Update 12 Φλεβάρη 2017: 5 χρόνια μετά. Μπορεί να γίνει απολογισμός? (Μια σύντομη και γενικόλογη ματιά)
Τυχαίνει και πέφτει η μέρα ξανά Κυριακή όπως και τότε. Τίποτα και όλα έχουν αλλάξει. Η εξουσία ανεξαρτήτου κώματος και χρώματος μπαλαμουτιάζεται φανερά και κρυφά με κάθε νεοναζί και φασίστα τους οποίους φρόντισαν και τους έβαλαν φανερούς συνεργάτες πλέον σε κάθε έκφανση της «αστικής δημοκρατίας» τους.
Ο Συριζα και το κίνημα των πλατειών έχουν εξαργυρώσει τα υπερκέρδη τους από την δήθεν αντισυστημικότητα τους φτάνοντας στο όνειρο τους, την κυβέρνηση και τα κέρδη που αποκομίζουν όσοι συμμετέχουν στα παιχνίδια εξουσίας.
Η κυβέρνηση των Συριζανελ γνωρίζοντας το σύστημα από μέσα και βασιζόμενοι στην τακτική των υποσχέσεων αλλά και του «διαίρει και βασίλευε» αρχικά καπέλωσαν και κατάστρεψαν κάθε προσπάθεια επανάληψης μιας τέτοιας μέρας σχεδόν διαλύοντας κάθε ίχνος αντίστασης που υπήρχε και περιορίζοντας το, στον αναρχικό χώρο και κυρίως στα Εξάρχεια, που γκετοποιούνται και απομονώνοντας τα, με ένα αστυνομικό κλοιό σε 24ώρη βάση.
Την ίδια στιγμή χιλιάδες πρόσφυγες κάθε είδους είναι εγκλωβισμένοι σε νησιά και στρατόπεδα συγκέντρωσης πεθαίνοντας από το κρύο και την πείνα στερώντας τους κάθε ελπίδα, όχι απλά μετάβασης σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα αλλά ακόμα και τις ελπίδες επιβίωσης.
Η «αστική δικαιοσύνη» επαναφέρει νοοτροπίες και αποφάσεις του εμφυλίου απέναντι στους αναρχικούς και κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, έχοντας αποφασίσει πως θα βγουν από την φυλακή μονάχα νεκροί, σιγοντάροντας ταυτόχρονα κάθε φασίστα και νεοναζιστή, προσφέροντας τους ασυλία και άφθονο χρόνο για παραγραφή των εγκλημάτων τους. Καν δεν χρειάζεται αναφορά για την αντιμετώπιση των “οικονομικών σκανδάλων” και της ρεμούλας που φροντίζουν να συγκαλύτουν μιας και συμμετέχουν διαχρονικά στο φαγοπότι.
Αλλά η ιστορία δεν περιορίζεται στα χρόνια των συριζανελ. Και οι «κυβερνήσεις Παπαδήμα και Σαμαραροβενιζέλου» υιοθετώντας καθαρά ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία κατέστειλαν, βασάνισαν, φυλάκισαν και συνεργαζόμενοι με τους νεοναζί δολοφόνησαν όσες φωνές συνέχιζαν να αντιστέκονται στις προθέσεις τους για την ακραία νεοφιλεθευθεροποίηση της κοινωνίας.
Πέρα από τους ιδεολόγους που θεωρούν και πιστεύουν πως η εξέγερση είναι μονόδρομος. Η κοινωνία που είναι? Το σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι που βρέθηκαν τότε στους δρόμους? Δεν τους βλέπουμε πλέον έξω, δεν διαμαρτύρονται?
Άλλοι παραιτήθηκαν μετά την καταστολή εκείνης της ημέρας. Άλλοι πέρασαν στις τάξεις των νεοναζί και έγιναν ψηφοφόροι και οπαδοί τους. Άλλοι περιμένουν μεσσίες και λεφτά από απατεώνες φασίστες σαν τον Σώρρα. Οι συριζαίοι και οι φίλοι τους είναι σε θέσεις βολεμένοι και συνεχίζουν τα υπόγεια παιχνίδια καταστολής. Και οι περισσότεροι? Απλά έχουν πέσει σε κατάσταση αδράνειας και απάθειας, προσπαθώντας να επιβιώσουν μέρα με την μέρα, οδηγούμενοι και χειραγωγούμενοι (πολλές φορές) από ΜΜΕ και κυβερνήσεις σε μια φασιστικοποίηση της κοινωνίας, στρεφόμενοι ενάντια στις κοινωνικές ομάδες που θεωρούν πως είναι εύκολοι στόχοι και αναμασώντας όνειρα για παλιές πλούσιες ζωές μέσα από τα φανταστικά κέρδη του τζόγου και των δήθεν ευκαιριών. Φυσικά ο χρόνος έδειξε πως, δεν τους συγκινούν οι αναρχικές ή κομμουνιστικές ιδέες που είτε δεν τις γνωρίζουν ουσιαστικά είτε τις θεωρούν ξεπερασμένες και αναχρονιστικές και το μόνο που ζητούσαν από τα μαχητικά ομάδα της κοινωνίας που συγκρούονταν με τους μπάτσους, ήταν να καταφέρουν να σπάσουν τον ασφυκτικό αστυνομικό κλοιό για να μπορέσουν να εισβάλουν στην βο(υ)λή.
Τελικά τι ήταν αυτή η μέρα… 5 χρόνια μετά θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν η αρχή του τέλους.
Η 12 Φλεβάρη ήταν η τελευταία μέρα που υπήρχε μαζική και μαχητική συμμετοχή από πολλούς ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες ενάντια στην νεοφιλευθεροποίηση και τον θάνατο σε πολλαπλά επίπεδα που επιφέρει ο καπιταλισμός.
ΥΓ Οι εξεγέρσεις, οι συγκρούσεις στον δρόμο, οι μάχες ενάντια στους κρυφούς και φανερούς νεοναζί και φασίστες δεν σταμάτησαν καμιά στιγμή από εκείνη την ημέρα ανεξάρτητα από ποια κυβέρνηση ήταν στην εξουσία. Οι απεργίες πείνας των πολιτικών κρατουμένων, οι δολοφονίες μεταναστών και αντιφασιστών από τους νεοναζί, ο μαύρος δεκέμβρης, οι απεργίες για τα εργασιακά, το Πολυτεχνείο, η αρωγή στους πρόσφυγες κ.α. Όλα αυτά δεν τονίζονται στο κείμενο και για οικονομία λόγου αλλά και γιατί (δυστυχώς) δεν ήταν κάτι μαζικό από την κοινωνία και κυρίως εκφράστηκαν μέσα από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους (α/α, άκρα αριστερά και αντιφασιστικός χώρος).
Ένας συμμετέχοντας εκείνης της ημέρας, μέλος της mpalothia
12 Φλεβάρη 2012: Για εμάς η εξέγερση δεν σταμάτησε ποτέ (Συγγράφτηκε και δημοσιεύτηκε στην mpalothia στις 12/02/2015)
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Όσοι βρέθηκαν στους δρόμους εκείνη την ημέρα δεν έχουν ανάγκη από περιγραφές και εξηγήσεις. Και όσοι προτίμησαν την ασφάλεια του σπιτιού τους και την πλύση εγκεφάλου από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης δεν χρειάζεται να προχωρήσουν παρακάτω, γιατί οι εικόνες και οι λέξεις αντίσταση και ελευθερία τους είναι άγνωστες.
Ήταν η τελευταία αντίδραση πριν την οριστική διάλυση των πάντων, λίγο πριν την θεμελίωση της χούντας των Σαμαρά/Βενιζέλου και της πρόσφατης επαναφοράς της “πίστης” στην αστική δημοκρατία μέσω της αριστεράς. Μόνο ο Νίκος με την απεργία πείνας του, κατάφερε να μας ξυπνήσει ουσιαστικά και δραστικά από το λήθαργο που ακολούθησε αυτή την καταστολή. Αλλά για λίγες ώρες η Αθήνα κυρίως έζησε μια μαζικότατη συγκρουσιακή διαδήλωση με πολιτικότατα χαρακτηριστικά, ενώ καταλήψεις και πορείες γίνονταν στις υπόλοιπες πόλεις της χώρας δίνοντας ανάσες ελευθερίας στον αγωνιζόμενο κόσμο.
Και η 12 Φλεβάρη ήταν απλά η αποκορύφωση. Από το τέλος το Γενάρη είχε ξεκινήσει σταδιακά η προετοιμασία της άμεσης σύγκρουσης, με πορείες, καταλήψεις, διαμαρτυρίες και με άφθονη τρομοκρατία, απαγωγές συντρόφων, συλλήψεις, άφθονα χημικά. Αλλά αυτά είναι γνωστά.
Για περισσότερα : 12 Φλεβάρη του 2012 : Η τελευταία ανεξούσια μάχη στο δρόμο
Για όσους έζησαν εκείνη την ημέρα ας μιλήσουν οι εικόνες και οι ζωντανές αναμνήσεις τους…..
Οι υπόλοιποι…. ας κάτσουν στα σπιτάκια τους να διαμαρτύρονται και να κάνουν αντιπολίτευση μέσω των social media ή να τρέχουν σε φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις “εθνικής υπερηφάνειας”…..
mpalothia
Ή όπως κατάφερε να συμπεριλάβει το νόημα σε μια φράση ένας φίλος
Όλη η ζωή μου ρε παρ’το χαμπάρι, εκείνο το απόγευμα στις 12 Φλεβάρη.
https://www.youtube.com/watch?v=4BrrggBwbIE&w=560&h=315
