Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ – ΔΕΝ ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ
Συνεχίζονται οι αλλεπάλληλες απορρίψεις του αιτήματος άδειας για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, ένα δικαίωμα που με αιματηρούς αγώνες έχει κατακτηθεί. Στο σκεπτικό απόφασης του δικαστικού συμβουλίου, αποτελούμενο από τους δικαστές Ιωάννη Μαλούχο ως πρόεδρο, Ευθύμιο Κατσαλούλη ως εισηγητή και Αλεξία Κυριλλίδη ως μέλος, μετά από προσφυγή της εισαγγελέως Βικτώριας Μορσιώνη εμμένει στην απαίτηση για δήλωση μεταμέλειας από τον πολιτικό αιχμάλωτο, επισημαίνοντας πιο συγκεκριμένα:
«Κρίνεται ότι κατά τον χρόνο κράτησης ουδόλως διαφοροποιήθηκε το συνειδησιακό υπόβαθρο που ώθησε τον κρατούμενο στην τέλεση των προαναφερθέντων παράνομων πράξεων και δεν έχει μεταμεληθεί, αφού εξακολουθεί να αναφέρεται σε πολιτική και όχι ποινική ευθύνη…»
Οι γραμμές αυτές, αποτελούν για άλλη μια φορά τη ξεκάθαρη παραδοχή της πολιτικής φύσης της αιχμαλωσίας του Δημήτρη Κουφοντίνα από το καθεστώς, καθώς ο ίδιος συνεχίζει να παραμένει ακλόνητος επί 15 χρόνια, τόσο συνειδησιακά-ιδεολογικά, όσο και ως προς την υπεράσπιση της επιλογής του ένοπλου αγώνα.
Στο σκεπτικό της συγκεκριμένης απόφασης, άξιο προσοχής εστί και το σημείο όπου επαναφέρεται ο κίνδυνος φυγής λόγω μεγάλου υπολοίπου της ποινής(4 χρονια), μια πρωτοφανής τομή του κράτους που επιχειρεί να πειραματιστεί κατασταλτικά πάνω στο πρόσωπο του, το οποίο κουβαλάει ιδιαίτερη βαρύτητα στην ιστορία των πολιτικών κρατουμένων αλλά και στην ιστορία της δράσης των επαναστατικών οργανώσεων.
Το καθεστώς έως και σήμερα προσπαθεί να αποπολιτικοποιήσει τη δράση της επαναστατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» για την οποία ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής του. Απώτερος σκοπός τους είναι να αποκόψουν τα μακροχρόνια κοινωνικά ερείσματα της οργάνωσης.
Η διαδοχική απόρριψη χορήγησης αδείας στον Δημήτρη Κουφοντίνα, ο εκβιασμός για ιδεολογική μεταμέλεια –που ασκείτε ως προϋπόθεση πλέον- αποτελεί τίμημα που στόχο έχει να λειτουργήσει και παραδειγματικά.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας όπως και όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι, βρίσκονται αιχμάλωτοι στα κελιά του κράτους γιατί επέλεξαν να στρατευτούν στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση με όλα τα μέσα. Γι’ αυτό το λόγο υπόκεινται σε ένα συνεχές καθεστώς εξαίρεσης μέσω «ειδικών δικαστηρίων», «τρομονόμων» και «ειδικών» συνθηκών κράτησης. Η αντιμετώπιση αυτή αποτελεί τη συνέχεια του κατασταλτικού σχεδίου του κράτους ενάντια στους πολιτικούς κρατούμενους, που στοχεύει στην αποπολιτικοποίηση των επιλογών αγώνα τους, την πολιτική-κοινωνική απομόνωση τους και την ψυχολογική-σωματική εξόντωση τους με σκοπό την αποδυνάμωση του λόγου και των θέσεων τους. Επιχειρεί να διαμορφώσει κατάλληλες συνθήκες υποβάθμισης των κοινωνικοπολιτικών ερεισμάτων των ένοπλων οργανώσεων και των ενεργειών τους, ειδικότερα σε μία περίοδο όπου το ίδιο το σύστημα βρίσκετε σε κρίση. Ξεκάθαρα και με κάθε τρόπο το κράτος επιδιώκει τον παραδειγματικό εκφοβισμό όσων οργανώνονται και δρουν στα πλαίσια του ένοπλου αγώνα, στοχεύοντας στην εξάλειψη της ένοπλης αντιβίας.
Η ίδια η ύπαρξη αυτού του καθεστώτος εξαίρεσης αποτελεί την ισχυρότερη παραδοχή από τη μεριά του κράτους και του κεφαλαίου, ότι υπάρχει ένας εσωτερικός πολιτικός εχθρός, ο οποίος επέλεξε να σπάσει το μονοπώλιο της ένοπλης βίας που είναι τόσο αναγκαίο για να διατηρήσουν την εξουσία τους, επιβάλλοντας την υποταγή με κάθε τρόπο και μέσο.
Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους πολιτικούς κρατούμενους γιατί τους αντιλαμβανόμαστε ως οργανικό κομμάτι ενός επαναστατικού κινήματος, με την αλληλεγγύη αυτή να αποτελεί αξίωμα ζωτικής σημασίας για την ίδια του την ύπαρξη, για την συνέχιση του αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία, ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές.
