κυκλοφόρησε το 9ο τεύχος του παζλ που εκδίδεται απο τη συλλογικότητα “αδέσποτο σινάφι” στο ρέθυμνο.
https://adespoto-sinafi.espivblogs.net/
Το παζλ καταγράφει κομμάτια από τα πεδία του κοινωνικού ανταγωνισμού, προωθεί τους ακηδεμόνευτους αγώνες και θέλει να συμβάλει στην προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης, ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Διανέμεται χέρι με χέρι, χωρίς αντίτιμο, στο ρέθυμνο.
παζλ, τεύχος 9, νοέμβρης 2016
διαβάστε όλο το τεύχος [pdf] και σε μορφή φυλλαδίου [pdf]
Ουτε φασισμός, ούτε δημοκρατία
Στην παρούσα συγκυρία επανεμφανίζονται οι φασίστες στο δημόσιο πεδίο, μαζί με αγανακτισμένους νοικοκυραίους και εθνικοπατριώτες διάφορων βαθμίδων. Η άνοδος του φασισμού, στο δρόμο και την πολιτική, παρατηρείται σε όλη σχεδόν την ευρώπη και σχετίζεται με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις διεθνώς. Είναι μια περίοδος κρίσης που το κεφάλαιο δυσκολεύεται να αναπαραχθεί καθώς δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κοινωνική και πολιτική σταθερότητα και στην οποία η κυριαρχία προωθεί περισσότερο ολοκληρωτικές μορφές διακυβέρνησης. Η εργασία υποτιμάται ακραία και οι εκάστοτε ντόπιες και υπερεθνικές ελίτ επιλέγουν όλο και περισσότερο το μαστίγιο αντί του καρότου, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα και τη διαχείριση των εκμεταλλευομένων.
Αυτές οι επιλογές της κυριαρχίας αντανακλώνται σε κάθε τόπο σήμερα με εθνικιστικές κορόνες, στην άνοδο του μιλιταρισμού, στην -προετοιμασία για- συμμετοχή σε πολεμικές συρράξεις, στη στρατιωτική διαχείριση των μεταναστευτικών πληθυσμών, στην αστυνομοκρατία και επιτήρηση στις πόλεις, στη σκληρή καταστολή των εξεγερμένων.
Το έθνος-κράτος είναι ο βασικός εγγυητής της συνέχισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και διασφαλίζει την απρόσκοπτη αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Μπορεί και εμφανίζεται σε περιόδους ανάπτυξης ως κράτος πρόνοιας και σε περιόδους κρίσης ως αστυνομικό κράτος. Η κυριαρχία του κεφαλαίου, ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες, μπορεί να λαμβάνει διάφορες πολιτικές μορφές, καθώς η δημοκρατία μετασχηματίζεται σε φασισμό και ο φασισμός σε δημοκρατία.
Στην ελλάδα, κράτος, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, δεξιά και τα περισσότερα κομμάτια της αριστεράς, εντός-εκτός βουλής, καλλιεργούν τον εθνικισμό. Χαρακτηριστική ήταν η προώθηση πατριωτικών-εθνικιστικών χαρακτηριστικών στο δημοψήφισμα. Οι μικρομεσαίοι και οι ιδιοκτήτες, που τότε βγήκαν στο δρόμο υπό τη σκέπη του “εθνικού συμφέροντος”, υποστηρίζοντας την κυβέρνησή τους, τώρα εμφανίζονται αγανακτισμένοι με την ίδια κυβέρνηση, απογοητευμένοι που η πασοκικού τύπου οικονομική ανέλιξη που ονειρεύονταν δεν ήρθε. Παράλληλα, η μετακίνηση των μεταναστευτικών πληθυσμών, η διαχείρισή τους από το ελληνικό κράτος και ο εγκλωβισμός τους εδώ αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για κέρδος. Τα αφεντικά κερδίζουν εκμεταλλευόμενοι τους υποτιμημένους εργάτες μετανάστες αλλά και συμμετέχοντας στην κρατική διαχείριση. Η “συνδιαχείριση” του μεταναστευτικού με το κράτος επιτυγχάνεται μέσω συνεργασίας με τα ήδη οργανωμένα φασιστικά κομμάτια, με τη μαφία και το παρακράτος και επιβάλλεται στο δρόμο με τη συνδρομή των μπάτσων. Αυτές οι κοινωνικές συμμαχίες παριστάνουν τις αυθόρμητες κινήσεις “αγανακτισμένων πολιτών”, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για σχεδιασμούς που εκπορεύονται από κέντρα εξουσίας, φασιστικές πολιτικές οργανώσεις και το ίδιο το κράτος.
Τα παραπάνω αναδείχθηκαν πρόσφατα στο ρέθυμνο. Στις 28/9, με αφορμή τη συζήτηση για επικείμενη εγκατάσταση μεταναστών στην κρήτη, ντόπιοι φασίστες συγκεντρώθηκαν έξω από το δημαρχείο. Τα ματ βρίσκονταν κρυμμένα μέσα, περιμένοντας τη στιγμή που θα χρειαζόταν να τους προστατέψουν. Οι αντιφασίστες-τριες που τους αντιτάχθηκαν αντιμετώπισαν σκληρή κρατική καταστολή. Οι μπάτσοι έδωσαν το ελεύθερο στους φασίστες να παρελάσουν στην πόλη, χτυπώντας μαθητές και αντιφασίστες, τόσο εκείνη τη μέρα, όσο και το βράδυ της 2/10 στην πλατεία μητρόπολης. Η απάντηση ήρθε με διαδήλωση το βράδυ της 28/9 και μαζικό παγκρήτιο συλλαλητήριο, ενάντια στο φασισμό και την καταστολή (8/10).
Στο ρέθυμνο φασίστες και εθνοπατριώτες αναδιοργανώθηκαν, ντύθηκαν «αγανακτισμένοι πολίτες» και προσπαθούν να συγκροτηθούν στο δημόσιο πεδίο σα λαϊκό κίνημα. Συγκεκριμένα, η χ.α. συνδέθηκε με τους ψεκασμένους οπαδούς του σώρρα και μαζί ηγεμονεύουν πολιτικά στο σύλλογο αλληλοβοήθειας οφειλετών ρεθύμνου (σαορ). Ο σαορ προκειμένου να προασπίσει τα μικροσυμφέροντα των μελών του εκφράζει ένα λόγο γεμάτο εθνικισμό και ρατσισμό και τελικά στηρίζει τη μεγάλη ιδιοκτησία και τα συμφέροντα των αφεντικών. Έτσι, ο πατριωτισμός ενισχύει την επανεμφάνιση των φασιστών στο δρόμο.
Πιο σημαντικές από τις πολιτικές συμμαχίες όμως είναι οι υλικές κοινωνικές σχέσεις. Οι ντόπιοι μικροαστοί συντονίζονται με τους φασίστες και συγκροτούνται πίσω από μικρά-μεγάλα αφεντικά. Εξυπηρετούν το σκληρό πρόσωπο του κεφαλαίου, την απλήρωτη ή με τρεις κι εξήντα εργασία των μεταναστών στα επιδοτούμενα χωράφια και την ανασφάλιστη εργασία στα μαγαζιά του τουρισμού και επισιτισμού. Τα αφεντικά αποβλέπουν στην ελεγχόμενη εγκατάσταση μεταναστών στο νησί, ώστε από τη μια να μη διαταραχθεί ο τουρισμός και από την άλλη να παραμένουν οι μετανάστες σε τέτοιο βαθμό υποτιμημένοι, που να είναι αντικείμενα απόλυτης εκμετάλλευσης. Επιπλέον, οι φασίστες διαπλέκονται με το κεφάλαιο της νύχτας. Δεν παρευρέθηκαν τυχαία μπράβοι στη φασιστοσυγκέντρωση.
Για τα αφεντικά ο φασισμός δεν είναι μόνο ιδεολογία, αλλά κυρίως υλικό συμφέρον. Έτσι, ο αντιφασισμός γίνεται με τη σειρά του υλικό συμφέρον των καταπιεσμένων. Ένα αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να οργανώνεται μόνο από τα κάτω, αδιαμεσολάβητα, χωρίς κηδεμόνες. Η συμμετοχή επίδοξων εραστών της εξουσίας σε αυτό, αποπροσανατολίζει τους από κάτω και ασκεί εσωτερική καταστολή. Ο αγώνας οφείλει να είναι ταυτόχρονα ενάντια στη δημοκρατία των αφεντικών, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο που γεννούν το φασισμό. Το κίνημα δεν μπορεί να στηρίζεται σε ευκαιριακά μέτωπα και συμμαχίες με συντηρητικά κομμάτια, αλλά στη δημιουργία δεσμών κοινότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των πραγματικά καταπιεσμένων και των εξεγερτικών κομματιών αυτής της κοινωνίας, γκρεμίζοντας φράχτες και σύνορα.
