St. Pauli Thessaloniki Club: REFUGEES WELCOME – Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες

0
609

Από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του St. Pauli Thessaloniki Club ουδέποτε κρύψαμε την ευαισθησία μας στο θέμα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης (αυτής που τα ελληνικά ΜΜΕ στην πλειοψηφία τους αρέσκονται να προσθέτουν και το γελοίο «λάθρο» ώστε να καλλιεργήσουν την τρομολαγνεία των Ελληναράδων, λες και κάποιος φεύγει άρον – άρον από την χώρα που ζει από γούστο ή για διακοπές). 

Είτε με κείμενα αλλελυγγύης που αφορούσαν τους 300 Λίβυους πρόσφυγες που μέσω της Λαμπεντούζα κατέληξαν τον Ιούνιο του 13′ στο Αμβούργο, είτε μέσω δράσεων ενίσχυσης των προσφύγων αυτών (από το πρώτο 1ο Αντι -Τούρναμεντ) η πλειοψηφία των οποίων (όσων δηλαδή δεν συνελήφθησαν ή δεν έπεσαν στην διαδικασία των εξονυχιστικών μα παράνομων ελέγχων) πλέον έχουν αφομοιωθεί στην πόλη και εργάζονται κανονικά συμμετέχοντας παράλληλα και σε διάφορες εκδηλώσεις της St. Pauli με την ποδοσφαιρική τους ομάδα. Οι δράσεις αυτές άλλωστε είναι που μας καθιέρωσαν στην λίστα των φίλων της ομάδας «Λαμπεντούζα στο Αμβούργο».

Επίσης γράφτηκαν κείμενα για τον ξεσηκωμό υπέρ των προσφύγων που κατέληξαν στα επεισόδια έξω από την Rote Flora τον Δεκέμβρη του ’13, αλλά και για τις κινήσεις της St. Pauli με την καθιέρωση της ημέρας υπέρ των προσφύγων που φέρει τον τίτλο «Refugees Welcome», αλλά και τις αιχμηρές ανακοινώσεις της διοίκησης για την συμπεριφορά του κυβερνώντος SPD (ναι αυτό που κάποιοι θεώρησαν σύμμαχο της Ελλάδας στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις για το μνημόνιο 3) ενάντια στους ανθρώπους που έψαχναν μέσω της νομικής οδού ένα καλύτερο αύριο.

Επίσης, δεν παραλείψαμε να κρούσουμε των κώδωνα του κινδύνου για το τι θα επακολουθούσε, όταν εκατοντάδες άνθρωποι έχαναν την ζωή τους στη Κω, στο Φαρμακονήσι και σε άλλα νησιά κατά την μετάβασή τους με φουσκωτά ή καρυδότσουφλα από την Τουρκία, τότε που η κοινωνία της χώρας είχε κλειστά τα αυτιά της, όπως και η τότε ελληνική κυβέρνηση της ΝΔ, που αγνοούσε προκλητικά τις εκκλήσεις της Διεθνούς Αμνηστίας για τις παράνομες και πολύμηνες κρατήσεις προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που η ίδια βάφτιζε κέντρα μετανάστευσης (στα οποία οι συνθήκες διαβίωσης ενός πρόσφυγα ήταν εξίσου άθλιες με τις συνθήκες που επικρατούσαν και επικρατούν στην εμπόλεμη Συρία) αλλά και για σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα που μέχρι και σήμερα έχουν πάει περίπατο για ταλαιπωρημένα άτομα που ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα, για γυναίκες και παιδιά.

11923074_10207877613123916_1774334562_n

Παρά λοιπόν τις φωνές που ακούστηκαν κατά καιρούς, παρά το γεγονός ότι η Μεσόγειος (μέσω Λαμπεντούζα) και το Αιγαίο Πέλαγος (μέσω Τουρκίας και νησιών), έχουν μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο ψυχών που «φεύγουν» άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, ουδέποτε υπήρξε ευαισθητοποίηση από την ελληνική κοινωνία που αντιμετωπίζει το θέμα με τον γνωστό ρατσιστικό τρόπο που της πασάρει το σύνολο των συστημικών «Media». Πουλάμε λίγο από τον πόνο των ανθρώπων δηλαδή -που δεν μας φταίνε και σε τίποτα- και παράλληλα στιλητεύουμε την «άθλια» εικόνα που δημιουργούν οι πρόχειροι καταυλισμοί, τόσο στους φιλήσυχους πολίτες των νησιών, όσο και στους τουρίστες που ήρθαν να μας αφήσουν τα ωραία τους χρήματα.

Αγνοώντας προκλητικά, το γεγονός ότι «όλοι κάπου τυχαία γεννηθήκαμε» και πως ο πόνος των ανθρώπων δεν γνωρίζει σύνορα, σταθήκαμε σε κάποιες «άσεμνες» χειρονομίες προσφύγων που είτε αφέθηκαν στην τύχη τους, είτε στοιβάχτηκαν σε κάποια κλειστά γήπεδα λες και επρόκειτο για τσουβάλια. Και αυτό το ονομάσαμε… ευαισθησία. Πάλι καλά δηλαδή, που δεν είδαμε και τίποτα φασιστικά μορφώματα τους δρόμους, τα οποία με το πρόσχημα της εναντίωσης στην Ισλαμοποίηση (βλ. Pegida) θα έβγαιναν στους δρόμους να διώξουν ή να χτυπήσουν αδύναμους ανθρώπους. Αυτό μόνο στην «προηγμένη» Ευρώπη το έχουμε δει, αλλά όπως υιοθετούμε κάθε Ευρωπαϊκή μαλακία που ξεκινά από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, δεν αποκλείεται να το δούμε ΚΑΙ εδώ κάποια στιγμή.

Ούτε μία έκκληση για βοήθεια. Ελάχιστοι άνθρωποι μιας κατά τα άλλα χρεωκοπημένης χώρας που ποντάρει στην αλληλεγγύη των ανθρώπων της για να μην διαλυθεί, από το υστέρημά τους, έσπευσαν να προσφέρουν στους πρόσφυγες, είδη πρώτης ανάγκης, είτε στα νησιά, είτε στην Ειδομένη όπου παραμένουν… Κλειδωμένοι έρμαια της καταστολής των μπάτσων και των βίαιων πρακτικών που ακολουθούν και οι δύο χώρες. Δεν είδαμε παρά ελάχιστες συλλογικότητες που έσπευσαν να βοηθήσουν ανθρώπους να …αναπνεύσουν από τα δεκάδες ληγμένα χημικά που δέχθηκαν ή τις κρότου λάμψης που με τόση ευκολία χρησιμοποιούν οι απανταχού μπάτσοι του κόσμου για να τρομοκρατήσουν γυναικόπαιδα που σε ένα Deja-vu, πολύ μακριά από την Συρία θυμήθηκαν την κατάσταση από την οποία προσπάθησαν να ξεφύγουν.
Δεν διαβάσαμε ούτε μία λέξη για τους δυνάστες αυτού του ταλαιπωρημένου τόπου που δεν γνώρισε ποτέ την Ειρήνη. Όπως δεν είχαμε διαβάσει και το 13′ για τους Λίβυους, όπου οι ανελέητοι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ οδήγησαν τον άμαχο πληθυσμό στην απόφαση να παίξει ούτως ή άλλως την ζωή του κορώνα – γράμματα περνώντας στην Λαμπεντούζα. Αντίθετα είδαμε δηλώσεις του ναζιστή Κασιδιάρη, ο οποίος σε ένα φασιστικό παραλήρημα έξω από τον Βοτανικό, μιλούσε για έλληνες άστεγους που δεν έχουν να φάνε και λαθρομετανάστες που ζουν σε σύγχρονα …κοντέινερ με air condition και ανέσεις. Αυτό το απόβρασμα της κοινωνίας που μισεί και τα άντερα του, έβαζε τον ανθρώπινο πόνο στο ζύγι και η ελληνική πολιτεία απλά κοίταζε και έμοιαζε ανήμπορη να αντιδράσει.

Διαβάσαμε ακόμη και σε άθλια αθλητικά sites διάφορους…Μπουλούκους να κατακευραυνώνουν αυτούς που επέτρεψαν την δημιουργία του Βοτανικού, ενώ λίγα χρόνια πριν δεν επετράπηκε στους ανθρώπους του Παναθηναϊκού να χτίσουν …γήπεδο ποδοσφαίρου. Μιλάμε για ανθρώπινη βλακεία που αγγίζει τα όρια της αθλιότητας και της απανθρωπιάς, σε μια χώρα που μιλά με δάκρυα στα μάτια για την μετανάστευση και την προσφυγιά των δικών της παιδιών. Για μια ανοησία που στα χρόνια της «Πρώτης φοράς αριστερά» και της «Ελπίδας που έρχεται» ακούστηκαν όροι όπως …μετεγκατάσταση που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Φυσικά από αυτό το στημένο πολιτικό συνονθύλευμα που τα σκάτωσε μέσα σε χρόνο ρεκόρ παίρνοντας στο λαιμό του ολόκληρο τον χώρο της αριστεράς, δεν περιμέναμε και κάτι καλύτερο.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν και επειδή πιστεύουμε ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί ακόμη, αποφασίσαμε να αναλάβουμε δράση. Αποφασίσαμε με λίγα λόγια, να προχωρήσουμε σε συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης μέχρι το τέλος της εβδομάδας, τα οποία και θα παραδοθούν στο κέντρο μεταναστών στην Θεσσαλονίκη και από εκεί θα δοθούν στους πρόσφυγες της Ειδομένης. Και σε δεύτερη φάση; Την εξ’ ολοκλήρου κατάθεση των εσόδων που θα συγκεντρωθούν από το επερχόμενο 3ο Αντι – Tournament (το οποίο φέτος υπολογίζεται να διεξαχθεί στο δεύτερο δεκαήμερο του Οκτωβρίου) εάν η κατάσταση είναι αμετάβλητη μέχρι τότε. Επίσης θα γίνουν και άλλες δράσεις που προς το παρόν θα μας επιτρέψετε να μην τις ανακοινώσουμε.

Είναι ανάγκη να δώσουμε σε αυτούς τους ανθρώπους την προοπτική και το μέλλον να ζήσουν, με ότι μπορούμε από το υστέρημά μας. Απέναντι σε μια εκκλησία που κωφεύει, απέναντι σε ένα κράτος που δολοφονεί, σε μια αστυνομία που καταστέλει.

Ας τελειώνουμε με τα σύνορα – Ας τελειώνουμε με τα έθνη

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ – ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΓΙΝΑΜΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΟΛΑΚΕΡΗ Η ΓΗ…

REFUGEES WELCOME – KEIN MENSCH IST ILLEGAL  

Αναδημοσίευση από stpaulithess.wordpress.com

11923058_10207877648444799_133871928_n