Αθήνα: Ανάληψη ευθύνης για Επικίνδυνο Ιούνη

0
172

Την 13η του Ιούνη, ξημερώματα Τρίτης, επιτεθήκαμε στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στα Κάτω Πετράλωνα, σπάζοντας τις τζαμαρίες του τοπικού χώρου πολιτικής οργάνωσης του κυβερνώντος κόμματος και πετώντας μπογιές στους τοίχους όπου οι ανιαρές μουχλιασμένες υπάρξεις συνδικαλιστών περιφέρονται ενοχλώντας την αισθητική και την ίδια μας την ύπαρξη. Τα σφυριά που χρησιμοποιήσαμε και οι κουκούλες με τις οποίες καλύψαμε τα χαρακτηριστικά μας ήταν προϊόντα της αντικρατικής μας εμμονικής διαστροφής και της μαξιμαρισμένης ικανοποιήσης των προπαρασκευαστικών μας στόχων-προσδοκιών. Η ανυπομονησία μας να δούμε τα γραφεία παρακμάζοντα και σπασμένα, έστω και με αυτή τη μερική μορφή καταστροφής τους, κλιμακωνόταν όταν συνομωτικά σχεδιάζαμε τη δράση πάνω από το χάρτη της περιοχής ή όταν περπατούσαμε και γινόμασταν ένα με τη μάζα, ενώ με την άκρη του ματιού μας αφουγκραζόμασταν την κίνηση στους γύρω δρόμους, και εν τέλει παραχώρησε τη θέση της στην ηδονιστική πραγμάτωση της εξεγερσιακής ολιγοδευτερόλεπτης σπασιματικής.

Ο συγκεκριμένος στόχος δεν ήταν εξ αρχής ορισμένος, αλλά οριστός. Με αυτήν τη minimum δράση καλωσορίζουμε από τη μεριά μας τον “Επικίνδυνο Ιούνη” δείχνοντας έμπρακτη αλληλεγγύη στους 5 Ιταλούς αναρχικούς που συνελήφθησαν για επιθέσεις της FAI (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία) μετά από μπούκες στα σπίτια τους από την αντιτρομοκρατική, στα πλαίσια της επιχείρησης Scripta Manent, όπως και στους 7 αναρχικούς των εγχειρηματων αντιπληροφόρησης Croce Nera Anarchica, Anarhija.info και Radio Azione που βρίσονται υπό έρευνα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, ως επέκταση της προαναφερθείσας επιχείρησης. Επίσης με αυτή τη δράση στέλνουμε σινιάλα στα συντρόφια της ΣΠΦ και στους αναρχικούς απαλλοτροιωτές της διπλής ληστείας στο Βελβεντό και στον Τάσο Θεοφίλου  που κατηγορείται για ληστεία και φόνο δίχως κανένα στοιχείο, που αναμένεται να βγουν οι αποφάσεις των εφετείων τους το επόμενο διαστημα. Σπάζοντας τη τζαμαρία των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ, “σπάμε” το μονοπώλιο της κρατικής βίας και επιλέγουμε να παίξουμε με τη “θεωρία των σπασμένων τζαμιών” με την οποία αυτή φλερτάρει.

Σε αντίθεση με ό,τι της προσάπτεται, θεωρούμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι μια απόλυτα επιτυχημένη αριστερή διακυβέρνηση, παράδειγμα προς μίμηση για κάθε επίδοξη πολιτική αποσυμπίεσης. Κατ’ αρχήν για να ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα, η συμμετοχή ενός κόμματος στο δημοκρατικό τόξο από μόνη της εμπεριέχει την αποδοχή και την επικύρωση ολόκληρου του κοινοβουλευτικού συστήματος, ευνουχίζοντας το εν λόγω μόρφωμα από οποιαδήποτε ριζοσπαστικότητα. Είναι λοιπόν σαφές ότι από μόνη της “νόμιμα εκλεγμένης αριστερής κυβέρνησης” δεν έχει και, δομικά, δεν μπορεί  να έχει καμία σχέση με την αποτυχημένη ονείρωξη του Λένιν περί μεταβατικού σταδίου της δικτατορίας του προλεταριάτου, ούτε με οποιαδήποτε ανατροπή του παρόντος συστήματος. Ο ρόλος μιας “νόμιμα εκλεγμένης αριστερής κυβέρνησης” ιστορικά ήταν, είναι και θα είναι η αποσυμπίεση της κοινωνικής δυσαρέσκειας σε περιόδους κοινωνικού αναβρασμού ή η αποκατάσταση της νομιμότητας μετά από περιόδους έμπρακτης αμφισβήτησής της. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν στάθηκε αντάξιος της ιστορικής του αποστολής και παραλαμβάνοντας μια κοινωνία “αγανακτισμένη” την παραδίδει στη ΝΔ απελπισμένη. Σε μια αποθέωση στρατηγικής και θεαματικής διαχείρησης, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια υποδειγματική οικονομία της κρατικής βίας. Το μέγεθος της οικονομικής βίας που άσκησε ο κύριος Τσίπρας χωρίς να κουνηθεί φύλλο είναι εντυπωσιακό. Κατάφερε να δεσμεύσει την επιθυμία της πληβειακής κοινωνίας σε ψευτοδιλήμματα, επιστρατεύοντας το χαρτί της εθνικής ενότητας. Παράλληλα έδειξε μια στρατηγική ανοχή στην εξεγερτική βία με φαινομενικά περιορισμένη καταστολή σε συγκρούσεις στα Εξάρχεια, ενώ την ίδια στιγμή έστηνε δικογραφίες, κατήργησε την ομάδα ΔΕΛΤΑ, μπήκε στην κατειλημμένη Πρυτανεία, προετοίμαζε το gentrification των Εξαρχείων και βασάνιζε μετανάστες/στριες στα Α.Τ. Και σαν μια σωστή αριστερή κυβέρνηση αποσυμπίεσης προλειαίνει το εδαφός για την αλλαγή στρατηγικής στο zero tolerance της ΝΔ, προσπαθώντας να περάσει στο τέλος της θητείας του το νεό τρομονόμο και στρέφοντας το βάρος της βίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους και τις εξεγερμένες. Οι εξοντωτικές ποινές που επιβλήθηκαν στα μέλη της ΣΠΦ, ο παραλογισμός της δίκης του Τάσου Θεοφίλου και η καταδίκη της Ηριάννας, σε συνδυασμό με την πρόταση για τον νέο τρομονόμο ο οποίος ποινικοποιεί τον ίδιο τον λόγο, θρυμματίουν όχι μόνο το “ανθρωπιστικό” προσωπείο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την ίδια τη συνοχή της στρατηγικής του. Η υπερβολή και η σπασμωδικότητα που χαρακτηρίζουν τη στάση του απέναντι στους/στις πολιτικούς/ες κρατούμενους/ες προδίδουν τον τρόμο που το αντάρτικο πόλης και τα κινήματα που το στηρίζουν προκαλούν στα κράτη ήδη από τα 70’s και αποκαλύπτουν τις ρωγμές του. Στόχος μας είναι να ξεχειλώσουμε αυτές τις ρωγμές όπως γουστάρουμε να ξεχειλώνουμε τις τρύπες μας.

Αρνούμενοι να περιοριστούμε περαιτέρω στις δαιδαλώδεις ατραπούς της πολιτικής και οικονομικής ανάλυσης, χλευάζουμε την συνωμοσία των μετρίων που αποχαυνωμένη και με αμβλυμένη την στοιχειώδη κριτική, χαζεύει την εναλλαγή των μασκών στην πολιτική σκηνή και περιδεής, μουδιασμένη  ρεμβάζει τον “από μηχανής θεό” που αποδεικνύεται πως δεν αποτελεί εν τέλει μια μορφή μεσσία αλλά ένα κακέκτυπο. Εκτός σκηνής και με την διόπτρα της θεώρησης και της πρακτικής μας να τους στοχεύει καταμέτωπο, αναμένουμε να ρίξουμε την αυλαία σε πάσης φύσεως επίδοξο θαυματουργό, όπως και σε κάθε χειροκροτητή ή φιλήσυχο πολίτη που εκσφενδονίζει ποτήρια απ’ τους εξώστες. Σπασμένες τζαμαρίες και λίγη μπογιά δεν αρκούν για να αποτυπώσουν διαυγώς το μέγεθος της λύσσας και της ηδονής μας για καταστροφή, όμως τα εχθρικά ως προς εμάς υποκείμενα ας μην παρερμηνεύσουν τον περιορισμό ως προς την έκταση της δρασης για έλλειψη πρόθεσης και να έχουν καλά στο νού τους ότι το στιλέτο της άρνησης διεισδύεται στη σάρκα σε ανύποπτο χρόνο…

Ετερόκλητες Αρνήσεις στο Λυκόφως

via athens.indymedia.org