It will be difficult to escape the eulogies to Fidel Castro (1926-2016) from the British Left. Jeremy Corbyn’s take is perhaps most significant though. Treading a tightrope between his enthusiasm for old-fashioned socialist values and the reality of modern politics in Britain, his observations are revealing. He makes the very dangerous relativistic argument that whilst in Cuba, as in other regimes, there have been ‘excesses’, we have to look at the positives such as the healthcare system and education. There has been much change in Cuba, he says, and that economic progress must go hand in hand with human and free-speech rights. Above all, he says that Castro, “will be remembered as a champion of social justice”.
10 US presidents threatened to oust Castro and failed. Corbyn finds this impressive. It could have something to do with the fact that Castro didn’t exactly stand for election very often. In 1961, two years after he took power in the Cuban political revolution, he declared that “The revolution has no time for elections”. That’s usually called a dictatorship! It is in this context that Castro intervened politically in Africa, even if his activity in Angola did play a part in the ending of Apartheid, and let’s not forget that the World came within a hair’s breadth of nuclear war in the stand-off known as the Cuban Missile Crisis in 1962 as a result of the shift in power in the Caribbean. States bring war, always.
Most notoriously, lesbians, gays and trans. people continue to be persecuted in Cuba and although there is anti-discrimination employment legislation, discrimination is rife in public sector policy. Transgender people in particular are effectively criminalised if they attempt to medically transition privately (even though it is almost impossible to gain access any other way: only 5 legal transition operations are performed each year). The great Cuban educational system does little in practice to reduce the level of hate crimes.
What is rather surprising is that Corbyn visited Cuba three times including cycling around it with his son. How lovely! Didn’t he see the shocking levels of urban and rural poverty? Did he think that the reason not many people criticise their government to tourists is because might be because they are too afraid to?
Of course anarchists have no sympathy either for the wealthy Cuban exiles who have fled Cuba for the US over the years and today are dancing in the streets of Miami, let alone the CIA and other parties in their sometimes farcical attempts to assassinate Castro. The real historical heroes were the ordinary people who stood up to the regime of the previous dictator Fulgencio Batista y Zaldívar.
Cuban anarchists have been in the picture since the nineteenth century and suffered repression under regimes of all colours historically and currently for standing up against both capitalism and the state, and in favour of freedom of speech and organisation. The AF played host to a tour by one group attempting to organise safely, the Observatorio Critico Cubano in 2015 and they attended the 10th Congress of our International, IAF-IFA.
If you are a bit sickened by the deference being shown to this supposed ‘great figure’ of the 20th Century, are suspicious about the picture painted of life in Cuba by groups like the Cuba Solidarity Campaign, and would like to know more about Cuban Anarchism, take a look at:
Frank Fernández, Cuban Anarchism: The History of A Movement https://theanarchistlibrary.org/library/frank-fernandez-cuban-anarchism-the-history-of-a-movement
Fifth Estate #395, Winter 2016 http://www.fifthestate.org/archive/395-winter-2016-50th-anniversary/we-want-to-revive-anarchism-in-cuba/
More recent AF posts on Cuba: https://afed.org.uk/?s=cuba
See also, Organise #47, Winter
1997/98: Myths and Legends – Che Guevara
(Μετάφραση του κειμένου)
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ: ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΊ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ
Θα είναι δύσκολο να ξεφύγει κανείς από τα εγκώμια προς τον Φιντέλ Κάστρο (1926-2016) της βρετανικής Αριστεράς . Παρόλα αυτά η αποψη του Jeremy Corbyn είναι ίσως η πιο σημαντική. Πορεύεται σε ένα τεντωμένο σχοινί μεταξύ του ενθουσιασμό του για ντεμοντέ σοσιαλιστικές αξίες και την πραγματικότητα της σύγχρονης πολιτικής στη Βρετανία καιοι παρατηρήσεις του είναι αποκαλυπτικές. Κάνει το πολύ επικίνδυνο σχετικιστικό επιχείρημα ότι, ενώ στην Κούβα, όπως και σε άλλα καθεστώτα, έχουν υπάρξει «υπερβολές», πρέπει να δούμε και τα θετικά, όπως το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και της εκπαίδευσης. Λέει πως υπήρξε μεγάλη αλλαγή στην Κούβα και ότι η οικονομική πρόοδος πρέπει να συμβαδίζει με την ανθρώπινη και το δικαίωμα της ελευθερίας λόγου. Ισχυρίζεται πως πάνω απ ‘όλα ο Κάστρο, «θα μείνει στην ιστορία ως πρωταθλητής της κοινωνικής δικαιοσύνης».
Δέκα (10) πρόεδροι των ΗΠΑ απείλησαν να εκδιώξουν τον Κάστρο και απέτυχαν. Ο Corbyn το βρίσκει το γεγονός εντυπωσιακό. Αυτό θα μπορούσε να σχετίζεται με το γεγονός ότι ο Κάστρο δεν έμπαινε πολύ συχνά στην διαδικασία του εκλέγεσθαι. Το 1961, δύο χρόνια αφότου ανέλαβε την εξουσία της κουβανικής πολιτικής επανάστασης, δήλωσε ότι «Η επανάσταση δεν έχει χρόνο για τις εκλογές”. Αυτό συνήθως ονομάζεται δικτατορία! Είναι σε αυτό το πλαίσιο που ο Κάστρο παρέμβει πολιτικά στην Αφρική, ακόμη και αν η δραστηριότητά του στην Αγκόλα έπαιξε ρόλο στον τερματισμό του απαρτχάιντ, και ας μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος ήρθε σε απόσταση αναπνοής του πυρηνικού πολέμου, σε αυτό που είναι γνωστό ως η κουβανική κρίση του 1962, που ήταν το αποτέλεσμα της μετατόπισης εξουσίας στην Καραϊβική. Θέματα κυριαρχίας φέρνουν τον πόλεμο, πάντα.
Πιο εμφανώς, οι λεσβίες, οι ομοφυλόφιλοι και οι trans. είναι άνθρωποι που εξακολουθούν να διώκονται στην Κούβα και παρόλο που υπάρχει νομοθεσία κατά των διακρίσεων στην επαγγελματική απασχόληση, οι διακρίσεις είναι διαδεδομένες στην πολιτική του δημόσιου τομέα. Οι τρανσέξουαλ ιδιαίτερα ποινικοποιούνται πολύ αποτελεσματικά αν προσπαθήσουν ιατρικώς να αλλάξουν φύλο απευθυνόμενοι σε ιδιώτες (ακόμη και αν είναι σχεδόν αδύνατο να αποκτήσουν πρόσβαση σε παρόμοιες εγχειρήσεις με οποιοδήποτε άλλο τρόπο: μόνο 5 νομικές πράξεις αλλαγής φύλου εκτελούνται κάθε χρόνο). Το σπουδαίο εκπαιδευτικό σύστημα της Κούβας κάνει ελάχιστα στην πράξη για να μειώσει το επίπεδο των εγκλημάτων μίσους.
Αυτό που είναι μάλλον εκπληκτικό είναι ότι ο Corbyn επισκέφθηκε την Κούβα τρεις φορές, και την μία έκανε τον ποδηλατικό γύρο της χώρας μαζί με το γιο του. Πόσο αξιαγάπητο! Δεν είχε δει τα συγκλονιστικά επίπεδα φτώχειας των αστικών και αγροτικών περιοχών; Δεν σκέφτηκε ότι ο λόγος που πολλοί άνθρωποι δεν επικρίνουν την κυβέρνησή τους στους τουρίστες είναι ίσως επειδή είναι πολύ φοβισμένοι για να το κάνουν;
Φυσικά οι αναρχικοί δεν έχουν καμία συμπάθεια ούτε για τους πλούσιους Κουβανούς εξόριστους που έχουν εγκαταλείψει την Κούβα πηγαίνοντας στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια και σήμερα χορεύουν στους δρόμους του Μαϊάμι, ούτε βέβαια (πόσο περισσότερο) για τη CIA και άλλες υπηρεσίες και με τις αστείες τους προσπάθειές να δολοφονήσουν τον Κάστρο. Οι πραγματικοί ήρωες ήταν οι απλοί άνθρωποι που αντιστάθηκαν στο καθεστώς της προηγούμενης δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα y Zaldívar.
Οι αναρχικοί της Κούβας ήταν μέρος της εικόνας από τον δέκατο ένατο αιώνα και έως τώρα υπέστησαν καταπίεση υπό το καθεστώς όλων των πολιτικών αποχρώσεων. Σήμερα στέκονται ενάντια τόσο στον καπιταλισμό όσο και στο κράτος, ενώ είναι υπέρ της ελευθερίας του λόγου και της οργάνωσης. Η AF (Αναρχική Ομοσπονδία) φιλοξένησε το 2015 την περιοδεία μίας ομάδας που προσπαθεί να οργανώσει τους ανθρώπους με ασφάλεια, και ονομάζεται Κριτικό Παρατηρητήριο της Κούβας , και επίσης παρακολούθησε το 10ο Συνέδριο της Διεθνούς IAF-IFA.
Αν είστε λίγο αγανακτισμένος από τον σεβασμό που αποδίδεται σε αυτήν την υποτιθέμενη «μεγάλη εικόνα» του 20ου αιώνα (του Φιντελ Κάστρο), και καχύποπτος για την εικόνα ζωής στην Κούβα που ζωγράφισαν ομάδες όπως η Εκστρατείας Αλληλεγγύης Κούβας, και θέλετε να μάθετε περισσότερα για το κουβανικό Αναρχισμό, ρίξτε μια ματιά στο:
Frank Fernández, Αναρχισμός Κούβας: Η Ιστορία της Α Movementhttps: //theanarchistlibrary.org/library/frank-fernandez-cuban-anarchism-the-history-of-a-movement
Fifth Estate # 395, Χειμώνας 2016 http://www.fifthestate.org/archive/395-winter-2016-50th-anniversary/we-want-to-revive-anarchism-in-cuba/
Πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις της AF για την Κούβα: https://afed.org.uk/?s=cuba
Βλέπε επίσης, Οργανώστε # 47, Χειμώνας
1997/98: Μύθοι και θρύλοι – Τσε Γκεβάρα
μέσω https://afed.org.uk/anarchists-on-cuba/
τα σχόλια είναι κλειδωμένα.