«Υπάρχει κάπου μια σημαία που λένε είναι για μένα,
μα έλα που σιχαίνομαι τα γαλανόλευκα,
είναι για το χώμα που εγώ πάνω πατάω,
μα εγώ παραπατάω σε κάθε μου στιγμή
Δεν θέλω σύρματα να με ξεχωρίζουν
Δεν θέλω χρώματα να με χρωματίζουν
Λένε πως είναι ιστορία και έχουμε ένα έθνος γεμάτο υπερηφάνεια κι ας ήμαστε φτωχοί
και λένε πρέπει πάντα εγώ να αγαπάω την ένδοξη μας χώρα κι ας ήμαστε νεκροί»
[…]
Tug – Για τη σημαία
Ο ρόλος του στρατού:
Ο στρατός, διαχρονικά, ως μηχανισμός και δομή, αποτελεί μια απεχθή συμπύκνωση χαρακτηριστικών και αξιών. Η σκληρή και αδιαμφισβήτητη ιεραρχία, η απόλυτη πειθαρχία, ο παραλογισμός, η ισοπέδωση της προσωπικότητας, της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας, η τόνωση του «εθνικού φρονήματος», είναι μερικά από αυτά. Μέσω αυτού (σ.σ. του στρατού), το κράτος επιτυγχάνει τη δημιουργία πειθήνιων υποτακτικών, οι οποίοι έχοντας περάσει από αυτήν τη διαδικασία μαθαίνουν την τυφλή υποταγή σε κανόνες και διαταγές, άκριτα και άβουλα. Μαθαίνουν να μην αντιδρούν και να μην εναντιώνονται προς πάσα εξουσία, και κατά συνέπεια σε κράτος και αφεντικά, οι οποίοι αποτελούν (εν τη γενέσει τους) δυνάστες της κοινωνίας. Μετατρέπουν ανθρώπους από υπάκουους στρατιώτες σε υπάκουους «πολίτες» και εργατικό δυναμικό. Ο ρόλος αυτός, έρχεται να ενισχυθεί σε καιρούς οικονομικής ή/και κοινωνικής κρίσης, καθώς η αναγκαιότητα πειθάρχησης στις επιταγές κράτους και κεφαλαίου γίνετε πιο επιτακτική από ποτέ.
«Η λειτουργία του στρατού ως προς την τόνωση της εθνικής συνείδησης και τη δημιουργία της εθνικής κοινότητας/ταυτότητας όχι απλά συνεχίζεται με τον προηγούμενο ρυθμό, αλλά αναβαθμίζεται: ο στρατός εκδίδει βιβλία που θα παρασχεθούν δωρεάν σε όλα τα σχολεία τα οποία θα αναδεικνύουν τα δίκαια του έθνους έναντι της “διαβολικής Μέρκελ και των λοιπών απογόνων του Χίτλερ”, ετοιμάζει τμήματα μηχανικού για πολιτική χρήση “αξιοποιώντας” τη δωρεάν εργασία του φαντάρου, αναβαθμίζει σε κιτς εθνικιστικά show τις παρελάσεις, κατασκευάζει το φιλανθρωπικό του προφίλ με παροχή συσσιτίων.»
Ελληνικός στρατός και πολεμικές συρράξεις:
Ο ελληνικός στρατός αποτελεί δραστήριο όργανο του ΝΑΤΟ και των λεηλατικών εκστρατειών του. Η συμμετοχή του στις επεκτατικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, ανά τον κόσμο, χρονολογούνται από τη μέρα της ένταξης του σε αυτό. Αν εξετάσουμε μόνο τα τελευταία 30 χρόνια, ο ελληνικός στρατός είχε ενεργή συμμετοχή στους πολέμους της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα στις χώρες αυτές, καθώς και στις «ειρηνευτικές» αποστολές του ΟΗΕ στις χώρες του «τρίτου» κόσμου, τις οποίες το υπερεθνικό κεφάλαιο, του οποίου κομμάτι είναι και το ελληνικό, φρόντισε πρώτα να εξοντώσει οικονομικά. Το ελληνικό κράτος συνεχίζει να συνεργάζεται με τη δικτατορία της Αιγύπτου και προγραμματίζει κοινά γυμνάσια με τη συμμετοχή Κύπρου και Ισραήλ, με σκοπό την κυριαρχία στην ανατολική μεσόγειο.
Απόρροια αυτής τη πολιτικής και των συνεπακόλουθων ενεργειών, είναι η δημιουργία κατατρεγμένων, τους οποίους εν συνεχεία δολοφονεί στα σύνορα της επικράτειάς του ή φυλακίζει στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όσοι δε, γλιτώσουν από αυτή την κόλαση, προορίζονται για φθηνά εργατικά χέρια και προς ελεύθερη εκμετάλλευση από το ίδιο καπιταλιστικό σύστημα που τους δημιουργεί.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΑΓΓΈΛΟΥ
«Στους επίδοξους θιασώτες της τάξης και της ασφάλειας αυτής της χώρας, μιας χώρας που μίσησα από επιλογή έχω να θυμίσω για ακόμη μια φορά πως αρνούμαι έστω και για μια στιγμή να συνδιαλλαγώ μαζί τους. Αρνούμαι να υπηρετήσω τα συμφέροντα μιας χώρας, ενός κράτους, ενός έθνους προδίδοντας τις αναρχικές μου αξίες. Έχω διαλέξει χρόνια τώρα στρατόπεδο για να πολεμήσω.
Αρνούμαι να γίνω κομμάτι ενός μηχανισμού που ιστορικά αποτέλεσε την ύστατη πράξη στην καταστολή εξεγέρσεων και κινημάτων ενάντια στην καταπίεση. Ενός μηχανισμού που αποτελεί τον εκτελεστικό βραχίονα του κράτους και των αφεντικών εντός και εκτός συνόρων σε επιχειρησιακά ζητήματα. Ως αναρχικός αρνούμαι να αποτελέσω ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα της καταπίεσης-άλλωστε οι αλυσίδες φτιάχτηκαν για να σπάνε. Αρνούμαι να μετατραπώ σε δεσμώτης του ίδιου μου αγώνα και των ονείρων μου, να πολεμώ τον ίδιο μου τον εαυτό.»
(Απόσπασμα από την δήλωση άρνησης στράτευσης του Θ.Χατζηαγγέλου)
Ο σύντροφος συνελήφθηκε κατά τη διάρκεια επιχείρησης κουκουλοφόρων της αντιτρομοκρατικής στη Θεσσαλονίκη στις 15 Ιούλη 2014, καθώς εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του, ενώ του έχει επιβληθεί και πρόστιμο 6000€.Ο ίδιος, με πολιτική δήλωση τον Μάρτιο του 2012, είχε αρνηθεί να υπηρετήσει τις αρχές και τις αξίες του κράτους και κατά συνέπεια μια ακόμη δομή του, το στρατό.
Ο σύντροφος Θ.Χ. δικάζεται, στο στρατοδικείο του Ρουφ στις 17/6, με την κατηγορία της ανυποταξίας εν καιρώ ειρήνης. Για ποια ειρήνη ακριβώς μιλάνε;! Μια ειρήνη όπου ο καπιταλισμός γιγαντώνεται πάνω στο αίμα των από κάτω τους οποίους εξευτελίζει και εκμεταλλεύεται μέσω της μισθωτής σκλαβιάς , που εξαθλιώνει καθημερινά ανθρώπους και τους οδηγεί σε μία ζωή στα όρια της επιβίωσης, που δημιουργεί ολοένα και περισσότερους αστέγους;! Μια ειρήνη που μετρά 10.000 αυτοκτονίες εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης; Μια ειρήνη που έχει γεμίσει με νεκρά κορμιά μεταναστών τον Έβρο και το Αιγαίο;
Με αυτή την «ειρήνη» λοιπόν, εμείς ως αναρχικοί βρισκόμαστε σε διαρκή πόλεμο. Και όσο υπάρχει καπιταλισμός θα αυξάνονται τα μέτωπα. Και όσο υπάρχει κράτος και εξουσία θα υπάρχει και ο πόλεμος από τη μεριά μας, τη μεριά των αγωνιζομένων κομματιών αυτής της κοινωνίας. Και θα δίνεται με όλα τα μέσα. Με συγκρουσιακές πορείες και απεργίες, καταλήψεις, σαμποτάζ και επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, με το μαχητικό αντιφασισμό, τη συμπόρευση με τα κοινωνικά και αντιιεραρχικά κινήματα που εναντιώνονται στην επέλαση του καπιταλισμού, που λεηλατεί τη γη και εκμεταλλεύεται κάθε μορφή ζωής. Γιατί πόλεμος δεν είναι μόνο οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο πόλεμος διεξάγεται καθημερινά στο σπίτι, στο σχολείο, στους χώρους δουλείας, στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο. Κι ο καθένας διαλέγει στρατόπεδο. Ή θα συμβιβαστεί και θα υποταχθεί ή ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ.
Στις 17/6, στο στρατοδικείο του Ρουφ, δικάζεται μία τέτοια ατομική πράξη πολέμου. Τα στρατοδικεία δε δικάζουν το αδίκημα της ανυποταξίας των συντρόφων και των ολικών αρνητών στράτευσης. Δικάζουν τη συνειδητή επιλογή του αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία. Θεωρούμε την ολική άρνηση στράτευσης ως κομμάτι της συνολικότερης εναντίωσης στο υπάρχον και τους ίδιους τους αρνητές, συντρόφους μας στον καθημερινό κι ανυποχώρητο αγώνα κι ως συντρόφους τους στηρίζουμε και τους υπερασπιζόμαστε.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΘΑΝΟ ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΟΛΗ Η ΓΗ
Persona Non Grata
http://pernongrata.wordpress.com
Στάλθηκε στην mpalothia
