Οι αγώνες των παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένοι με τον συνολικό αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Το 70% των παλαιστινιακών οικογενειών έχουν τουλάχιστον ένα μέλος στην οικογένεια τους που έχει φυλακιστεί για ενέργειες κατά του κράτους του Ισραήλ. Το 20% του συνολικού πληθυσμού έχει φυλακιστεί μια φορά στη ζωή του ενώ σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις τα τελευταία 30 χρόνια το 40% του ανδρικού πληθυσμού της επικράτειας της Παλαιστίνης έχει φυλακιστεί κάποια στιγμή στη ζωή του.
Ενδεικτικό της κατάστασης που βιώνουν οι παλαιστίνιοι αγωνιστές στις φυλακές του Ισραήλ είναι και το γεγονός ότι μέχρι το 1999 τα «ήπια βασανιστήρια» κατά την διάρκεια της ανάκρισης επιτρεπόταν βάση νόμου. Ανάμεσα σε αυτά η απαγόρευση ύπνου, η καθήλωση σε κάποια στάση, η δυνατή μουσική, η έκθεση σε υπερβολική ζέστη ή υπερβολικό κρύο, η κάλυψη του προσώπου με δυσώδη υφάσματα κλπ. Το 1999 το ανώτατο δικαστήριο του Ισραήλ έκρινε ότι είναι παράνομα σε κάποιες περιπτώσεις βάζοντας κάποιους περιορισμούς. Περιορισμούς που για παράδειγμα δεν περιλαμβάνουν την αναγκαστική σίτιση ως τέτοιο όπως προβλέπει ο ΟΗΕ.
Στις 1 Μαΐου του 2000 σχεδόν 1000 από τους 1650 παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους συμμετείχαν σε μαζική απεργία πείνας για έναν μήνα διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, καλύτερη μεταχείριση από τους φύλακες, οικογενειακά επισκεπτήρια, κατάργηση της απομόνωσης, πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων. Κατά την διάρκεια διαδηλώσεων αλληλεγγύης εφτά παλαιστίνιοι έχασαν την ζωή τους και χίλιοι περίπου τραυματίστηκαν. Αντίστοιχα τραυματίστηκαν και εξήντα ισραηλινοί. Στις 31 του ίδιου μήνα η κυβέρνηση του Ισραήλ ικανοποίησε κάποια από τα αιτήματα.
Τον Φλεβάρη του 2012 περίπου 1800 παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς της διοικητικής κράτησης. Της φυλάκισης δηλαδή χωρίς στοιχεία, χωρίς κατηγορία, χωρίς δίκη και χωρίς ποινή για αόριστο χρονικό διάστημα βάση διαταγής που εκδίδει η στρατιωτική αρχή του Ισραήλ. Από τους 4500 συνολικά πολιτικούς κρατούμενους οι 310 ήταν διοικητικοί. Στα αιτήματα επίσης συμπεριλαμβάνονταν η δυνατότητα οικογενειακών επισκεπτηρίων για τους κρατούμενους που είχαν συγγενείς στη Γάζα και οι οποίοι δεν μπορούσαν να τους επισκεφτούν γιατί το κράτος του Ισραήλ τους απαγόρευε να βγουν από την Γάζα, το τέλος της απομόνωσης και η απελευθέρωση όσων βρίσκονται υπό διοικητική κράτηση.
Στις 14 Μαΐου του ίδιου χρόνου και μετά από πολυήμερη απεργία πείνας οι αγωνιστές καταφέρνουν συμφωνία με το κράτος του Ισραήλ όπου δεσμεύεται ότι η διοικητική κράτηση δεν ξεπερνάει τους έξι μήνες εκτός και αν στο μεταξύ προκύψουν στοιχεία. Επίσης διευρύνονται τα επισκεπτήρια με τις οικογένειες και επιστρέφουν σε κανονικές πτέρυγες όσοι βρίσκονται στην απομόνωση.
Σήμερα από τις 17 Απριλίου ξεκίνησαν απεργία πείνας 1500 παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι ενώ ο αριθμός τους υπολογίζεται να ξεπεράσει τις 2000 κατά τις επόμενες μέρες. Ενωμένοι σε ένα ενιαίο μέτωπο και παρά τις εσωτερικές τους συγκρούσεις, συμμετέχουν στον κοινό αγώνα πολιτικοί κρατούμενοι μέλη της Φατάχ, της Χαμάς, του PFLP και της Ισλαμικής Τζιχάντ.
Τα αιτήματα είναι παρόμοια με αυτά των προηγούμενων κινητοποιήσεων και αφορούν την δυνατότητα πρόσβασης στις τηλεπικοινωνίες και συγκεκριμένα την τοποθέτηση τηλεφώνων σε κάθε πτέρυγα. Επίσης την δυνατότητα να δέχονται επισκεπτήρια από τις οικογένειες τους καθώς είναι αναγκασμένες να βγάζουν άδεια προκειμένου να διασχίσουν τα κατεχόμενα εδάφη – αιτήσεις που φυσικά συνήθως απορρίπτονται, στερώντας τους στην πράξη το δικαίωμα στο επισκεπτήριο αφού οι φυλακές βρίσκονται στα κατεχόμενα. Τέλος, ζητάνε πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την κατάργηση του διοικητικής κράτησης και την κατάργηση του καθεστώτος απομόνωσης.
Το κράτος του Ισραήλ έχει μέχρι στιγμής αντιδράσει με αιφνιδιαστικές μεταγωγές των απεργών και τοποθέτηση τους σε κελιά απομόνωσης.
Εμείς ως αναρχικοί κρατούμενοι των ελληνικών φυλακών δεν έχουμε παρά να ενώσουμε την φωνή μας με την φωνή των παλαιστίνιων αγωνιστών καθώς πέρα την ξεκάθαρη και χωρίς υποσημειώσεις τοποθέτηση μας με το δίκαιο της αντίστασης απέναντι στο δίκαιο της επιβολής, το δίκαιο της σφεντόνας και του μαχαιριού απέναντι στο δίκαιο των τανκς και των βομβαρδισμών, το δίκαιο των καταπιεσμένων απέναντι στη κρατική βαρβαρότητα, το δίκαιο του παλαιστινιακού λαού απέναντι στο δίκαιο του κράτους του Ισραήλ έχουμε έναν ακόμη λόγο καθώς η τεχνολογία ελέγχου, η τεχνογνωσία του απαρτχάιντ, το καθεστώς εξαίρεσης, η σύνδεση κοινωνικού και χωροταξικού αποκλεισμού, ο στρατιωτικοποιημένος έλεγχος ολόκληρων πληθυσμών, η διοικητική κράτηση που αρχίζει να επανέρχεται και στην Ευρώπη ως τρόπος διαχείρισης της μετανάστευσης και συνολικά η δυστοπική πραγματικότητα που επιβάλει το κράτος του Ισραήλ στον λαό της Παλαιστίνης αποτελεί πυξίδα για την εξουσία και έναν πειραματισμό που θα κληθούν να εφαρμόσουν και τα υπόλοιπα κράτη.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗΣ ΣΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Χαρίσης Φοίβος, Μιχαηλίδης Ιωάννης, Καραγιαννίδης Γιώργος, Θεοφίλου Τάσος, Μπoυρζούκος Ανδρέας, Σαραφούδης Γρηγόρης, Πολίτης Δημήτρης, Σταμπούλος Αντώνης, Ντάλιος Αργύρης
