Οι έγκλειστες μετανάστριες του Κέντρου κράτησης Ελληνικού, ύστερα από τις συνεχιζόμενες παρατάσεις κράτησης αποφάσισαν συλλογικά να αγωνιστούν για να διεκδικήσουν την ελευθερία τους. Οι 41 από τις 49 κρατούμενες που βρίσκονταν έως τότε στα κρατητήρια Ελληνικού ξεκίνησαν απεργία πείνας την Τετάρτη 13/04. Την Παρασκευή 15/04 33 κρατούμενες συνέχιζαν την απεργία πείνας. Τις επόμενες ημέρες 10 κρατούμενες συνέχισαν να αρνούνται να φάνε συνεχίζοντας τον αγώνα για την απελευθέρωσή τους. Η απεργία πείνας των μεταναστριών στο Ελληνικό που διήρκησε 5 ημέρες έληξε χθες, Δευτέρα 18/04.
Κατά την διάρκεια της απεργίας, όλες αυτές τις ημέρες, οι κρατούμενες δέχονταν πίεση και από την πλευρά της αστυνομίας. Πιο συγκεκριμένα, οι φύλακες στα κρατητήρια έλεγαν συνέχεια στις κρατούμενες να σταματήσουν, πως αυτό που κάνουν δεν έχει κανένα νόημα και πως δεν θα κερδίσουν απολύτως τίποτα. Παρασκευή βράδυ μέχρι και την ημέρα της πορείας οι κοπέλες έμειναν κλειδωμένες στα κελιά τους όλο το βράδυ μέχρι το μεσημέρι της επόμενης μέρας. Στις διαμαρτυρίες τους για να τους ανοίξουν η απάντηση της αστυνομίας ήταν πως «εδώ κουμάντο κάνω εγώ». Το κλείσιμο των κελιών κατά την διάρκεια της νύχτας ήταν κάτι το οποίο εδώ και καιρό είχε σταματήσει και επαναλήφθηκε και τις επόμενες μέρες. Επιπροσθέτως, όσες μέρες διήρκησε ο αγώνας, οι μπάτσοι έλεγαν στις κρατούμενες πως όσες από αυτές βρίσκονται σε απεργία δεν θα μπορούν να παίρνουν πράγματα από τα επισκεπτήριά τους, όπως συσκευασμένα τρόφιμα που φέρνουν συγγενείς και φίλοι, πράγμα το οποίο και συνέβη. Παρά την κούραση, τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες βρίσκονται και τους εκβιασμούς που δέχονταν οι μετανάστριες από πλευράς αστυνομίας, είχαν αποφασίσει να συνεχίσουν.
Την Δευτέρα 18/04, που έληξε η απεργία, δέχτηκαν επίσκεψη από την Μ.Κ.Ο Praksis. Μετά από μία μακρήγορη ενημέρωση σε όσες κρατούμενες ήθελαν να δουν και χωρίς να πραγματοποιηθεί καμία συζήτηση αναμεταξύ τους, τους ‘’πληροφόρησαν’’ πως στο εξάμηνο θα είναι ελεύθερες. Οπότε δεν υπάρχει και λόγος έντονης ανησυχίας. Πράγμα το οποίο η ίδια η πραγματικότητα αναιρεί συνεχώς καθώς γυναίκες βρίσκονται φυλακισμένες για παραπάνω από 6 μήνες, για 11 μήνες ή και για ένα ολόκληρο χρόνο. Ύστερα από την επίσκεψη αυτή, σταδιακά οι κρατούμενες λίγες λίγες αποφάσισαν να σταματήσουν την απεργία πείνας.
Παρά την λήξη της απεργίας, ο αγώνας για την απελευθέρωση των κρατουμένων και το οριστικό κλείσιμο των κέντρων κράτησης μεταναστών συνεχίζεται. Οι έγκλειστες μετανάστριες στο Ελληνικό, μέσα σε δύσκολες και ιδιόμορφες συνθήκες, κατάφεραν να κάνουν ένα πολύ σημαντικό βήμα. Μέσα από συλλογικές αποφάσεις ξεκίνησαν έναν αγώνα με όπλο το σώμα τους προκειμένου να κερδίσουν την ελευθερία τους. Κάθε μικρός και μεγάλος αγώνας αποτελεί και μία παρακαταθήκη, χρήσιμο εργαλείο για τους επόμενους αγώνες που πρόκειται να δοθούν.
Στεκόμαστε δίπλα στις έγκλειστες μετανάστριες μέχρι την απελευθέρωση τους.
Αλληλεγγύη στους μετανάστες και τις μετανάστριες.
Ενάντια στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
αλληλέγγυες- αλληλέγγυοι κρατουμένων στα νότια
Αναδημοσίευση από allilegioikratoumenonstanotia.wordpress.com
(παραθέτουμε το τελευταίο γράμμα των μεταναστριών πριν την λήξη της απεργίας πείνας με μετάφραση)
Είμαστε οι γυναίκες από το τμήμα Ελληνικού.
Γράφουμε αυτό σε σας για να γνωρίζετε πόσο κουρασμένες είμαστε.
Συνεχίζουμε την απεργία πείνας.
Δεν θέλουμε να φάμε γιατί χρειαζόμαστε την ελευθερία μας.
1) Ching San Ling -Θιβέτ – 4 μήνες και 2 εβδόμαδες κράτησης
2) Jahaira Madelinne Polanco -Δομινίκα- 4 μήνες κράτησης
3) Sangchup Cuangmo -Θιβέτ- 1 μήνας και 2 εβδόμαδες κράτησης
4) Christy Gabriel -Σιέρα Λεόνε- 4 μήνες και 11 ημέρες κράτησης
5) Hoang Thi Lieu -Βιετνάμ- 4 μήνες και 3 εβδόμαδες κράτησης
6) Irine Asatiani -Γεωργία- 7 μήνες κράτησης
7) Anso Manne -Σρι Λάνκα- 4 μήνες κράτησης
8) Maryan Cabdi -Σομαλία- 4 μήνες κράτησης
9) Martha Samuel -Αιθιοπία- 11 μήνες κράτησης
10) Sanaa Taleb -Μαρόκο- 1 χρόνος κράτησης
