Φιέστες, λαμπάκια, κόκκινα χαλιά / μίζες, κλούβες ματ και κλούβια ιδανικά
(Λίγα λόγια για την πορεία της 6ης Δεκέμβρη στο Βόλο)
Με ακόμη μία αφορμή, δηλαδή αυτή της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη πρίν οχτώ χρόνια από όργανο «προστασίας» του πολίτη, τον μπάτσο Κορκονέα σπάσαμε την ανάθεση. Και εκείνη την εβδομάδα όπως και κάθε φορά δεν αναθέσαμε σε άλλους να μιλήσουν για ό,τι μας αφορά, αλλά πήραμε θέση μάχης.
Και πράγματι…
μετά από ανοιχτό κάλεσμα βγάλαμε αφίσα, κείμενο, κάποια πανό, τρικάκια σαν εργαλεία ενημέρωσης στην πόλη για τις θέσεις μας … και νάμαστε πάλι στο δρόμο εκεί που σπάμε τον τρόμο. Αυτός είναι για εμάς ένας από τους τρόπους με τους οποίους συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας και προσπαθούμε να συλλογικοποιήσουμε τα προσωπικά δράματα της καθεμιάς και του καθένα ωστε να γίνουν ορατά. Δράματα τα οποία προκαλούν οι σχέσεις εκμετάλλευσης και εξουσίας σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης καθημερινότητας.
Και έτσι έγινε…
Φωνάχτηκαν συνθήματα «εφ’ όλης της ύλης»: ενάντια στην ανάθεση, στη λιτότητα, στην ανεργία, στην εξουσιαστική βία, στη μισθωτή σκλαβιά, στον εκφασισμό της κοινωνίας, στο σεξισμό, στην εμπορευματοποίηση, στην ιδιωτικοποίηση του νερού του Πηλίου, στην κρατική τρομοκρατία, στους πληστειριασμούς πρώτης κατοικίας, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στον εγκλεισμό, όπως βέβαια και ενάντια στη φιέστα της τοπικής μαφίας.
Το καλό χαρτί του φασισμού ειναι ο στρατός…αλλά ο άσσος στο μανίκι του ειναι τα Μ.Μ.Ε…
Τα τοπικά ΜΜΕ για άλλη μια φορά έπαιξαν τον ρόλο της λασπολόγισης, του αποπροσανατολισμού και του ψεύδους. Καταρχήν δεν τα διαχωρίζουμε σε καλά και σε κακά αφού ανάλογα την περίσταση παίζουν ενορχηστρωμένα πότε τον ρόλο του καλού και πότε του κακού μπάτσου. Έτσι την επόμενη μέρα σε μια προσπάθεια υποτίμησης των ριζοσπαστικών αγώνων γράφτηκε και ειπώθηκε πως οι συμμετέχοντες ήταν γύρω στους 400 ενώ η πορεία αριθμούσε 1000 και πλέον άτομα. Η ίδια τακτική είχε ακολουθηθεί και τον Σεπτέμβριο που στην πορεία ανήμερα της δολοφονίας του Π. Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά μιλούσαν για λίγες δεκάδες διαδηλωτών ενώ συμμετείχαν τουλάχιστον 400 άτομα (την ίδια ώρα που για εκδήλωση της χ.α. στις Αλυκές που συμμετείχαν γύρω στους 40 μιλούσαν για χωρίς προηγούμενο μαζικότητα). Έπειτα θέλοντας να δικαιολογήσουν στους Βολιώτες την στρατιωτική επιχείρηση της αστυνομίας στην πόλη καθώς και το κόστος της, έκαναν ζούμ σε ένα ξηλωμένο δεντράκι από ένα παρτέρι, σε μια κάμερα παρακολούθησης σε δημόσιο χώρο και κάτι άλλες τέτοιες τραγικότητες. Μ’ αυτές τις τακτικές προσπαθούν να αποπολιτικοποιήσουν τα εξεγερτικά γεγονότα, χωρίς να αναφέρουν τίποτα για το περιεχόμενο των πανό, τα κείμενα που μοιράστηκαν, τα συνθήματα που φωνάχτηκαν και γράφτηκαν, και εννοείται μη λέγοντας τίποτα για την παρουσία ενός ολόκληρου στρατού μπάτσων στην πόλη, για τις ζημιές που προκαλούν κάθε φορά (βλ. σπασμένο τζάμι από δακρυγόνο στο πανεπιστήμιο, σπασμένοι καθρέφτες αυτοκινήτων από γκλοπ μπάτσων), το κόστος τους στο δρόμο, τον εξοπλισμό τους κτλ.
Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τα ΜΜΕ, αφού όποιος και όποια έχει συμμετάσχει σε αγώνα ενάντια στην εξουσία ξέρει πως τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια των δυνατών λένε ό,τι τους απαγγέλουν τ’ αφεντικά τους και θυμίζουμε ένα απ’ τα πιο ξεδιάντροπα παραδείγματα: Πέρυσι (2015) τον Δεκέμβρη, τότε που ο μονάρχης θα έκανε την πρώτη χριστουγεννιάτικη μπίζνα (με τον Μαρτάκη) είχε βγάλει την Αργώ στη στεριά δίπλα στο «Θόλο» (ευρύτερη περιοχή συγκρούσεων) τυλιγμένη με τούλια και λαμπάκια κάτι που εκτιμήσαμε ως παγίδα. Έτσι ενόψει της πορείας ανήμερα της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου γράψαμε μια ανακοίνωση που έλεγε πως αν και η Αργώ είναι προϊόν μιζών και λαμογιών του τότε δήμου Βόλου για εμάς δεν αποτελεί στόχο. Έ, με αφορμή την επόμενη χρονικά πορεία τότε που ο μονάρχης δήλωνε πως θα κατέβει στο δρόμο με τους 300 για να τονώσει λίγο το ηθικό στους χρυσαυγίτες πελάτες του, τα τοπικά ΜΜΕ έλεγαν πως οι αντεξουσιαστές στοχοποιούσαν την Αργώ, ώστε να συνεισφέρουν στην καθοδήγηση της κοινής γνώμης προς τους διακαείς πόθους του μονάρχη και των αφεντικών του. Αυτά προς το παρόν για τα ΜΜΕξαπάτησης.
Στο δρόμο τώρα…
Στην πορεία είχαμε καλέσει στις 18:00 και μετά από περίπου μία ώρα βγήκαμε στο δρόμο. Σε αυτό το ενδιάμεσο διάστημα στήσαμε μικροφωνική ανοιχτή για όλους και όλες, μοιράσαμε και διαβάσαμε κείμενο με πληροφορίες για τα δικαιώματά μας σε περίπτωση προσαγωγής/σύλληψης, συζητήσαμε με κόσμο από τα άλλα μπλόκ το δρομολόγιο καθώς και τους όρους με τους οποίους ο δρόμος θα μας χωράει όλους και όλες με προτεραιότητα στους/ις πιο αδύναμους/ες και πιο φοβισμένους/ες, κάτι που κάνουμε πάντα από το 2008 ως τώρα, γιατί σημασία δεν έχει πόσα ξέρεις, αλλά πόσα με συνέπεια μπορείς να μοιραστείς.
Μπροστά ήταν τo μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ακολουθούσε το μπλόκ των (A)λλων με αιχμή τον αγώνα ενάντια σε κάθε καταπίεση ορατή ή αόρατη και στο τέλος εμείς*.
Ξεκινήσαμε από τον Θόλο του κτηρίου Παπαστράτου, περάσαμε στη Δημητριάδος και έπειτα ακολουθήσαμε ένα μεγάλο σε διάρκεια δρομολόγιο: Καρτάλη – Αναλήψεως – Ιωλκού επιστροφή στη Δημητριάδος και περνώντας από τη 2ας Νοεμβρίου πήραμε την Ιάσονος από την αρχή καταλήγοντας στο σημείο εκκίνησης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας υπήρχε δυνατός παλμός και κατέβηκαν κάμερες παρακολούθησης που καταγράφουν δημόσιο χώρο ενώ γράφτηκαν διάφορα συνθήματα. Οι μπάτσοι παρακολουθούσαν την πορεία από πολύ μεγάλη απόσταση ενώ είχαν στρατοπεδεύσει με τεράστιες για τα δεδομένα της πόλης δυνάμεις (5 διμοιρίες) σε όλα τα στενά πάνω από την Δημητριάδος που οδηγούν στο ΑΤ Άγιου Νικολάου.
Μετά το τέλος της πορείας κομμάτι διαδηλωτών αποφάσισε να απαντήσει έμπραχτα σε κάποιο βαθμό τη βία που ασκούν καθημερινά τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ απέναντι σε όποιον αντιστέκεται και όποιον περισσεύει και ιδιαίτερα σε μια περίοδο που τα περιστατικά αστυνομικής τρομοκρατίας στη πόλη έχουν αυξηθεί κατακόρυφα (ξεγύμνωμα 15χρονης στην Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας, τρομοφοροεισπρακτικές επιδρομές, τρομοκρατία γύρω απ την περιοχή των ΚΤΕΛ, επίθεση σε οπαδούς, επανειλημμένες προσαγωγές και τραμπουκισμοί). Ομάδες διαδηλωτών κινήθηκαν επιθετικά προς τις δυνάμεις καταστολής με διάφορα μέσα (πέτρες, μπουκάλια κ.α.) προσφέροντάς τους ένα ζεστό καλωσόρισμα στη πόλη. Από το σημείο αυτό και μετά εκτυλίχθηκαν συγκρούσεις στα στενά προς το ΑΤ Αγίου Νικολάου για περίπου μισή ώρα και πνίξιμο της περιοχής με χημικά. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων προσήχθησαν 2 ανήλικοι άσχετοι με τα γεγονότα οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από λίγο.
Πέρα από τον γενικό αριθμό συμμετεχόντων στη πορεία, αυτός των διαδηλωτών των μπλόκ ξεχωριστά δεν μπορεί να υπολογιστεί μιας και ανάμεσά τους υπήρχε άμεση επικοινωνία και ο κόσμος κυκλοφορούσε από το ένα μπλοκ στο άλλο, κάτι που έχει κερδηθεί βήμα βήμα καλλιεργώντας την αίσθηση της κοινότητας στο δρόμο, βάζοντας νέα ζητήματα με όρους αλληλεπίδρασης και όχι με εξοστρακισμούς και όρους αυθεντίας.
*Εμείς…
Σαν μπλοκ μέσω του πανό ξαναβάλαμε το ζήτημα της εξέγερσης ενάντια σε κάθε εκμετάλλευση, καταπίεση και εξουσία σε κάθε γειτονιά. Αυτό όμως προϋποθέτει την κινητοποίηση των ανθρώπων που την βιώνουν, και των αλληλέγγυων, σπάζοντας την ανάθεση. Το δεύτερο πανό αναφερόταν στην έμπρακτη στήριξη των καταλήψεων λιμπερτά και τερμίτα που απειλούνται με εκκένωση.
Απέναντι στη γενικευμένη κοινωνική οπισθοχώρηση και στην ολοένα αυξανόμενη σεχταριστική περιχαράκωση κομματιών του κινήματος, η απάντηση είναι η συνεχής και συνεπής δράση σε όλα τα κοινωνικά πεδία.
ΑΝ ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ Σ’ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ..ΜΕ ΜΠΛΕ ΛΑΜΠΑΚΙΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Υ.Γ.1: Την ρουφιανιά πολλοί αγάπησαν, τον ρουφιάνο όμως κανείς.
Υ.Γ.2: Προσοχή στο κενό μεταξύ του κράτους και του κράτους μέσα σας.
Αναρχικές/Αντιεξουσιαστές
Βόλος Δεκέμβρης 2016
