Θεσσαλονίκη: Ανάληψη ευθύνης

0
186

Η αλληλεγγύη ως βασική θέση στον αξιακό μας κώδικα, αποτελεί μια αμφίδρομη σχέση ανάμεσα σε όσους βιώνουμε το ίδιο μίσος και θέληση για την καταστροφή του εξουσιαστικού κόσμου χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πολιτική ταύτιση. Πάνω σε αυτή τη λογική με τους αιχμάλωτους συντρόφους οφείλουμε να σπάσουμε την απομόνωση που προσπαθεί να επιβάλλει η κυριαρχία και να σταθούμε δίπλα τους, μακρυά από λογικές ηρωοποίησης και πολιτικής καθαρότητας, μιας και οι πολιτικές επιλογές, η αξιοπρεπής στάση και η συνέπεια στον αναρχικό αγώνα και την επανάσταση πυροδοτούν τις αλληλέγγυες μας σχέσεις.

Η αλληλεγγύη έρχεται να συνδεθεί και να εκφραστεί μέσω της πολύμορφης αναρχικής δράσης. Τόσο η αναρχική θεώρηση όσο και εμείς σιχαινόμαστε τους ρόλους, τους ειδικούς και την εξειδίκευση. Γι’ αυτό όταν μιλάμε για πολυμορφία, σίγουρα δεν μιλάμε για ειδικούς των αφισοκολλήσεων, των μοιρασμάτων, της θεωρίας, ειδικούς της βίας, των άμεσων δράσεων, της πράξης. Τέτοια στερεότυπα, σ που είναι προφανώς μολυσμένα από ιεραρχικές και διαχωριστικές αντιλήψεις, σίγουρα δεν συμβαδίζουν με την θεώρηση ενός πολύμορφου αναρχικού αγώνα.

Ένας πολύμορφος αγώνας που στοχεύει στην ατομική υπέρβαση, στην κατάργηση ρόλων, στην δημιουργία επαναστατικών προοπτικών πάνω στην υλική αντιπαράθεση με τον εξουσιαστικό κόσμο. Αυτή η πολυμορφία όμως δεν πρέπει να περιορίζεται στα μέσα, αλλά να επεκτείνεται στην σύμπραξη των διαφόρων τάσεων της αναρχίας. Όλες οι τάσεις οφείλουν να συνυπάρχουν μιας και συμβάλλουν στην ανάδειξη διαφορετικών προσεγγίσεων, στοχεύσεων και ζητημάτων με σκοπό την εξέλιξη σκεπτικών και την όξυνση της δράσης.

Κάθε επιθετική ενέργεια έρχεται να δημιουργήσει πλήγματα στους κόλπους του εχθρού και να σχηματίσει ένα ακόμα ρήγμα στο εξουσιαστικό οικοδόμημα. Δεν αρκούμαστε σε “συμβολικές ” δράσεις, ούτε σε επιθέσεις που αποκτούν απαντητικό χαρακτήρα απέναντι στους κατασταλτικούς μηχανισμούς της κυριαρχίας. Αντιλαμβανόμαστε την αναρχική δράση ως μια διαδικασία διαρκή και εξελίσσιμη που ανοίγει συνεχώς νέα μέτωπα επίθεσης και διογκώνει την κοινωνική πόλωση για την όξυνση του κοινωνικού πολέμου.

Στον πόλεμο που μαίνεται επιλέγουμε να παίρνουμε θέση μάχης ενάντια σε αυτόν τον κόσμο και στις αξίες που αντιπροσωπεύει. Στον κόσμο αυτό, η εξουσία δεν συγκεντρώνεται μόνο σε σταθερές δομές, όπως το κράτος και οι θεσμοί του, αλλά βρίσκεται διάχυτη στον κοινωνικό ιστό. Η φυσική προσωποποίηση του εχθρού αποτυπώνεται σε άτομα τα οποία έχουν επιλέξει να αποτελούν εξ’ ορισμού εξουσιαστικούς φορείς (πολιτικοί, δικαστές, μπάτσοι, δημοσιογράφοι κ.λ.π.) ωστόσο η κυριαρχία αποτυπώνεται διάχυτα και μέσα στις κοινωνικές σχέσεις, σε σχέσεις εκμετάλλευσης, ανταλλακτικές και αλλοτριωμένες. Αποτυπώνεται στις καθημερινές συνήθειες, σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής. Η σταθερότητα της κοινωνικής οργάνωσης συμπυκνώνεται σε όλους τους εκβιασμούς της σύγχρονης πραγματικότητας, όπου κάθε δραστηριότητα προσαρμόζεται στο δίπολο παραγωγής-κατανάλωσης και η ολότητα της ύπαρξης κατακερματίζεται σε ρόλου έξωθεν ορισμένους, με κοινό παρονομαστή την παθητικότητα των υπηκόων προς όφελος του συστήματος. Έτσι η ζωή υποβαθμίζεται στην επαναλαμβανόμενη διεκπεραίωση ρόλων και συμπεριφορών, στην πλήξη των σχολικών θρανίων, στον εκφοβισμό της εργασίας για προσωπική επιβίωση, στους ασφυκτικούς δρόμους, στους καταναλωτικούς παραδείσους. Πάνω σε αυτή τη βάση οικοδομείται και το αστικό τοπίο, η διαμόρφωση του οποίου συνθέτει την χωροταξική αποτύπωση του εξουσιαστικού συστήματος. Οι διαφοροποιημένες ζώνες παραγωγής-κατανάλωσης-κατοικίας καθιστούν αναγκαίες τις μετακινήσεις ανθρώπινου δυναμικού, κεφαλαίου και εμπορευμάτων από τη μία μεριά του αστικού κέντρου στην άλλη και αποτελούν μια ακόμη πηγή κέρδους για την κυριαρχία.

Για εμάς ο επαναστατικός αναρχικός αγώνας οφείλει να στοχεύει στην καταστροφή των ρόλων και των προτύπων που αναπαράγει η κοινωνία και των σχέσεων κυριαρχίας που συνθέτουν το εκμεταλλευτικό σύμπλεγμα στον πυρήνα της.

Στις 29/6 επιλέξαμε να επιτεθούμε στη ροή της κανονικότητας στήνοντας πύρινα οδοφράγματα επί της οδού Λαμπράκη καθώς και πετάξαμε τρικάκια. Η επιλογή του να επικοινωνηθούν τα περιεχόμενα αυτής της δράσης σε όσους αιφνιδιαστούν από το αποτέλεσμα, στόχευε σε ένα προσωρινό ξεκαθάρισμα. Ένα κλείσιμο ματιού-πρόκληση για όσους γούσταραν, για όσους έψαχναν μια ευφάνταστη δικαιολογία για να λουφάρουν από τη δουλειά και από την άλλη μια ακέραιη θέση απέναντι σε όσους ξενέρωσαν, σε όσους σταθούν μπροστά στην αναρχική επαναστατική δράση.

Το διάχυτο σαμποτάζ στο κοινωνικό εργοστάσιο πέρα από την προφανή και προσωρινή αποσταθεροποίηση στην υλική έκφανση του συστήματος, στοχεύει και σε κάτι πιο βαθιά ριζωμένο στις επιταγές του καπιταλιστικού συστήματος. Στοχεύει στην αποσταθεροποίηση υποταγμένων συνειδήσεων.

Η επιλογή να αγωνιστούμε για μας είναι ενιαία και αδιαίρετη, δεν γνωρίζει ούτε ανέχεται οποιοδήποτε ψευτοδιαχωρισμό. Δεν έχει σημασία το μετερίζι από το οποίο αγωνιζόμαστε, οι επιλογές των μέσων, των διαφορετικών σχεδιασμών, της στρατηγικής. Με τους συντρόφους της ανατροπής και της εξέγερσης βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος, ακόμη και αν ανάμεσα μας υψώνονται θεόρατα τα τείχη φυλακών και τα εθνικά σύνορα.

Είναι λοιπόν στα χέρια μας, στα χέρια του κόσμου του αγώνα, αυτή τη φορά να ριχθούμε στη μάχη, να εντείνουμε την επαναστατική σύγκρουση για την οποία συντροφοι/σες αιχμαλωτίστηκαν. Είναι στα χέρια μας η επιλογή του να στήσουμε ένα ανυπέρβλητο οδόφραγμα μπροστά στην επέλαση της καταστολής. Να οικοδομήσουμε κοινές συνθήκες αγώνα εντός και εκτός των τειχών, να στοχοποιήσουμε την εξουσία σε κάθε της έκφανση και να επιτεθούμε. Εμείς θα συνεχίσουμε να διαταράσσουμε την κοινωνία κανονικότητα.

Μέχρι την οριστική ανατροπή αυτού του κόσμου.

Μέχρι την κατάλυση της υποταγής.

Μέχρι την διάχυση της ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΣΤΙΣ 7 ΙΟΥΛΗ. 

αναρχικοι/ες

via athens.indymedia.org