“…εγκαταλείπουν την καθημερινότητα
και τα όρια της έννομης τάξης
και σαλπάρουν με μια βάρκα
στις ελεύθερες και άγριες
θάλασσες της παρανομίας…”Οι βαρκάρηδες – Δαίμων του Τυπογραφείου
Το πώς ονομάζει το καθεστώς, το πολίτευμα που χρησιμοποιεί για να τιθασεύσει τους υπηκόους του, λίγη σημασία έχει πια. Εδώ και αρκετό καιρό στον ελλαδικό χώρο η κυριαρχία προβαίνει στο ένα συνταγματικό πραξικόπημα μετά το άλλο, καταλύει νόμους, που μπορεί η ίδια να είχε ψηφίσει το προηγούμενο βράδυ, χρησιμοποιεί ότι απομεινάρι έχει από εκλογές, κρατική βία και καταστολή, μέχρι μιντιακά τηλεσόου, για να κερδίσει όσο περισσότερο χρόνο μπορεί στη συνέχιση του καταστροφικού και απάνθρωπου έργου της. Με το ένα πόδι πατάει πάνω στην τρύπια βάρκα της δημοκρατίας, ενώ με το άλλο πόδι κλωτσάει και τον τελευταίο φτοχωδιάβολο, που θα σταθεί στο διάβα της. Με το ένα χέρι συνεχίζει να δίνει χειραψίες στην ντόπια και διεθνή οικονομική ελίτ, και το άλλο χέρι το σηκώνει ναζιστικά χαιρετίζοντας τον ολοκληρωτισμό και την εξαθλίωση, που η ίδια επιβάλλει.
Τα βασανιστήρια των 4 συντρόφων από μπάτσους στην Κοζάνη, ως αντίποινα για τις ληστείες σε τράπεζες στο Βελβεντό, δε θα μπορούσαν να εκπλήξουν και πολύ το κομμάτι εκείνων, που μάχονται καθημερινά το καθεστώς με όσα μέσα διαθέτουν. Όχι, δε φοβηθήκαμε, δεν σοκαριστήκαμε, δεν περιμέναμε τίποτα και ποτέ από τα καθάρματα της εξουσίας! Όποιος άλλωστε έχει περάσει έστω και μία ώρα στα κελιά ή τα κρατητήρια της δημοκρατίας τα γνωρίζει ή/και τα έχει βιώσει όλα αυτά. Τα ματωμένα πρόσωπα συντρόφων τα αντικρίσαμε πολλές φορές από τους ξυλοδαρμούς στις μαχητικές πορείες και τα βασανιστήρια μέσα στα κολαστήρια της Γ.Α.Δ.Α. (όπως έγινε και με τους 15 της αντιφασιστικής μοτοπορείας) μέχρι και τις σφαίρες στα σώματα άλλων συντρόφων. Η κρατική καταστολή οξύνεται και απλώνει τα δίχτυα της παντού. Ο νέος κύκλος αυτής ξεκίνησε με την εκκένωση αναρχικών καταλήψεων, γρήγορα όμως επεκτάθηκε και σε άλλα κοινωνικά κομμάτια, όπως είναι οι εργατικοί αγώνες, όπου για την εκκένωση του κατειλημμένου μετρό, εφαρμόστηκαν πανομοιότυπες επιχειρήσεις από τους μπάτσους.
Όσο για τις ρητορείες κάποιων μιντιακών τηλεπερσόνων και λοιπών πολιτικών (ή μη) αν-αλητών (ναί, με “ήτα”) περί: “Οι 20άχρονοι με τα καλάσνικοφ”, ”τα μωρά της τρομοκρατίας”, “τα πλουσιόπαιδα των βορείων προαστίων” και το κουτσομπολιό γύρω από το γενεαλογικό δέντρο των συλληφθέντων, ούτε αυτά μας κάνουνε εντύπωση. Και δε μας κάνουν εντύπωση, γιατί ούτε αυτά τα ακούμε πρώτη φορά. Είναι γνωστό άλλωστε (αλλά θα το πούμε ακόμη μία φορά) πως Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ, ΤΟ ΕΥΤΕΛΙΖΕΙΣ. Και αυτό που δεν μπορούν να πολεμήσουν είναι η ΑΝΑΡΧΙΑ και ο διαρκής αγώνας της για την απόλυτη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Αυτό που μας εξέπληξε όμως, είναι η ολοφάνερη μεταστροφή του καθεστώτος : Οι φωτογραφίες με τα 4 χτυπημένα πρόσωπα δε δημοσιεύτηκαν ούτε για να φοβίσουν, ούτε για να τρομοκρατήσουν, όσους ακόμα αντιστέκονται ενάντια στο καθεστώς. Άλλωστε όλοι αυτοί έχουν κάνει τις επιλογές τους και το γεγονός αυτό δεν μπορεί, παρά να τους πεισμώσει ακόμη περισσότερο. Οι φωτογραφίες βγήκαν ως το τρόπαιο της εξουσίας, το τρόπαιο των (προσωρινά) νικητών και δημοσιεύτηκαν για να λάβουν το χειροκρότημα των θεατών. Των θεατών εκείνων που ζητούν να ξαναδούν όπως παλιά τα κεφάλια των ανταρτών στις πλατείες. Στις ίδιες πλατείες που πριν από λίγους μήνες κάποιοι μουτζώνανε τη βουλή, θεωρώντας το επαναστατική πράξη και ζητούσαν να στηθούν κρεμάλες για τους προδότες πολιτικούς. Είναι οι ίδιοι που τώρα ζητούν επίμονα να μπει μια τάξη στην ανομία, να πιάσουν τα μαλακισμένα του καμπουράκη, να κρεμάσουν στο σύνταγμα τους τρομοκράτες και να ανατείλει επιτέλους για την ελλαδίτσα τους το βασίλειο της ησυχίας, της τάξης και της ασφάλειας. Και αυτός που θα τους το επιβάλλει αυτό, εύχονται να είναι ένας θίασος από μια νέα ή παλιά χούντα, ένας νεοναζί ή ένας ταγματασφαλίτης, ένας φιλοβασιλικός, ένας ακροδεξιός, ένας τραγόπαπας, ένας γνήσιος πατριώτης – δικτάτορας ή όλος ο συρφετός αυτός μαζί. Το κομμάτι που στηρίζει όλον αυτόν τον οχετό αναμφισβήτητα δεν είναι μικρό. Απεναντίας είναι μία κρίσιμη και υπολογίσιμη μάζα, που από ότι φαίνεται στο εξής, θα είναι καταλύτης των προσεχών πολιτικών εξελίξεων. Πρόκειται για εκείνο το αντιδραστικό κομμάτι, προερχόμενο από όλες τις τάξεις και κυρίως τις εργατικές, που στηρίζει δαγκωτό και μέχρις εσχάτων από γνήσιο “αντικομμουνιστικό” αίσθημα, από Ν.Δ και Καμμένο μέχρι τους ναζί της Χ.Α.
Οι φωτογραφίες λοιπόν των 4 συντρόφων είχαν αποδέκτες κυρίως αυτούς, σε μια προσπάθεια συσπείρωσης γύρω από το Σαμαρά, προσροφώντας κόσμο από τα άλλα 2 ακροδεξιά μπλοκ. Εδώ και καιρό έχουμε περάσει από το στάδιο της τρικομματικής κυβέρνησης σε αυτό της τριπρόσωπης. Κουμάντο κάνουν Δένδιας-Σαμαράς-Στουρνάρας και τα άλλα 2 κομματίδια υπάρχουν απλά για ντεκόρ, μόνο και μόνο για να μοιράζεται στα 3 το πολιτικό κόστος. Με τέτοια δεδομένα αυτό που έχει σημασία πλέον για την παντοκρατορία των 3 είναι η συσπείρωση και η ενίσχυση του δικού τους ακροατηρίου και όχι οι προσεκτικές κινήσεις για να μην υπάρχουν κοινωνικές αντιδράσεις από τα αριστερά. Όσο και να κλαψουρίσει ο κάθε σύριζα, όσο και να οξύνονται οι διαμαρτυρίες στο δρόμο, δεν αρκούν για να τους προκαλέσουν κωλύματα στα ακατάπαυστα σχέδιά τους για την εξολόθρευση των ζωών μας. Το κομμάτι εκείνων που στηρίζουν την παντοκρατορία των 3, ως γνήσιοι κανίβαλοι, διψάει για αίμα και αίμα το τάισαν!
Το αίμα όμως στα πρόσωπα των συντρόφων μας, δεν μπορεί με τίποτα να κάνει εμάς και πολλούς άλλους, το κομμάτι της κοινωνίας που είναι στο απέναντι στρατόπεδο, να φοβηθούμε. Δεν έχουμε καν τέτοιο δικαίωμα, μετά και από τη στάση που κράτησαν οι 4 αναρχικοί στην απόπειρά τους να απαλλοτριώσουν 2 τράπεζες στα πλαίσια της επαναστατικής τους δράσης. Και ναί! Η ληστεία μιας τράπεζας ήταν, είναι και θα είναι μία επαναστατική πράξη, ιδίως όταν αυτή γίνεται από επαναστατικά υποκείμενα. Η άρνησή τους να συνεργαστούν με την εξουσία, η άρνησή τους να καταθέσουν μήνυση στους γνωστούς βασανιστές της ΕΛ.ΑΣ, η άρνησή τους να θυματοποιήσουν τον εαυτό τους δείχνει την αξιοπρέπεια τους, όχι εκείνη τη χριστιανική, της μιζέριας και της υποταγής, αλλά την αξιοπρέπεια των αγωνιστών, που δε σκύβουν το κεφάλι, όσο κι αν έχουν χτυπηθεί. Και όλα αυτά δεν μπορούν παρά μόνο να μας κάνουν να σταθούμε στο πλευρό τους εκφράζοντας την αμέριστη αλληλεγγύη μας. Μιας αλληλεγγύης που δε σημαίνει απαραίτητα ταύτιση απόψεων και επιλογών, αλλά ξεκάθαρη θέση σε ποιό στρατόπεδο βρισκόμαστε, ο καθένας από το μετερίζι του, πολεμώντας τον ίδιο εχθρό. Πολεμώντας με όλα τα μέσα τις τράπεζες, τις πολυεθνικές, τα υπουργεία και τους βουλευτές, τους μπάτσους και τα σώματα ασφαλείας, τους φασίστες, τα αφεντικά, την εξουσία. Πολεμώντας με όλα τα μέσα για την ανάδειξη του νέου κόσμου της αυτοοργάνωσης, της αλληλοβοήθειας, της αυτονομίας, της αλληλεγγύης, της αντιιεραρχίας, της αντιεξουσίας, του κόσμου της αναρχίας.
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ
Ν. ΡΩΜΑΝΟ, Α-Δ. ΜΠΟΥΡΖΟΥΚΟ, Γ.ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, Δ.ΠΟΛΙΤΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ & ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΡΑΣΗ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑ-ΛΗΣΤΕΣ
Persona Non Grata &
Πρωτοβουλία Αναρχικών από Ηράκλειο
Αναδημοσίευση από : pernongrata.wordpress.com
