Μια συζήτηση/”συνέντευξη” για τα άρθρα 11 και 13 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις επικείμενες μεταβολές τους από το Ευρωκοινοβούλιο.
Το άρθρο 11 αφορά την “Ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης” και το άρθρο 13 την “Ελευθερία της τέχνης και της επιστήμης” ή με πιο απλά λόγια τα “πνευματικά δικαιώματα”. Οι μεταβολές αυτών των άρθρων ειδικά στο κομμάτι των “πνευματικών δικαιωμάτων”, πιθανόν να επιφέρουν μια λογοκρισία, στηριζόμενη αρχικά στο οικονομικό σκέλος αλλά με πολλές εν δυνάμει εφαρμογές της (λογοκρισίας) σε όλες της εκφάνσεις της καθημερινότητας με έμφαση στην κοινωνική και πολιτική ζωή.
Η συζήτηση διεξήχθη (για λογαριασμό της mpalothia και του site osarena.net) μεταξύ μέλους του site αντιπληροφόρησης mpalothia.net και της Αιμιλίας Γιβροπούλου με την ιδιότητα της νομικής συμβούλου της ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο τόπος της συζήτησης ήταν το Ηράκλειο και έγινε στο περιθώριο του Fosscomm – Συνεδρίου κοινοτήτων ελεύθερου και ανοικτού λογισμικού στις 14 Οκτωβρίου 2018, στο οποίο συμμετείχε ως εισηγήτρια.
Καλησπέρα. Είσαι η Αιμιλία Γιβροπούλου;
-Ναι είμαι νομικός σύμβουλος, στην ομάδα των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εδώ και ένα χρόνο τώρα.
Συνεργάζομαι στενά με την ευρωβουλευτή Julia REDA Γιούλα Ρέντα, πάνω στον φάκελο του copyright, και στο copyright perform, από τότε που εισήχθη στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Τι θα ήθελες να με ρωτήσεις;
-Επειδή γνωρίζουμε πως ουσιαστικά, αυτός είναι ένας νόμος φίμωτρο όπως το λέμε στην καθομιλουμένη, ένας νόμος που θα καταστείλει τον ελεύθερο λόγο, ειδικά διαδικτυακά. Γνωρίζουμε ήδη ούτως ή άλλως πως η ελληνική νομοθεσία για το διαδίκτυο δεν προβλέπει σχεδόν τίποτα, πχ δεν εφαρμόζεται ο ίδιος νόμος που αφορά τις εφημερίδες και τα έντυπα, αλλά εφαρμόζει κάποιες ευρείες διατάξεις του αστικού κώδικα. Θα ήθελες να αναφερθείς πιο συγκεκριμένα πάνω σε αυτά τα άρθρα;
Ναι, αυτό που λες ισχύει. Μέχρι στιγμής, όπως φαίνεται η Ελλάδα ακολουθεί πιστά την πρόταση και ότι πούνε οι μεγαλύτερες δυνάμεις, να το πούμε έτσι, οπότε πολύ πιθανό απλά να ακολουθήσει, αυτή την οδηγία, γιατί πρόκειται για μια οδηγία και όχι για ένα κανονισμό, οπότε απλά θα πάρει την οδηγία και θα την εφαρμόσει, μιας και ακολουθεί τέτοιες τεχνικές. Και το άρθρο 11 και το άρθρο 13 που είναι τα δυο πιο επίμαχα άρθρα και έχουν αυτό το ρίσκο να καταστρατηγήσουν τις ελευθερίες του διαδικτύου και τις ελευθερίες του λόγου, αναφέρονται το πρώτο στο δικαίωμα για τους εκδότες ειδησεογραφικού περιεχομένου και εδώ τονίζω εκδότες και όχι δημοσιογράφους, οπότε καταλαβαίνουμε όλοι ποιοι είναι αυτοί οι εκδότες, και το άρθρο 13 θέλει να προλάβει τις παραβιάσεις στο διαδίκτυο είτε με την εφαρμογή φίλτρων από τις πλατφόρμες οι οποίες θα φιλτράρουν ότι ανεβαίνει σε αυτές τις πλατφόρμες και θα το μπλοκάρουν, αν υπάρξει υποψία ότι παραβιάζουν πνευματικά δικαιώματα, είτε με το να ορίζουνε πολύ αυστηρές ευθύνες και υποχρεώσεις για τις πλατφόρμες αυτές, οπότε αυτές κατά συνέπεια θα οδηγηθούνε στην υιοθέτηση φίλτρων γιατί θα πρέπει να είναι σύμφωνο με το άρθρο 13.
-Ουσιαστικά θα στερούν τον λόγο από όποιον τολμάει να διαφωνήσει μαζί τους. Καλά για την ελληνική κυβέρνηση αναμενόμενο είναι. Ότι θα ακολουθήσει την κλασική τακτική που ακολουθείτε πάντα με τις οδηγίες. Τις απορροφάει όπως είναι.
-Αυτός είναι ο φόβος ότι μπορεί να θέλουν να προλάβουν, για παράδειγμα, τις παραβιάσεις αλλά ταυτόχρονα αυτό θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και όπως λες, να κόψουνε τον λόγο κάποιου ο οποίος θα θέλει να εκφραστεί ελεύθερα, θέλει να κάνει παρωδία, θέλει να χρησιμοποιήσει ένα πολιτικό λόγο ακριβώς για να τονίσει κάτι που έχει συμβεί στην επικαιρότητα. Όλα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον του κάθε απλού χρήστη.
-Σε όλες τις εκφάνσεις της ιντερνετικής μας ζωής. Είτε πρόκειται για social media που εκφράζομε μέσα από ένα κλειστό προφίλ όπου μπορεί να έχουμε, που το εκφράζουμε μόνο για τους φίλους μας, όμως παρ όλα αυτά μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση οι διωκτικές αρχές άμα το επιθυμούν. Το ξέρω γιατί μου έχει συμβεί.
Κάποιες περισσότερες διευκρινήσεις πάνω σε αυτό? Λίγο να περιγράψουμε συνολικά τον νόμο καθώς θα είναι ο νόμος που θα διέπει τις λειτουργίες του διαδικτύου μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση.
Αυτό αν ψηφιστεί θα αλλάξει τα δίκαια των μελών-κρατών ομοιόμορφα, οπότε οι εκδότες θα έχουν πνευματικά δικαιώματα στις ειδήσεις, στα γεγονότα δηλαδή, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι (ας χρησιμοποιήσουμε ονόματα) ο Τσίπρας συνάντησε την Μέρκελ και αυτό να υπόκειται σε πνευματική ιδιοκτησία. Και προχωράει και ένα επίπεδο παραπέρα γιατί δεν είναι μόνο το άρθρο για το οποίο μιλάμε, μιλάμε και για τον τίτλο του άρθρου, όπως επίσης και για τον υπερσύνδεσμο το hyperlink το URL που χρησιμοποιούμε, το οποίο μπορεί να περιέχει τον τίτλο του άρθρο και μπορεί να προστατεύεται και αυτό. Επομένως ένα απλό copy paste ενός απλού URL για περαιτέρω sharing να είναι παράνομο, έχει τρομερές προεκτάσεις.
-Καταλαβαίνω, ακόμα και μέσω social media που καμιά φορά λόγω δυσλειτουργίας αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε το URL και όχι του κουμπάκι (του sharing)
Και όχι να κάνουμε copy paste το άρθρο. Να το πούμε αυτό γιατί είναι σημαντικό. Ότι οι εκδότες και οι δημοσιογράφοι έχουν πνευματικά δικαιώματα, δεν είναι ότι δεν έχουν. Απλά πρέπει να αποδείξουν ότι είναι ένα πρωτότυπο πνευματικό έργο, όπως λέει ο νόμος. Με αυτό το άρθρο 11 τεκμαίρεται αυτό το πνευματικό δικαίωμα γιατί υπάρχει ένα συγγενικό δικαίωμα το οποίο σημαίνει ότι έχουν το δικαίωμα το πνευματικό, απλά επειδή είναι εκδότες. Δεν χρειάζεται να αποδείξουν καμία πρωτοτυπία.
-Άρα λοιπόν μιλάμε για πλήρη λογοκρισία, όχι μονάχα πάνω στην πολιτική, αλλά ουσιαστικά θα αφήσουν λίγους μονάχα εκδοτικούς οίκους ή εταιρείες που θα ελέγχουν τις πληροφορίες και τις ειδήσεις που θα δεχόμαστε.
-Ναι
Να πω και ένα άλλο παράδειγμα, μικροί εκδότες που η Google και η κάθε Google γιατί δεν είναι μόνο για την Google το θέμα, δεν θα θέλει να αγοράσει άδειες από αυτούς τους μικρούς εκδότες. Και μικροί εκδότες θα μπορούσε να είναι μια τοπική εφημερίδα, η οποία έχει το δικαίωμα του λόγου. Αλλά δεν θα μπορεί να πουλήσει την άδεια της στην Google ή θα πρέπει να πουλήσει μια λευκή άδεια, δηλαδή να δώσει δωρεάν όλα της τα δικαιώματα, ενώ το (άρθρο) 11 την προστατεύει, θα έχει μια τόσο μικρή δύναμη που δεν θα μπορεί να πουλήσει τις άδειες της, άρα δεν θα έχει και την ίδια αναγνωσιμότητα και αντίστροφα, ένα μικρό search engine ή ένα μικρό social media, δηλαδή μια μικρή μεσαία επιχείρηση ή ένα startup, δεν θα μπορεί να αγοράσει πχ άδειες από έναν μεγάλο εκδότη γιατί οι άδειες του θα είναι πολύ ακριβές και δεν θα είναι οικονομικά προσβάσιμες. Είναι δυο παραδείγματα θεωρώ, πάρα πολύ σημαντικά τα οποία δεν έχουν ληφθεί υπόψη γιατί κυρίως αυτό που ακούω συχνά είναι “ναι αλλά δεν πρέπει μεγάλες πλατφόρμες να πληρώνουν, είτε για το 11 είτε για το 13;” Απλά πρέπει να έχουμε υπόψη ότι όταν δημιουργείται ένας νόμος με στόχο τις μεγάλες πλατφόρμες στην προκειμένη περίπτωση παίρνει μπάλα και τους μικρούς με αυτή την ρύθμιση.
-Ουσιαστικά δημιουργεί ένα ολιγοπώλιο, όποτε χτυπιούνται οι μικροί, οι μεγάλοι με κάποιο τρόπο θα καταφέρουν να επιβιώσουν, γιατί διαθέτουν και τα κεφάλαια που χρειάζεται να πληρώσουν τυχόν πρόστιμα ή να αγοράσουν άδειες ενώ οι μικροί δεν μπορούν να το καταφέρουν
-Εννοείται, και για άδειες ή για να προσλάβουν προσωπικό που θα χρειαστεί επιπλέον για την εφαρμογή αυτών των κανόνων και έχουμε παράδειγμα η Google ας πούμε στην Γερμανία, επειδή έχει εφαρμοστεί το 11 στην Γερμανία και την Ισπανία ήδη από πιο πριν,
-το γνωρίζουμε-
-στην Γερμανία απλά όλοι οι εκδότες δώσανε λευκές άδειες, οπότε η Google μπορούσε να χρησιμοποιήσει ελεύθερα το υλικό, στην Ισπανία δεν είχε την ίδια τύχη, οπότε από το να πληρώσει άδειες, γιατί δεν μπορείς να την υποχρεώσεις να αγοράσει την άδεια σου, αποφάσισε να κλείσει την υπηρεσία Google News με αποτέλεσμα όλοι οι εκδότες να χάσουνε, εννοώ να μην έχουνε κέρδος και το καταλάβανε εννοείται και το πήραν πίσω. Οπότε έχει αποδειχθεί ότι είναι πολύ λάθος.
-Να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος αν δεν σε πειράζει. Όσον αφορά τα μικρά τα site μια και το πάμε στο ιντερνετικό, τα μικρά τα site που λειτουργούν με ελεύθερο λογισμικό και δεν δεσμεύονται τόσο από τις ίδιες τις ειδήσεις, τα ίδια τα νέα, τις πληροφορίες που παίζονται από τα μεγάλα δίκτυα ακόμα και από τα τοπικά media, τις μικρές εφημερίδες αλλά συμβάλλουν περισσότερο σε αυτό που λέμε αντί-πληροφόρηση, δεν ξέρω κατά πόσο είσαι εξοικειωμένη με αυτό τον όρο, όπου παίρνουν τις ειδήσεις από τα κάτω και τις βγάζουν οι ίδιοι και πολλές φορές τα μεγάλα τα site τους αντιγράφουν αλλά καθώς αυτοί λειτουργούνε με ελεύθερη διάθεση και ελεύθερο λογισμικό δεν ζητάνε δικαιώματα, δεν ζητάνε τίποτα. Πως θα επηρεαστούν ;
-Θα επηρεαστούν ως, τώρα αυτό είναι ως εκδότες, η αλήθεια είναι πως επειδή η νομοθεσία ακόμα δεν έχει βγει δεν είναι σε ισχύ ακόμα ευτυχώς, δεν ξέρουμε ακριβώς ποιοι είναι αυτοί οι εκδότες, που λέμε οι εκδότες τύπου. Αλλά φυσικά αν ένα site είναι ένα blog για παράδειγμα ή άλλο site το οποίο το αντικείμενο του είναι να βγάζει τέτοιες ειδήσεις, γεγονότα, νέα, να ενημερώνει θεωρείται εκδότης ενδεχομένως κάτω από το 11 δηλαδή θα έχει δικαιώματα, όπως έχει ούτως ή άλλως εδώ που τα λέμε δηλαδή να γράψει ένας άρθρο, κάποιο άρθρο στο blog του έχει δικαιώματα σε αυτό το άρθρο.
Το πως επηρεάζονται, δεν καταλαβαίνω ίσως την ερώτηση. Εννοείς…
-Περισσότερο όσον αφορά, ναι μεν θα έχει αυτά τα δικαιώματα που περιγράφεις αρκεί να μην είναι creative common γιατί από την στιγμή, που θα πει πως είναι ελεύθερα, τα διαθέτει ελεύθερα θα μπορεί να τα πάρει οποιοσδήποτε με απλή αναφορά στην πηγή.
-Ναι, ναι φυσικά…
-Αν έρχεται ενάντια σε όλα αυτά, τα πιστεύω της κοινωνίας, έρχεται πολιτικά ενάντια στην τάξη, τι συνέπειες θα μπορούσε να έχει αυτό;
-Εννοείς αν θα υπάρχει δυνατότητα λογοκρισίας…
-Ναι, ένα καθαρά πολιτικό site ή blog το οποίο θα εκφράζει την τάδε ή την δείνα πολιτική άποψη ή οποία έρχεται σε πολλές φορές σε αντίθεση με την…
-Αυτό εντάξει, θα μπορεί να λογοκριθεί, μπορεί και λογοκρίνεται και τώρα και θα μπορεί να λογοκρίνεται και τώρα, για παράδειγμα μπορεί ένα search engine να αποφασίζει να δείχνει κάποιους εκδότες μόνο, που συνάδουν με τα πολιτικά πιστεύω, συμφεροντολογικά πιστεύω. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει ούτως ή άλλως μέσα από τους αλγόριθμους που έχουν που βγάζουν πρώτα-πρώτα τους πιο προτιμώμενους ή αυτούς που πουλάνε advertising. Σίγουρα οδεύουμε προς λογοκρισία οπότε όλα αυτά κινδυνεύουν είτε από το 11 είτε από το 13. Γιατί τώρα, από την στιγμή που μιλάμε για site και μιλάμε για site τα οποία θα βγάλουν κάποια είδηση, πάμε στο 11. Αν αυτά τα site χρησιμοποιούνε υλικό άλλου και το ξανανεβάζουνε τότε μιλάμε για 13 ή αν οι χρήστες γιατί το 13 αφορά για site που οι χρήστες ανεβάζουν υλικό σε αυτά τα site.
-Αυτό είναι το κυριότερο
-Αυτό είναι η διαφορά, μια μεγάλη διαφορά
-Δηλαδή οι χρήστες, στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν site που ο καθένας μπορεί ανώνυμα να ανεβάσει κάποια είδηση η οποία αφού διασταυρωθεί μπορεί να δημοσιευτεί. Αυτό εμπίπτει σε ποιο από τα δυο;
-Στο 13, στο 13 ότι δηλαδή αυτό το site από την στιγμή που αφήνει χώρο στους χρήστες να ανεβάσουν υλικό θα πρέπει να εφαρμόσει φίλτρα. Τα οποία φίλτρα βέβαια κοστίζουν, δεν είναι κάτι εύκολο. Επίσης φίλτρα για τι; Φίλτρα για βίντεο, φίλτρα για εικόνα, φίλτρα για κείμενο ή για όλα; Και υπάρχουν και άλλα αρχεία οπότε ένα μικρό site δεν μπορεί απαραίτητα να εφαρμόσει τέτοια φίλτρα. Και εντάξει οκ, μπορείς σε αυτό τον κύκλο που μιλάμε που στηρίζεται η ελευθερία του λόγου να υπάρχει μια ελαστικότητα στο πως εφαρμόζονται αυτά τα φίλτρα και να υπάρχει μια καλύτερη διαχείριση του τι ανεβάζει ο χρήστης. Δηλαδή αυτός που έχει το site να αφήνει τα περιεχόμενα αυτά να ανεβαίνουν. Αλλά το πως θα χρησιμοποιηθούν από τα μεγαλύτερα site είναι…
-Είναι ένα καλό ερώτημα
Ακόμα και όταν πρόκειται για πρωτόλεια είδηση και όχι για…
-Ναι, ναι
Και μετά εννοείται ότι… γιατί είναι πρόβλημα, γιατί μπορεί ο διαχειριστής της σελίδας να αποφασίσει να αφήσει το χρήστη να ανεβάσει ελεύθερα το υλικό του, αν όμως ένας δικαιούχος ενός πνευματικού δικαιώματος εντοπίσει την χρήση του έργου του και καταλάβει ότι δεν υπάρχουν φίλτρα ή ότι δεν έχει λάβει ο διαχειριστής τα κατάλληλα μέτρα, ο διαχειριστής θα έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Αυτό είναι πολύ προβληματικό, δηλαδή και μεταγενέστερα .
-Ουσιαστικά γίνεται μια λογοκρισία μέσω της πληρωμής. Αυτό αποσκοπούν
-Νια, όλα μπαίνουν πίσω από paywalls, είτε αυτά τα paywalls είναι σε ένα προπαρασκευαστικό στάδιο δηλαδή ο εκδότης κάνει… διαλέγει με το search engine, social media ή οποιαδήποτε πλατφόρμα βάζει ένα πλαφόν και λέει με τόσα λεφτά βγάζεις το περιεχόμενο μου είτε με φίλτρα που πάλι έχεις άδεια άρα οκ είναι ελεύθερο, όχι άρα άμα το ανεβάσεις σε πλατφόρμα που είσαι ενδιάμεσος και δεν είσαι καν ο χρήστης πάλι έχεις ευθύνη, πάλι με πληρώνεις. Είναι όλα…
-Ουσιαστικά ναι. Αυτό αντιλαμβάνομαι ότι πλέον θα πρέπει να πληρώνουμε ακόμα και για την είδηση.
-Αυτός είναι, είναι ξεκάθαρα οικονομικοί λόγοι. Στο 11 λέγανε ότι οι εκδότες χάνουν ήδη λεφτά από την χρήση των έργων τους, άρα θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να δώσουμε πίσω τα λεφτά στους εκδότες. Και στο 13 ότι οι δημιουργοί χάνουν τα λεφτά τους, κάτι που είναι πολύ, θεωρώ πως είναι παραπληροφόρηση γιατί το 13 ναι μεν θέλει να δώσει πίσω στους δημιουργούς αλλά με όλους αυτούς τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης που έχουν μπλεχθεί σε αυτό το παιχνίδι, δεν μιλάμε πλέον για δημιουργό.. Ο δημιουργός έχει ήδη κάνει την συμφωνία του με τις δισκογραφικές ή τον οργανισμό συλλογικής διαχείρισης οπότε πλέον, δεν μιλάμε για δημιουργούς. Αλλά δημιουργούν όλο αυτό το σύννεφο γύρω από αυτά τα άρθρα
-Άρα λοιπόν ακόμα και το απλό. Ακόμα και να ακούσεις ένα τραγούδι στο YouTube, θα πρέπει να το πληρώσεις. Άμα το έχει ανεβάσει κάποιος, αλλιώς θα το πληρώσει αυτός
-Το YouTube έχει ήδη αυτές τις τεχνολογίες και γι’ αυτό αυτές οι μεγάλες πλατφόρμες δεν θα επηρεαστούν. Το YouTube, δηλαδή η Google έχει ήδη το Content ID, ότι ανεβαίνει αυτή την στιγμή στο YouTube, φιλτράρεται και μπορεί να σου κόψει το παραμικρό. Όμως δεν μπορεί να καταλάβει αυτός ο αλγόριθμος αν εγώ κάνω παρωδία, αν εγώ κάνω κριτική, δεν μπορεί να το καταλάβει. Μπορεί να αναγνωρίσει ότι δυο κείμενα ή δυο εικόνες είναι ίδιες, αλλά δεν ξέρει αν είναι μια εξαίρεση και αυτό είναι πάρα-πάρα πολύ προβληματικό γιατί λογοκρίνει πριν καν εσύ έχεις το δικαίωμα, βασικά έχεις το δικαίωμα τεκμαίρεται πως έχεις το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, δεν πρέπει να στο μπλοκάρει. Τώρα μπλοκάρει και σου λέει από την στιγμή που στο μπλόκαρα, αν έχεις κάποια objections (ενστάσεις) έλα μετά και κυνήγησε τα.
-Ναι κατάλαβα
Δεν ξέρω, να προσθέσουμε και κάτι άλλο, πάνω σε όλο αυτό
-Να προσθέσουμε ότι δεν έχει τελειώσει τίποτα ακόμα. Όσο καταστροφολογικός και αν ακούγεται, ίσως ο λόγος μου, δεν έχει τελειώσει, είμαστε ακόμα σε συζητήσεις, υπάρχει ακόμα ελπίδα. Απλά πρέπει να.. πέρα από το να ευαισθητοποιηθούμε, πρέπει και να κινηθούμε και υπάρχουνε τρόποι, οκ δεν είναι τόσο εύκολο το να επικοινωνήσουμε για παράδειγμα με έναν ευρωβουλευτή ή έναν υπουργό, αλλά μπορούμε να μιλήσουμε με μη κυβερνητικούς που ασχολούνται με το αντικείμενο, να εκφράσουμε την αντίθεση μας, ας πούμε στην Ελλάδα, να μιλήσουμε με τους ελληνικούς μη κυβερνητικούς, να τους πούμε να μιλήσουνε αυτοί με τους εκπροσώπους μας, μικρά πραγματάκια και εννοείται να κάνουμε όση περισσότερη φασαρία μπορούμε στο διαδίκτυο για αυτό.
-Ο απλός ο κόσμος
Γιατί δεν περνάει απαρατήρητο. Μάλιστα ένα tool (εργαλείο) που χρησιμοποιήθηκε σε μια κινητοποίηση ήταν το tweet στον ευρωβουλευτή, που είναι πάρα πολύ απλό, επειδή χρησιμοποιούνε το twitter πάρα πολύ, ακόμα και ένα μικρό tweet άμα το κάνουνε εκατό άτομα καταλαβαίνετε ότι είναι εκατό ..
–Twitterstorm
-Έχει, δηλαδή έχει αποτέλεσμα.
-Αυτά είναι πολύ ενδιαφέροντα
Πάντως είναι καλή ιδέα. Αυτό το τελευταίο μπορεί να δουλέψει.
-Ναι
Και κάτι που είπα επειδή είχα την παρουσίαση πριν για την κλήση στον ευρωβουλευτή που είναι κάτι το οποίο πολλοί το λέμε αλλά λίγοι θα πάρουνε, θα σηκώσουν το ακουστικό, μπορεί να γίνει ίσως καλύτερα σε ομάδες. Δηλαδή μια ομάδα στο πανεπιστήμιο της Κρήτης, μια ομάδα φοιτητών από 5-6, 10-15 άτομα μαζεύονται μια ώρα σε κάποιο διάλειμμα και κάνουν όλοι μαζί κλήσεις προς τους έλληνες ευρωβουλευτές και τους ζητάνε να καταψηφίσουνε αυτά τα άρθρα. Ή να ψηφίσουνε για κάποιο version που είναι πολύ καλύτερο. Δηλαδή, γιατί και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το πούμε, ότι ναι μεν αυτά τα δυο άρθρα είναι από την πρόταση της επιτροπής, είναι πάρα πολύ άσχημα, αλλά υπάρχουν τρόποι να τα κάνουμε καλύτερα. Μπορούμε ας πούμε να έχουμε ένα καλύτερο σύστημα αδειοδότησης για τους εκδότες, από την στιγμή που έχουν ήδη πνευματικά δικαιώματα, να υπάρχει ένα καλύτερο σύστημα να τα διεκδικούν. Και στο 13 φυσικά όχι φίλτρα, αλλά ένα καλύτερο, ίσως να στοχεύσουμε εκεί που πραγματικά υπάρχει το value gap στην μουσική στον κινηματογράφο και ένα τελείως διαφορετικό τρόπο από τα φίλτρα που είναι ενάντια σε νόμους που υπάρχουνε ήδη αυτή την στιγμή. Δηλαδή όχι τόσο υψηλές ευθύνες στους ενδιάμεσους στους intermediaries που λέμε και όχι φυσικά υποχρεώσεις γενικής παρακολούθησης του διαδικτύου. Αλλά κάποιον άλλο τρόπο, όχι τα φίλτρα. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Αυτό το λέω και το ξαναλέω.
-Είναι λίγο της λογικής “πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι”
-Ναι κάπως έτσι
-Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις εξηγήσεις που έδωσες
-Και εγώ ευχαριστώ.
Και ευελπιστούμε να έχουμε καλά νέα γιατί μας αφορά όλους και σε κάθε πτυχή της ζωής μας πλέον
-Μακάρι, θα δούμε. Εδώ θα ‘μαστε
In Nero για την mpalothia.net
Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης: εδώ
Η πρόταση Κανονισμού σχετικά με το τρομοκρατικό περιεχόμενο στο διαδίκτυο εδώ(στα αγγλικα)