Ποιά αλληλεγγύη; Με σκοτώνεις κάθε μέρα – Πώς, πόσο, και γιατί κοστολογείς μια ζωή

0
167

Επειδή η υποκρισία αφθονεί και περισσεύει και οι παγκόσμιες ημέρες είναι φτιαγμένες ακριβώς για αυτό το λόγο, καλύτερα να κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα και να αγωνιστούμε για να την αλλάξουμε.

Γιατί τίποτα που γίνεται θεσμικό και επίσημο δεν άλλαξε ποτέ τον κόσμο.

Αποτελεί ακόμα μια δικαιολογία και μια κρυψώνα του συστήματος για να μην φανεί το πραγματικό του πρόσωπο….

Ένα τέτοιο παράδειγμα της σκληρής υποκριτικής κοινωνικής πραγματικότητας θα αναδημοσιευτεί από ungratefulassassin7.wordpress.com γιατί το πιο σκληρό και το πιο βάναυσο ον τελικά είναι ο άνθρωπος και η κοινωνία που έχει δημιουργήσει

mpalothia

Για ποιά αλληλεγγύη μιλάμε;
Για ποιά αλληλεγγύη αγωνιζόμαστε;
Χαθήκαμε μέσα στις λέξεις, και ξεχάσαμε το νόημα.
Μαλακισμένη ανθρωπότητα,
Με σκοτώνεις κάθε μέρα.

(ακολουθεί κείμενο βιωματικό.
Παρακαλώ πολύ, διαδώστε,
κι επιτέλους, ας είμαστε άνθρωποι και στην ουσία μας, εμπράκτως)

9642753815_bc2341c9fa_o

Πώς, πόσο, κ γιατί κοστολογείς μια ζωή

<< Πριν από μήνες ένα μικρό νεογέννητο γατάκι, έπεσε στο φρεάτιο της πολυκατοικίας και νιαούριζε απελπισμένα, Μετά πολλές ώρες εξαντλημένο, δεν μπορούσε να μιλήσει πια. Ευτυχώς, με ομαδική πρσπάθεια με άλλους ενοίκους, το εντοπίσαμε και το φέραμε στο φως εξαντλημένο. Το ταίσαμε, το αποπαρασιτώσαμε, του δώσαμε στέγη, ψάξαμε και βρήκαμε τη γατούλα που το γέννησε και δεν την άφησαν να το κρατήσει γιατί το είχαν πετάξει οι γείτονες που την τάιζαν.Το αναζητούσε παντού. Όλοι στην πολυκατοικία, έδειχναν να το αποδέχονται γιατί ήταν φιλικό, καθαρό και παιχνιδιάρικο. Επίσης, δεν ήταν ποτέ δική τους ευθύνη.

Μόλις 4 μηνών κυνηγούσε έντομα και τρωκτικά σε όλο τον περιβάλλοντα χώρο, και μάθαινε (μόνο του) να προστατεύεται από επιθέσεις σκύλων και άλλων γάτων, σκαρφαλώντας στα δέντρα. Οι άνθρωποι σχολίαζαν «πόσο όμορφο είναι», ομως το κλωστούσαν αμέσως μόλις πλησίαζε. Είχε έναν άνθρωπο να το φροντίζει, πολλές φορές κάθε μέρα.

Μέχρι που άκουσα από το σημείο του κήπου που καθόμουν κάθε απόγευμα, να κομπάζει ο «γείτονας» (που είναι μέλος φασιστικής οργάνωσης) και να περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το πως πουλάει προστασία σε καφέ της γειτονιάς. Περηφανεύόταν ότι τον πέρασαν για αστυνομικό και όταν τους απείλησε ότι θα τους κάψει το μαγαζί, «συμμορφώθηκαν», με ό, τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Πήρα το γάτο και έφυγα μακριά.

Την επόμενη μέρα ο γάτος εμφανίστηκε με σημάδια στραγγαλισμού, αλλά είχε ξεφύγει. Τον πήρα στο σπίτι μου, για να τον γλιτώσω. Βγήκα μόνο για να πάω σε ραντεβού με γιατρό. Όσο και να καλούσα τον γάτο να τον ταίσω, δεν ερχόταν. Ένας γείτονας μας ειδοποίησε. Κάποιος από το σπίτι μας, τον μάζεψε και τον έριξε σε σπίτι με αυλή, όπου κλείνεται ένας σκυλί που έχει χαρακτηριστεί «επικίνδυνο κατοικίδιο» γιατί επιτίθεται και σκοτώνει άλλα ζώα και ίσως μικρά παιδιά. Παρόλαυτα, το κρατούν δεμένο σε σπίτι για να τους προστατεύει. Ο γάτος υπήρχε μέσα στο σκουπιδοντενεκέ που πετούσαμε τα σκουπίδια μας. Πνιγμένος, με τα μάτια βγαλμένα από τις κόγχες και την γλώσσα μωβ, από την αγωνία να πάρει ανάσα, και με σημάδια από δαγκωματιές σκύλου στα πίσω πόδια. Τον βγάλαμε και τον θάψαμε σε χώμα.

Η ψυχολογική μου κατάσταση ήταν πολύ κακή. Προτιμούσα να το έκαναν σε μένα. Τα ραντεβού στους γιατρούς αυξήθηκαν για να παραμείνω ζωντανή. Τα συμπτώματα των επιπλοκών του διαβήτη αυξήθηκαν επίσης, γιατί δεν είχα διάθεση να συνεχίσω να φροντίζω τον έαυτό μου. Απλά υπήρχα και επιζούσα μηχανικά. Δεν είπα τίποτα σε κανέναν. Τις επόμενες μέρες έβαζαν σκουπίδια μπροστά στην πόρτα μου, και άκουσα γείτονες να διασύρουν την οικογενειά μου, πίσω από την πλάτη μου με χυδαία λόγια. Αντέδρασα φωνάζοντας και κόβοντας επαφή. Ο φασίστας και η οικογένεια του συνέχισε να βρωμίζει και να φτύνει, όποτε περνούσα.
Πριν λίγες μέρες η γατούλα ξαναγέννησε. Στο γειτονικό σπίτι δεν την ήθελαν πια, την πέταξαν στο δρόμο και διασκόρπισαν τα νεογέννητα γατάκια, σε πλατείες και πάρκα για να πεθάνουν μακριά από το γάλα της (αδέσποτης) γάτας. Κράτησαν μόνο ένα. Για τα παιδιά. Που το πέταγαν στον αέρα σαν μπάλα, το κλωστούσαν σαν μπάλα, και πέταγαν πέτρες στη γάτα-μάνα του, όταν πλησίαζε να το θηλάσει. Έπρεπε να επέμβω, πήγα και το πήρα για ένα βράδυ στο σπίτι μου, ξενυχτώντας για να το φροντίσω.

Το επόμενο πρωί οι γείτονες μου ζήτησαν το λόγο και με προσέβαλλαν λέγοντας ότι δεν το αφήνω να απογαλακτιστεί. Τους αγνόησα. Ταισα τη μάνα- γάτα και της έδωσα το παιδί της. Το πήρε στο στόμα, της έπεσε στο δρόμο από τον τρόμο και πήγε να το κρύψει κάπου. Οι άλλοι γείτονες θεώρησαν σωστό να πάρουν μια σωλήνα ποτίσματος και να τον βρέξουν τόσο πολύ που αναγκάστηκε να βγει στο δρόμο. Το πήρα πάλι, μαζί με τη γάτα. Η γατούλα προσπάθησε ξανά να το κρύψει. Στο γειτονικό γκαράζ, αποφάσισαν να καθαρίσουν τα σκουπίδια τους και το πέταξαν έξω. Κάθησα στην αυλή δίπλα στη μάνα που επιτίθονταν πια, σε όποιο ζώο ή άνθρωπο περνούσε. Τρια σπίτια την πέταξαν έξω από τις αυλές τους.

Γύρισα στο σπίτι μου να φάω κάτι και να κάνω την ινσουλίνη μου. Ο δρόμος μας είναι ορεινός και ερημικός. Μια «φιλόζωη κυρία» άφησε ελευθερο το σκύλο της, βρήκε το γατάκι των σαράντα ημερών, 200 γραμμαρίων και το έπνιξε. Η μάνα-γάτα επιτέθηκε σε ένα σκύλο χωρίς λουρί και βάρους 15 κιλών και τον ξέσκισε. Εμείς τρέξαμε, το γατάκι ήταν ακόμα ζεστό και ματωμένο. Οι γείτονες βγήκαν από τη νιρβάνα τους από τις φωνές μας. Ακολούθησα τρέχοντας τη «φιλόζωη»με το σκύλο. Στην κοντινή πλατεία, έβαζε το λαιμοδέτη στο λαιμό του. Αρνήθηκε ότι βρισκόταν πριν 30 δευτερόλεπτα στο δρόμο μας. Μετά το δέχτηκε και συνέχισε να μιλάει στο κινητό. Κάλεσε το γιό της, τον άντρα της και γείτονες.

Όταν την κατηγόρησα ανοιχτά ότι άφησε ελευθερο το σκύλο και σκότωσε, ο γιος της με απείλησε ότι θα με πλακώσει στο ξύλο, και μου φώναξε πλησιάζοντας απειλητικά και αγγίζοντας με ,να πάω σπίτι μου αμέσως, αλλιώς…θα με σκοτώσει. Τότε ήρθε και ο νταής της γειτονιάς- σύζυγος και ενώ εγώ προσπαθούσα να μαζέψω το γατί από το δρόμο, οι γείτονες του έδειξαν στο σπίτι μου και με απείλησε επίσης ότι θα με κανονίσει. Φώναξα ότι θα κατέβω και θα πάρω την αστυνομία. Οι γείτονες φώναζαν «έληξε- σκάστε όλοι- για ένα ψωρόγατο τώρα- πήγαινε κι εσύ στο σπίτι σου, μωρή».

Δεν ήθελα να τους βλέπω άλλο,με αηδιάζουν, μαζεύτηκαν να δώσουν συγχαρητήρια στον νταη που υπερασπίστηκε τη (ακροδεξιά, υποψήφια δημοτική σύμβουλο) γυναίκα του. Πήγα να θάψω το γατάκι σε χώμα. Η γάτα-μάνα του είναι έξω από το σπίτι μου και το αναζητά νιαουρίζοντας. Θα ‘θελα να πάω και να την προφυλάξω.

Φοβάμαι πια… >>

Aκραία περιγραφική;…
Ακραία περιγραφή η εθελοτυφλία των άλλων;
Ακραία περιγραφή η ύπαρξη ακροδεξιών καννίβαλων;
Ακραία περιγραφή των απειλών;
Ακραία περιγραφή η συγκάλυψη;
Ακραία περιγραφή ο κίνδυνος για την σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική ακεραιότητα, καθώς και για την ζωή την ίδια;…
Πόσες ακραίες περιγραφές έζησες εσύ σήμερα;

Παρακαλώ πολύ, όπως ενεργοποιηθείτε, υποστηρίξετε, διαδώσετε.

(ακολουθούν φωτογραφίες του μικρού γατιού…)

(Σ.Π., 29/09/2015)

ceb5ceb9cebacf8ccebdceb10585 ceb5ceb9cebacf8ccebdceb10586