπιταλισμού.
Όμως, οι διαχειριστές του συστήματος εγκλεισμού και της βιομηχανίας του πρέπει να θυμούνται πως δεν ασκούν τον απόλυτο έλεγχο πάνω στους απείθαρχους. Τα καθίκια ιδιώτες της εταιρίας Sodexo το έμαθαν αυτό μόλις πριν δύο μήνες, όταν περισσότεροι από πενήντα κρατούμενοι κατέλαβαν μια πτέρυγα της φυλακής HMP Northumberland. Όλοι οι τύποι δεσμοφυλάκων, σε αυτόν τον κολασμένο κόσμο, βασίζονται στη μη συνειδητή εξέγερση των εκμεταλλευομένων και την απαρχή του καθαρίσματος κάθε είδους συστήματος ελέγχου, που μας περιορίζει. Στις 22 Μαΐου και κάθε μέρα με τον τρόπο μας, σκοπεύουμε να τους διαψεύσουμε.
Από την έκρηξη, έσπασαν πολλά παράθυρα, πήρε φωτιά το κουβούκλιο του δικαστικού μεγάρου και ο καθένας μπορεί να δει πως η εξουσία δεν είναι κάτι, που δε μπορεί να αγγιχτεί. Αυτό είναι ένα παράδειγμα μεταξύ πολλών άλλων, του ότι εκείνοι που θέλουν, μπορούν να φέρουν τον πόλεμο πίσω στους δρόμους, στα γραφεία και στα σπίτια των ανθρώπων, που είναι υπεύθυνοι για τη διαχείριση του πόνου και των βασάνων των δικών μας και των αγαπημένων μας, που ρεζιλεύονται και καταδικάζονται σε εκείνα τα μέρη. Αυτό δεν τελειώνει εδώ… Για το οριστικό τέλος όλων των φυλακών και όχι μόνο των σωματικών: ένα ολόκληρο σύνολο εγκλεισμού και εξημέρωσης, μέσω παρακολούθησης, χαμηλής αστυνόμευσης, φυτεμένης ηθικής, κατασκευασμένων έμφυλων ρόλων, μισθωτής σκλαβιάς, προγραμμάτων, κοινωνικών τάξεων, πόλεων κλπ.
Ξέρουμε πως, μέσα στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, υπάρχουν ακόμα άτομα, που αντιμετωπίζουν το δικαστικό σύστημα με αξιοπρέπεια και χωρίς αυτό-θυματοποίηση και οι καρδιές μας είναι μαζί τους. Όταν ακόμα και η πιθανότητα φυλάκισης δεν υπερσκελίζει την οργή μας, είμαστε όντως δυνατοί. Αυτήν τη φορά, κάνουμε μια ιδιαίτερη αναφορά στον Gabriel Pombo Da Silva: τα πολλά χρόνια απομόνωσης για την εγκληματική του εξέγερση, που διέπραξε από τα νιάτα του, έχουν μέχρι στιγμής αποτύχει να εξουδετερώσουν το πάθος του για ζωή. Οι Nicola Gai και Alfredo Cospito βρίσκονται φυλακισμένοι με υψηλές ποινές μετά τον πυροβολισμό του αφεντικού μιας πυρηνικής εταιρίας, αλλά, όπως φαίνεται από τα γράμματά τους και τον αγώνα τους εντός των φυλακών, δεν έχουν χάσει τη σπίθα τους. Ο Μπάμπης Τσιλιανίδης παραμένει μαζί με μια από τις μαχητικές κοινότητες του Κορυδαλλού, μαζί με περισσότερους αναρχικούς από ό,τι μπορούμε να κατονομάσουμε, οι οποίοι σαμποτάρουν τις επίσημες και ανεπίσημες λειτουργίες, προσπαθώντας να τις αποδυναμώσουν και να τις καταστρέψουν. Και ο μαχητής της απελευθέρωσης, Marco Camenisch, πάντα διαυγής, του οποίου η πολύχρονη κράτηση ανανεώνεται συνέχεια από τις αρχές.
Στους εναπομείναντες αναρχικούς που διαφεύγουν, ώστε να αντισταθούν στην ανάκριση του Grand Jury στις ΗΠΑ, τη Felicity Ryder και τώρα τον Mario Lopez, που βρίσκονται στην παρανομία στο Μεξικό και στους συλληφθέντες του No–TAV και στους Andriano Antonacci και Gianluca Iacovacci, που σύντομα θα δικαστούν σε τηλεδίκη, μέσα από τις φυλακές υψίστης ασφαλείας στην Ιταλία: η άρνησή σας να σκύψετε το κεφάλι αποτελεί έμπνευση.
Mauricio Morales, εκείνη τη νύχτα έζησες και πάλι, ένα άγριο και ελεύθερο στοιχείο, που χόρευε στις φλόγες.
Κίνητρο για τη δράση μας αποτέλεσε και ο ρόλος, που παίζει το δικαστικό σύστημα στην καταστολή ευρύτερων εξεγερσιακών γεγονότων, όταν εκείνα λαμβάνουν χώρα. Τα δικαστήρια δούλευαν όλη μέρα, όταν μαίνονταν οι ταραχές του καλοκαιριού του 2011, ώστε να καταδικάσουν σκληρά αιχμαλωτισμένους εξεγερμένους και άλλους υπόπτους, όπως ξέρουμε ότι κάνουν όταν αμφισβητείται ο έλεγχος. Αλλά, σίγουρα δε μας αποθαρρύνουν οι πιθανότητες να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με τους κόπανους με τις περούκες ή με τους ανεγκέφαλους δεσμοφύλακές τους, ακόμα και στις περιπτώσεις, που οι συνθήκες συνάντησής μας τους βολεύουν περισσότερο από όσο θα προτιμούσαμε. Η καταστολή θα φέρει περισσότερη σύγκρουση, ακόμα και στο εξωτερικό. Οι μέθοδοί μας παραμένουν προσαρμοσμένες στο σκοπό που έχουμε. Η δημιουργία στενών δεσμών συγγένειας ανάμεσά μας, ένα άγριο πάθος για ελευθερία και η διάχυση εξεγερτικών συμπεριφορών και δράσεων είναι η βάση της πρακτικής μας.
Αυτό είναι για όλους εσάς, που παραμένετε προκλητικοί ό,τι και να γίνει, σε όποια πλευρά των τειχών και αν βρεθείτε. Κουράγιο σύντροφοι.
Ζήτω η Αναρχία
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία – Συνείδηση και Λύσσα
———
Πηγή: 325
Μετάφραση: Le Misanthrope για το Inter Arma
Αναδημοσίευση από : interarma.info
