ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ
Η κρατική καταστολή και τρομοκρατία αποτέλεσαν καθημερινότητα για χιλιάδες κατοίκους της Β.Α. Χαλκιδικής, με την κάθε κινητοποίηση τους να έρχεται αντιμέτωπη με την επίθεση της αστυνομίας και μετέπειτα της “δικαιοσύνης” και των ΜΜΕ. Ποιο ήταν το τόσο αξιόμεμπτο αδίκημα αυτών των ανθρώπων που δικαιολόγησε αυτή τη θηριωδία; Η απάντηση μοιάζει βγαλμένη από βιβλίο ιστορίας, όχι όμως της σύγχρονης ελληνικής αλλά της Λατινικής Αμερικής. Ένα κράτος χρεωμένο και υπό την επιτήρηση του ΔΝΤ, εφαρμόζει μέτρα λιτότητας που επιφέρουν την εξαθλίωση στο μεγαλύτερο κομμάτι πληθυσμού, η ανεργία και η φτώχεια εκτοξεύονται και σαν λύση παρουσιάζεται η “ανάπτυξη”. Στη γλώσσα των εξουσιαστών ανάπτυξη σημαίνει η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών και η μετατροπή τους σε εμπορεύσιμα προϊόντα μεγαλοεταιριών. Στην περίπτωση της Χαλκιδικής περνάει μέσα από την καταστροφή των δασών, του νερού, δηλαδή του φυσικού πλούτου καθολικά για χάρη της εξόρυξης χρυσού.
Οι πρώτες προσπάθειες των μεταλλευτικών πολυεθνικών να βάλουν χέρι στον ορυκτό πλούτο, έγιναν στα μέσα της δεκαετίας του ’90, αρχικά στην Χαλκιδική αλλά και στο Πέραμα Έβρου και στις Σάπες Ροδόπης. Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής η απόπειρα κατασκευής εργοταξίου χρυσού προκάλεσε τεράστιες κοινωνικές αντιδράσεις και συγκρούσεις. Ίδιο περίπου σκηνικό επικράτησε και στη Στρατονίκη Χαλκιδικής με την κοινωνία να αντιδρά στην εξόρυξη, η οποία με τη χρήση εκρηκτικών προκαλούσε καταστροφές στους τοπικούς πληθυσμούς. Οι αγώνες και στις δύο περιοχές ήταν νικηφόροι με το ΣτΕ να δικαιώνει τους κατοίκους και τις μεταλλευτικές να αποχωρούν. Στη Θράκη δεν υπήρχε ιστορία μεταλλείων και εργαζομένων σε αυτά, με το κίνημα απέναντι τους να παίρνει αρκετά μεγάλες διαστάσεις με την σύσσωμη απόρριψη τους από τις κοινωνίες και την ακύρωση των έργων.
Η δεύτερη επέλαση των μεταλλευτικών εταιριών ξεκινά με το πέρασμα της εταιρίας “Ελληνικός Χρυσός”, συμφερόντων Μπόμπολα, σε μια καναδέζικη εταιρία την Eldorado Gold το 2006, η οποία παρουσιάζει το σχέδιο της για την Χαλκιδική και αποκτά τον έλεγχο και των project χρυσού στο Πέραμα και στις Σάπες. Τα επόμενα χρόνια αρχίζουν να υπάρχουν δίαφορες αντιδράσεις οι οποίες έπειτα από την έγκριση του έργου της “Ελληνικός Χρυσός” στις Σκουριές, γιγαντώνονται με τους τοπικούς πληθυσμούς και αλληλέγγυους να αντιδράνε με μεγαλειώδεις πορείες. Το 2012 η “Eldorado Gold” γίνεται ιδιοκτήτρια των μεταλλείων Χαλκιδικής και ξεκινάει η σύγκρουση με την τοπική κοινωνία. Μια σύγκρουση ανάμεσα σε ένα κίνημα που διεκδικεί το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή απέναντι στο κεφάλαιο, στο κράτος και στις δυνάμεις καταστολής, στα ΜΜΕ που το λασπολογούν από τη πρώτη στιγμή καθώς και με εντεταλμένους μεταλλωρύχους που δρουν’ σαν παρακρατικός στρατός.
Με τον εμπρησμό του εργοταξίου των Σκουριών τον Φεβρουάριο του ’13 το κύμα καταστολής που ξεσπά είναι πρωτόγνωρο, με συλλήψεις και διώξεις ένός ολόκληρου χωριού, ξυλοδαρμούς, εισβολές σε σπίτια, βίαιες λήψεις DNA, παρακολουθήσεις ιδιωτικών συνομιλιών και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Ωστόσο ότι δεν κατάφερε η κρατική καταστολή, κατάφερε η λογική της ανάθεσης και η ελπίδα αλλαγής με τον ερχομό του Σύριζα στο προσκήνιο. Όντως για ένα χρονικό διάστημα αναστάλθηκαν οι εργασίες λόγω ψεύτικων εγγράφων για την αδειοδότηση γεγονός, όμως, που δεν επηρέασε την εταιρία η οποία συνέχισε κανονικά τις εργασίες στο βουνό μέχρι τελικώς η αδειοδότηση να έρθει και επίσημα. Στο σήμερα η οικολογική καταστροφή που έχει προκληθεί είναι ήδη μη αναστρέψιμη και πρέπει να σταματήσει πάση θυσία πόσο μάλλον οι σχεδιασμοί για περαιτέρω εξάπλωση των μεταλλευτικών εργασιών και σε άλλες περιοχές της Βόρεις Ελλάδας και της Χαλκιδικής όπως η Τσικάρα. Η ανασύνταξη του κινήματος αποτελεί ζήτημα ζωτικής σημασίας κάτι που ο κρατικός μηχανισμός και η εταιρία προσπαθούν να καταστείλουν προετοιμάζοντας ένα νέο κύμα καταστολής.
Σε συνέχεια των προηγούμενων διώξεων, λοιπόν, έρχονται να προστεθούν δύο ακόμα, για την μεγαλειώδη πορεία στα μέσα στου 2012, ο ένας εκ των οποίων, ανήλικος τότε, είναι και κάτοικος Κομοτηνής μέλος του Αναρχικού Στεκιού UTOPIA A.D. ενώ ο άλλος κάτοικος της Μ. Παναγιάς και δικάζονται στα δικαστήρια Πολυγύρου Χαλκιδικής στις 2 Ιουνίου. Να θυμίσουμε ότι μιλάμε για συνολικά πάνω από 450 διώξεις με ακόμα 38 να προσθέτονται μετά από μηνύσεις της εταιρίας σε 38 κατοίκους για συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Τσικαρά, επιβεβαιώνοντας την επιδίωξη κράτους και εταιρίας για ένα μόνιμο κλίμα τρομοκρατίας για όποιον τολμά να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην καταστροφή του φυσικού τόπου του και της ζωής του. Κανένας αγωνιστής δεν θα μείνει μόνος του απέναντι στις ορέξεις των εξουσιαστών και του κεφαλαίου. Ο αγώνας για τη γη και ελευθερία θα νικήσει.
-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 2 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ
-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, 2 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΙΣ 9:00
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
