Παρέμβαση από την Αντιφασιστική Συνέλευση «Άγρια Δύση» πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί 17\2\2015, στην περιοχή των Μεγάρων, ως ελάχιστη απάντηση στον θάνατο του εργάτη Γ. Σταμέλου, για τον οποίο θεωρούμε υπεύθυνους τον Δήμο Μεγαρέων και τους δουλεμπόρους του ΟΑΕΔ.
Μοιράστηκαν αρκετά κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια στις 2 κεντρικές πλατείες, καθώς και στην κεντρική αγορά, εν ώρα αιχμής. Από την παρέμβαση δεν έλλειψε η επίσκεψη στο τοπικό γραφείο του ΟΑΕΔ, ο οποίος διαχειρίζεται το άνεργο εργατικό δυναμικό μέσω των λεγόμενων «Κοινωφελών Προγραμμάτων», σε ένα εκ των οποίων εργαζόταν και ο δολοφονημένος εργάτης. Αυτά τα προγράμματα αντικαθιστούν πάγιες ανάγκες στους Δήμους, υπό τις χειρότερες εργασιακές συνθήκες με μηδαμινά μέτρα ασφάλειας και χωρίς κανένα εργατικό δικαίωμα, μιας και οι προλετάριοι βαφτίζονται από τ’ αφεντικά ως «ωφελούμενοι».
Ο ντόπιος δήμαρχος, Γρηγόρης Σταμούλης, γνωρίζοντας ότι διεξάγει ένα σύγχρονο δουλεμπόριο στον δήμο Μεγαρέων και μπροστά στην περίπτωση να βρεθεί αντιμέτωπος με την κατακραυγή μιας τοπικής κοινωνίας, όπου το αίμα του εργάτη δεν έχει ακόμα στεγνώσει, κινητοποίησε όλον τον μηχανισμό του Δήμου αμέσως. Μέσα σε μισή ώρα ξεκρεμάστηκε το πανό που είχαμε κρεμάσει, έβγαλε τους δημοτικούς υπαλλήλους να μαζέψουν τα τρικάκια –με τους οποίους αφού συναντηθήκαμε πάρθηκαν μετά από κουβέντα οι σακούλες και ξαναπετάχτηκαν- και έστειλε τον Νομικό του Σύμβουλο να μας απειλήσει με μηνύσεις, για συκοφαντική δυσφήμηση και καλέσματα των μπάτσων.
Η παρέμβαση, λοιπόν, κρίνεται επιτυχημένη, από την άποψη ότι το κλίμα πολώθηκε, δείχνοντας ότι αυτού του τύπου οι δράσεις τους ενοχλούν πραγματικά. Ειδικά όταν έχουν λερωμένα τα χέρια τους με αίμα εργαζομένων.
Άγρια Δύση
[email protected]
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε.
Να μην ζήσουμε σαν δούλοι – να μην πεθάνουμε δουλεύοντας
Βράδυ Πέμπτης, 13 Οκτωβρίου, Δήμος Μεγάρων. Ένας εργάτης γλιστράει από το απορριμματοφόρο και καρφώνεται στο έδαφος με το κεφάλι. Μετά από 4 μήνες σε κώμα καταλήγει νεκρός. Ο 35χρονος Γεώργιος Σταμέλος είχε προσληφθεί με πρόγραμμα «Κοινωφελούς» Εργασίας στην Υπηρεσία Καθαριότητας του Δήμου Μεγαρέων.
Ο εργάτης είχε τοποθετηθεί στο συγκεκριμένο πόστο χωρίς σύμβαση οδοκαθαριστή και δούλευε παράτυπα τη νύχτα, εκτός του καθορισμένου ωραρίου εργασίας, με μισθό της πείνας και με μοναδικό μέτρο ασφάλειας ένα φωσφορίζον γιλέκο. Επιπλέον, στα απορριμματοφόρα ο ένας εργαζόμενος χειρίζεται ανυψωτικό μηχάνημα, που σηκώνει τον κάδο και μετά τον κατεβάζει με το χειριστήριο. Κανονικά, σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία, αυτό απαιτεί ειδικότητα χειριστή ανυψωτικού μηχανήματος. Δηλαδή, θα έπρεπε να μπαίνουν όλα τα επιδόματα του χειριστή ανυψωτικού μηχανήματος, να πληρώνεται και με τη σύμβαση των χειριστών, που δίνει μεγαλύτερο μισθό.
Ο Δήμαρχος και το Σωματείο γνώριζαν και επέτρεπαν το γεγονός της παράνομης εργασίας. Το σωματείο της ΠΟΕ-ΟΤΑ, δεν το έχει θέσει ποτέ αυτό, το αποκρύβουν. Οι τεχνικοί ασφαλείας επίσης δεν θα έπρεπε να επιτρέπουν τον χειρισμό ανυψωτικού χωρίς την άδεια – ειδικότητα. Στη βάρδια του ο υπεύθυνος για το χειρισμό μπορεί να ανυψώσει και να κατεβάσει και πεντακόσιες φορές , εργασία που απαιτεί προσοχή, επιμέλεια, εκπαίδευση, και χορήγηση ειδικότητας, που σημαίνει ειδικευμένος και όχι ανειδίκευτος. Ούτε φυσικά το σωματείο χειριστών το έχει θέσει, ενώ θα ήταν υποχρεωμένο και αυτό να έχει επιληφθεί αυτής της αυθαιρεσίας. Γενικά η αποκομιδή αντιμετωπίζεται σαν μια ανειδίκευτη εργασία ενώ απαιτεί πολύ προσοχή. Έχει πολλούς κινδύνους, έχει χειρισμό ανυψωτικού μηχανήματος εκατοντάδες φορές στη βάρδια. Έχει αναθυμιάσεις, μυρωδιές, σκόνες, τραντάγματα με συνέπειες στη μέση και στα πόδια, κίνδυνο ανά πάσα στιγμή για τα χέρια από τις δαγκάνες που πιάνουν τον κάδο, έκθεση σε βροχές, κρύο, χιόνια, επικίνδυνη οδήγηση του οδηγού αλλά και των άλλων οδηγών διερχόμενων οχημάτων, απορριμματοφόρα με λάστιχα φθαρμένα, χωρίς καλή συντήρηση.
Για την κατάσταση αυτή, λοιπόν, είναι υπεύθυνοι τόσο οι Δήμοι και το δουλεμπορικό γραφείο του ΟΑΕΔ όσο και οι εργατοπατέρες, που έχουν συμβάλει τα μέγιστα στην κατάντια του εργατικού κινήματος, καθιστώντας το ανίκανο να αντιδράσει ακόμα και στις πιο ακραίες και φανερές συνέπειες της εκμετάλλευσης, σε περιπτώσεις που οι προλετάριοι πραγματικά πεθαίνουν στην δουλειά. Ο θάνατος του εργαζόμενου δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά ενώνεται με τη γραμμή αίματος των νεκρών των ΕΛΠΕ, τους καμένους εργάτες στην Πετρόλα, τους νεκρούς μετανάστες – εργάτες στην Γενική Ανακύκλωση , τους Ρομά που πέθαναν από ηλεκτροπληξία κατά τη συλλογή χαλκού, για λογαριασμό των χαλυβουργιών της περιοχής.
Ξέρουμε ότι η τάξη μας μετράει πολλούς νεκρούς, όπως και ήττες. Ξέρουμε επίσης ότι αυτή η κατάσταση όσο και αν μας θλίβει, δεν πρόκειται να σταματήσει με παρακάλια, γκρίνιες και προσευχές. Τα αφεντικά δεν τα υπολογίζουν αυτά. Για τον λόγο αυτό, ως προλετάριοι\ες, έχουμε ανάγκη και συμφέρον να μετατρέψουμε όλη αυτήν την θλίψη σε ταξικό μίσος. Μίσος για τα αφεντικά μας. Μίσος για τους ρουφιάνους τους. Μίσος για τη δουλειά μας.
Τα αφεντικά μας σκοτώνουν στην δουλειά…
ε, λοιπόν, έχουμε πόλεμο!
Αναδημοσίευση από athens.indymedia.org
